เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 67

แอเรียนคนชามโจ๊กเบา ๆ ด้วยช้อน เธอไม่ตอบสนองต่อคำแนะนำของแมรี่

เมื่อคืนมาร์คไปตามหาเธอนานขนาดนี้เพราะรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบหรือเปล่า? เธอไม่เคยรู้สึกว่าเธอมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของเขาได้ ถ้ามาร์คไม่เต็มใจกลับบ้านเขาก็แค่รู้สึกรังเกียจแม้ว่าเธอจะคุกเข่าขอร้องเขาก็ตาม

ข่าวดังกล่าวยังคงแพร่กระจายบนอินเทอร์เน็ต แต่มาร์คไม่ตอบสนองโดยตรง เขายังบริจาคให้โรงเรียนประถมในวันส่งท้ายปีเก่า

แอเรียนพบบทความล่าสุดโดยบังเอิญขณะที่เธออ่านข่าว มันเป็นรูปที่แอบถ่ายตอนที่เธออยู่ในโรงพยาบาล เธอนอนอยู่บนเตียงดูซีดเซียวและไม่มีชีวิตชีวา เนื้อหาของบทความมีการตั้งคำถามว่าเธอเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเนื่องจากความรุนแรงในครอบครัวหรือไม่ และนิสัยที่อ่อนโยนของมาร์ค เทรมอนต์ ไม่มีอะไรไปกว่าแค่ลักษณะภายนอก เมื่อคิดได้แล้วคนที่อยู่นอกหอผู้ป่วยในโรงพยาบาลต้องเป็นคนที่แอบถ่ายรูปเธอ

เธอหักล้างคำกล่าวอ้างเหล่านี้โดยไม่รู้ตัวในส่วนความคิดเห็น แต่ความคิดเห็นของเธอถูกกลืนหายไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางความคิดเห็นจากชาวเน็ตคนอื่น ๆ บางทีมาร์คไม่เคยถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างเปิดเผยในอดีต ดังนั้นความคิดเห็นจึงหลากหลายมาก คำวิพากษ์วิจารณ์ส่วนใหญ่ค่อนข้างหยาบและพูดด้วยความอิจฉา

หนึ่งในชื่อผู้ใช้ที่ดึงดูดความสนใจของเธอ มันแผดเผาคนที่กำลังถูกพูดถึงสิ่งไม่ดี ในส่วนของกล่องความคิดเห็นอย่างไม่หยุดหย่อน เมื่อเทียบกับคนที่เกลียดชัง คน ๆ นี้น่ารักกว่ามาก แม้ว่าเขาหรือเธอจะสาบานด้วยก็ตาม

ถ้าแอเรียนจำไม่ผิด นี่คือชื่อผู้ใช้ที่ทิฟฟานี่มักจะใช้ แม้ว่าเธอจะไม่ได้ติดต่อทิฟฟ์เลยตั้งแต่มีข่าวเสียหาย แต่การกระทำของเธอก็พูดเเทนตัวเธอแล้ว

จิตใจของแอเรียนล่องลอยไปในขณะที่เธอช่วยแมรี่ตกแต่งที่ประตูหลัก แมรี่รับของตกแต่งจากเธอและพูดว่า "ตรงนี้ ให้ฉันทำเถอะ คุณยังไม่สบายอยู่ พักผ่อนและอย่าเป็นหวัดอีก โทรหานายท่านหน่อย ถ้าคุณมีเวลา”

แอเรียนไม่ได้พูดอะไร เธอไม่รู้วิธีสื่อสารกับมาร์คจริง ๆ ช่องว่างอายุสิบปีของพวกเขาเป็นเหมือนคูน้ำกว้างที่แยกพวกเขาออกจากกัน

เธอกลับไปที่ห้องแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเขา ด้วยความประหลาดใจของเธอ เธอได้รับสายในทันที เธอสงบสติอารมณ์และถามว่า “พรุ่งนี้คุณจะกลับมาไหม?”

มาร์คฟังเหมือนกำลังพึมพำขณะหลับอยู่ที่ปลายสายของอีกฝ่าย “อืมมม”

จากนั้นการโทรก็สิ้นสุดลง

ในช่วงอาหารค่ำ แมรี่กล่าวว่า “พรุ่งนี้ฉันต้องกลับบ้าน ตาแก่เฮนรี่จะยังคงอยู่ที่นี่พร้อมกับผู้ช่วยในครัว ถ้านายท่านกลับมาพรุ่งนี้ คุณต้องหาทางทำให้เขาอยู่ให้ได้ เข้าใจไหม?”

แอเรียน พยักหน้า “เขาบอกฉันว่าเขาจะกลับมา แต่เขาสามารถที่จะเปลี่ยนใจได้ในนาทีสุดท้าย”

แมรี่ปลอบใจเธอ “ไม่ต้องกังวล นายท่านจะกลับมาแน่นอนเนื่องจากเขาสัญญากับเธอแล้ว”

วันรุ่งขึ้นการตกแต่งภายนอกทางเข้าหลักดูสะดุดตาเป็นพิเศษ บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุขของปีใหม่ แมรี่กลับไปที่บ้านเกิดของเธอและพ่อบ้านเฮนรี่ก็เหมือนปกติ ไม่ได้พูดคุยอะไรมากนัก เขาจะแจ้งให้แอเรียนทานอาหารของเธอเมื่อเธอตื่นขึ้นมา และเตือนให้เธอกินยาให้ตรงเวลาเท่านั้น

เธอไม่รู้ว่ามาร์คจะกลับมากี่โมงเธอจึงส่งคำทักทายไปหาทิฟฟานี่ และคุยกับเธอสักพัก เธอรู้สึกง่วงเล็กน้อยหลังจากกินยาจึงหลับตาลงบนโซฟา

ในเวลากลางคืนมันยังคงเงียบมากใน คฤหาสน์ เทรมอนต์ และเธอเบื่อแทบตาย บ้านหลังอื่น ๆ ก็สว่างไสวฉลองความสุขกันถ้วนหน้า เธอไม่ได้มีประสบการณ์เช่นนั้นมาหลายปีแล้ว

เมื่อถึงเวลาหนึ่งทุ่มพ่อบ้านเฮนรี่มาหาเธอและพูดว่า “นายหญิง คุณต้องการโทรหาคนายท่านอีกไหม?”

ก่อนที่แอเรียนจะตอบกลับ เสียงน่ารักของแอรี่ คินซีย์ ก็ดังมาจากประตู “พี่มาร์คที่รัก พี่สาวของฉันจะไม่เสียใจถ้าฉันใช้วันส่งท้ายปีเก่าที่นี่เหรอคะ?”

แอเรียนกลั้นหายใจ วันนี้เป็นวันส่งท้ายปีเก่าและมาร์ค เทรมอนต์t พาแอรี่ คินซีย์ มาที่นี่จริงหรือ?