เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 782

แอเรียนมีความสามารถในการออกแบบแฟชั่นจริง ๆ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ทำงานในด้านนี้แล้วก็ตาม แต่ความชอบของเธอในเรื่องแฟชั่นไม่เคยเลือนหายไป เมื่อเธอเห็นธีมหลักของการแข่งขันในครั้งนี้ ชุดฤดูร้อน เธอก็รู้สึกว่ามันง่ายมาก

“แค่ทำอะไรที่มันกำลังเป็นเทรนด์ แค่นี้ก็มีโอกาสที่จะชนะแล้ว แต่พยายามคิดนอกกรอบนิดนึง ลองไปดูบนเว็บไซต์ร้านใหญ่ ๆ หรือหาเนื้อผ้าหรือสิ่งทอที่กำลังเป็นเทรนด์ออนไลน์ก็ได้ แต่อย่าทำตามคนอื่นมาก และเธอต้องทำมันให้โดดเด่นมากกว่าสิ่งที่มีอยู่ในตลาดอยู่แล้ว”

ทิฟฟานี่สับสนมากหลังจากที่ได้รับคำแนะนำจากแอเรียน

“ฉันรู้ว่าการออกแบบแฟชั่นต้องใช้นวัตกรรม แต่สมองฉัน… เธอก็รู้ว่ามันเป็นยังไง ฉันเลยมาหาเธอนี่ไง เธอไม่ได้อยู่ในอุตสาหกรรมนี้อยู่แล้ว ฉันขอยืมมือเธอในสร้าง 'ความรุ่งโรจน์' ให้กับตัวเองได้ไหม? ได้โปรดนะเพื่อนรัก… ฉันมีแบบร่างแล้ว เธอช่วยพัฒนามันให้ฉันนิดนึงได้ไหม? แบบร่างที่เธอเคยช่วยฉันแก้ที่ออฟฟิศตอนนั้นสุดยอดมาก จริง ๆ นะ!”

แอเรียนยอมจำนน เธอยื่นมือออก “ไหน ขอดูหน่อย”

ทิฟฟานี่รีบเอาแบบร่างของเธอให้แอเรียนดู “นี่ ดูเลย”

เพียงมองแวบเดียวแอเรียนก็ไม่อนุมัติแล้ว

“ไม่ ไม่มีอะไรพิเศษกับแบบร่างนี้เลย ฉันได้อ่านนิตยสารแฟชั่นในช่วงเวลาว่างมากมายของฉันที่โรงพยาบาลบ้าง ฉันเลยรู้เทรนด์ปัจจุบันอยู่บ้างนิดหน่อย เธอไม่สังเกตเหรอว่าเดี๋ยวนี้ผู้คนให้ความสนใจกับเสื้อผ้าแนววินเทจมากขึ้นเรื่อย ๆ?

มันต้องมีความโดดเด่นและไม่มากจนเกินไป บางคนชอบอวดความหรูหราในขณะที่บางคนชอบดูสง่างามอย่างเรียบ ๆ แบบร่างนี้ของเธอ… ฉันว่าควรโยนมันทิ้งจะดีกว่า”

ธัญญ่ายื่นแบบร่างของตัวเองให้แอเรียนอย่างระมัดระวัง “แล้วของหนูล่ะ? คุณช่วยดูของหนูด้วยได้ไหมพี่แอริ?”

แอเรียนประเมินแบบร่างของธัญญ่าและได้ข้อสรุปว่า จินตนาการของธัญญ่านั้นถูกจำกัดไว้อย่างชัดเจน แบบร่างของเธอธรรมดาเกินไปและแน่นอนว่าไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับมัน เธอดึงนิตยสารแฟชั่นที่เธอโปรดปรานออกมาให้พวกเขาดู

“นี่ ดู ในนิตยสารเล่มนี้มีชุดแนววินเทจเพียงชุดเดียว แต่เท่าที่ฉันรู้มา มันขายดีมาก มันมีมูลค่าค่อนข้างสูงในวงสังคมเรา นักออกแบบแฟชั่นคนนี้ค่อนข้างมีชื่อเสียงด้วย ชุดนี้เป็นชุดเดียวในนิตยสารนี้ที่สะดุดตาฉัน ฉันค่อนข้างมั่นใจกับสัญชาตญาณตัวเองด้วย พวกเธอจะยืมนิตยสารเล่มนี้ไปดูก็ได้นะ เมื่อออกแบบร่างใหม่เสร็จแล้วค่อยมาหาฉันก็ได้”

แอเรียนดูภาพสเก็ตช์ของทิฟฟานี่และปรับแต่งบางอย่างด้วยดินสอเพื่อแปลงเล็กน้อย

“สมองของเธอก็มีช่วงเวลาของมันเหมือนกันนะ ไม่เลวเลย แค่ปรับแต่งอีกเล็กน้อยมันก็ควรจะดีแล้ว ทิฟฟ์ ฉันจะพูดตามตรง ในความคิดของฉัน เธอเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความสนุกสนานเท่านั้น การได้เห็นเธอทุ่มเทกับอะไรขนาดนี้ช่างหาได้ยากมาก ฉันต้องมองเธอใหม่ซะแล้วสิ”

ตอนนี้ขอบตาของทิฟฟานี่ทั้งคล้ำและบวม แต่สายตาของเธอเต็มไปด้วยพลัง

"จริงเหรอ? ถ้าอย่างนั้นฉันก็สามารถผ่อนคลายได้บ้างแล้ว ฉันจะเปลี่ยนแปลงคร่าว ๆ ในส่วนที่ง่าย ๆ และเอามาให้เธอดูอีกครั้ง ฉันค่อยแก้ไขส่วนที่ซับซ้อนกว่าเมื่อฉันกลับไปทำงานล่วงเวลา

ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ฉันจะกลับมาให้เธอดู เธอไม่รู้หรอกว่าฉันอดนอนมากี่คืนแล้ว ฉันคิดว่าฉันรู้สึกเหมือนจะไม่สบาย แต่ฉันรู้สึกเหมือนมีพลังที่มองไม่เห็นสนับสนุนและผลักดันฉันให้ทำต่อไป ฉันจะเป็นที่รู้จักให้ได้โดยไม่พึ่งพาพ่อแม่หรือผู้ชาย ฉันจะทำทุกอย่างด้วยตัวของฉันเอง!”