เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 732

ซัมเมอร์เช็ดน้ำตาจากหางตาและสะอื้นไห้ “อย่างน้อยเธอช่วยบอกเราได้ไหมว่าทำไม? แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการอยู่ด้วยกัน เธอก็ยังทำงานที่บริษัทต่อไปได้ ไม่เป็นไร… เธอเป็นเหมือนลูกสาวสำหรับฉันนะ” ณ จุดนี้ ก็มีบางอย่างกระทบเธอ

"เธอโกรธฉันหรือเปล่า? ฉันทราบถึงปัญหาระหว่างลินน์กับแจ็คสันดี ฉันเพียงแต่ปล่อยให้ลินน์เข้าไปในบ้านเพื่อยั่วให้แจ็คสันพาเธอมาที่บ้านเพื่อมาเยี่ยมฉันและชายชราผู้เศร้าโศก ฉันเพียงแต่แสดงกับลินน์เท่านั้น ฉันส่งลินน์กลับไปแล้วด้วย…”

ทิฟฟานี่ส่ายหัว “ไม่ใช่อย่างนั้น… มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลย”

ดวงตาของซัมเมอร์เต็มไปด้วยน้ำตา “แล้วทำไมล่ะ? ดูเหมือนฉันจะโทรหาเธอไม่ติดด้วยและฉันก็ตกตะลึงมากเมื่อเห็นข้อความของเธอ ฉันไปหาแจ็คสันมาแต่เขาก็เอาแต่ซ่อนตัวอยู่ในวิลล่าที่ ไวท์ วอเตอร์ เบย์ เหมือนที่เธอซ่อนตัวอยู่ที่นี่

ราวกับว่าเขาได้สูญเสียวิญญาณของเขาไป ฉันคุยกับเขาเกือบครึ่งวันแต่เขาก็ยังไม่ยอมตอบฉัน! ฉันจะไม่ยอมกลับไปจนกว่าเธอจะให้เหตุผลกับฉัน!”

ทิฟฟานี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ “ฉันถูกข่มขืน สิ่งนี้เกิดขึ้นก่อนที่ฉันกับแจ็คสันจะคบกัน เขารู้และฉันไม่เคยเก็บมันไว้จากเขา แม้ว่าเขาจะยอมรับมันได้ แต่ฉันทำไม่ได้ ภูมิหลังครอบครัวของฉันไม่เหมาะสมกับเขา และสิ่งนี้ยังเกิดขึ้นกับฉัน ฉันรู้สึกด้อย…

ฉันคิดเสมอว่าเขาและฉันจะไม่มีวันไปถึงจุดหมาย ทุกครั้งที่ฉันเห็นคุณ ฉันรู้สึกเหมือนเป็นคนโกหก ตระกูลเวสต์จะยอมรับคนอย่างฉันได้อย่างไร? แค่นั้นแหละ มันเป็นความผิดของฉันเอง อย่าโทษเขาเลย”

ซัมเมอร์กลั้นหายใจเมื่อได้ยินเรื่องทั้งหมดนี้โดยนิ่งเงียบอยู่นานมาก ทิฟฟานี่ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าซัมเมอร์ ซัมเมอร์คงจะรังเกียจเธอ ตระกูลที่ร่ำรวยจะไม่มีวันยอมรับคนแบบเธอได้…

เธอรู้เรื่องนี้มานานแล้ว ตอนนี้เธอได้สารภาพแล้ว เธอจึงรู้สึกได้ถึงน้ำหนักที่ถูกยกออกจากบ่าของเธอ มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว

ทันใดนั้น ซัมเมอร์ก็โอบแขนของเธอรอบตัวทิฟฟานี่ “ทิฟฟ์… ทำไมเธอถึงคิดอย่างนั้น? มันไม่ใช่ความผิดของเธอเลย มันไม่ใช่จริง ๆ… หัวใจของแจ็คสันเต้นเพียงเพื่อเธอและของฉันก็เช่นกัน อย่ายกเลิกการหมั้นเลยนะ ได้โปรด? ลืมเรื่องเหตุการณ์เลวร้ายนั้นและแสร้งทำเป็นว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นกันเถอะ…”

ในที่สุดทิฟฟานี่ก็น้ำตาซึม “ฉันจะแกล้งทำเป็นว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นได้อย่างไร? มันเกิดขึ้นไปแล้ว… มันเป็นความจริง… ฉันไม่สามารถล้างมันออกไปได้…” เช่นเดียวกับที่เธอได้เห็นแจ็คสันจูบลินน์ด้วยตาของเธอเอง เธอจะล้างมันออกไปได้อย่างไร?