เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 726
สรุปบท บทที่ 727 ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของแจ็คสัน: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
อ่านสรุป บทที่ 727 ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของแจ็คสัน จาก เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ โดย สาวน้อยสุดจี๊ด
บทที่ บทที่ 727 ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของแจ็คสัน คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนติก เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย สาวน้อยสุดจี๊ด อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
มาร์คโบกมืออย่างช่วยไม่ได้ “ไปเถอะ ฉันไม่สามารถใส่ใจอะไรมากมายขนาดนั้นได้”
เมื่อแจ็คสันเดินผ่านห้องนั่งเล่นที่ชั้นล่าง เขาก็ยิ้มและพูดว่า “แอเรียน คุยกับทิฟฟ์ไปก่อนนะ ผมจะมารับเธอทีหลัง”
ทิฟฟานี่ทำหน้าไม่พอใจ “คุณอย่ากล้าแม้แต่จะมารับฉันถ้าคุณแก้ปัญหานี้ไม่ได้นะ ฉันโกรธทุกครั้งที่เห็นหน้าคุณ!”
แอเรียนยิ้มและนิ่งเงียบ ไม่นานหลังจากนั้นเธอก็ได้รับข้อความจากแจ็คสัน “ช่วยผมเกลี้ยกล่อมเธอหน่อยนะ อย่าเสนอความคิดใด ๆ ให้กับเธอเลย ผมรับไม่ไหวแล้วจริง ๆ ผมขอร้องล่ะ"
ดูเหมือนว่าแจ็คสันจะชอกช้ำจากสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เมื่อเขาทะเลาะกับทิฟฟานี่ เธอไม่คิดว่าทิฟฟานี่จะรับคำแนะนำของเธอที่ให้เก็บของและจากไปในทันที มันทำให้แจ็คสันหวาดกลัวมาก
…
ที่คฤหาสน์เวสต์
กระทั่งก่อนที่แจ็คสันจะเข้าไปในบ้าน เขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะของซัมเมอร์อย่างชัดเจนแล้ว เป็นเวลานานมากแล้วที่บ้านของเขาไม่ได้เต็มไปด้วยชีวิตชีวาแบบนี้...
ลินน์ก็ยังคงอยู่ที่นั่น เมื่อพวกเขาเห็นแจ็คสัน ซัมเมอร์ก็ยิ้มและทักทายเขา “แจ็คสัน ไหนลูกบอกว่าจะไม่กลับมาบ้านไง? แล้วไหนทิฟฟ์ล่ะ?”
เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “เธอใช้เวลาอยู่กับแอเรียนที่บ้านของมาร์ค แอเรียนกำลังท้องอยู่และเธอก็ไม่ได้แข็งแรงขนาดนั้น เธอจึงไม่สามารถไปไหนได้เลย แม่ ช่วยมากับผมหน่อย ผมมีเรื่องที่ต้องคุยกับแม่”
ซัมเมอร์เหลือบมองไปที่ลินน์
ลินน์ที่อุ้มเจ้าหมาน้อย ถั่วน้อย ไว้ในอ้อมแขนของเธอยิ้มอย่างแผ่วเบา “ไม่เป็นไรค่ะคุณเวสต์ ไปเถอะค่ะ”
แจ็คสันและซัมเมอร์ไปที่ห้องหนึ่งที่ชั้นบน
ลูกคิดว่าไง? ทำไมแม่ถึงไม่ขอให้เธอกลับไปแต่กลับยอมเสแสร้งกับเธอ? จริง ๆ แล้วลูกควรจะพาทิฟฟ์กลับบ้านมาทานอาหารเย็นกับเรา ถ้าลูกจะกลับมาบ้านคนเดียว แม่คิดว่าลูกไม่ควรจะกลับมาเลยดีกว่า”
มันเป็นความจริงที่เถียงไม่ได้ว่าปัญญาจะมาพร้อมกับอายุ ซัมเมอร์ได้วางแผนทุกอย่างไว้อย่างดี
แจ็คสันโล่งใจเมื่อได้เรียนรู้ความจริง "ก็ได้ คิดซะว่าผมไม่ได้มา ผมจะไปเดี๋ยวนี้ เพื่อที่จะไม่ก่อความรำคาญให้แม่เพิ่มอีก ส่วนเรื่องลินน์… โปรดแก้ไขมันให้ถูกต้องด้วย ได้โปรดอย่าติดต่อกับเธออีกเลย แม่เพียงแต่จะก่อปัญหาให้ผมเท่านั้น เข้าใจใช่ไหม?"
ซัมเมอร์เย้ยหยัน “ลูกพูดกับแม่แบบนี้เหรอ? ทำไมแม่ต้องฟังลูกด้วย? ลูกไม่เพียงแต่ไม่เต็มใจที่จะมาเยี่ยมแม่ แต่ลูกยังจะห้ามไม่ให้คนอื่นทำเช่นนั้นด้วยเหรอ?”
แจ็คสันเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของเธอดี เขาจึงพูดพลางกัดฟันว่า “ผมจะพาทิฟฟ์กลับมาบ้านและทานอาหารกับแม่เมื่อมีโอกาส ตราบใดที่แม่ทำให้ลินน์ออกไปได้”
ซัมเมอร์ตบไหล่ของเขาหนึ่งครั้งก่อนจะพูดว่า “ตกลง เมื่อมีโอกาสฟังดูคลุมเครือเกินไป แม่แน่ใจว่ามันจะไม่ทำให้ลูกลำบากถ้าลูกต้องกลับมาบ้านเดือนละครั้ง”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...