เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 840

มาร์คขมวดคิ้วเล็กน้อย “ยัง เรายังหาพวกเขาไม่เจอ ซึ่งทำให้ข้อสงสัยที่ว่ามีคนอื่นอยู่เบื้องหลังและคอยสั่งการพวกเขาน่าเชื่อถือยิ่งขึ้น แต่เธอไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจะทำให้แน่ใจว่ามันถูกจัดการอย่างดี”

แอเรียนลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถาม“แล้ว… เราจะทำยังไงเมื่อเจอพวกเขา?”

ความกังวลใจของเธอชัดเจนมากจนมาร์คต้องเม้มปากก่อนจะตอบว่า “ทำในสิ่งที่พวกเขาทำทั้ง ๆ ที่รู้ว่าหลานสาวของพวกเขาอยู่ในช่วงสุดท้ายของการตั้งครรภ์ และด้วยเหตุนี้ ก็เลยมีความเสี่ยงที่จะเกิดภาวะแทรกซ้อนสูง นั่นคือความผิดของพวกเขา ที่แย่ไปกว่านั้น พวกเขาคือลุงและป้าของเธอ

เรื่องนี้ไม่สามารถให้อภัยได้แม้ว่าพวกเขาจะทำมันภายใต้การถูกข่มขู่ แน่นอนว่าฉันจะไม่ให้อภัยคนคุมหุ่นเชิดที่เข้าใจยากที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้เช่นกัน ตอนนี้ฉันเข้าใจความกังวลของเธอแล้วแอริ

เมื่อพิจารณาจากเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ดูเหมือนว่าบทบาทของป้าเธอจะนิ่งเฉยและถูกบังคับ เราอาจจะเชื่อได้ว่าถ้าหากมีโอกาสเขาคงจะเลือกปฏิเสธที่จะทำอย่างนี้ แต่ลุงเธอนั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง เขาทำมันได้โดยไม่แม้แต่จะกระพริบตา ฉันจะลงโทษพวกเขาตามความเหมาะสมเอง”

แม้จะได้ยินคำอธิบายของเขาแล้ว แอเรียนก็ยังไม่สามารถมองแผนมาร์คออกอยู่ดี ผู้ชายที่เธอเห็นตอนนี้คือสิ่งที่เขาอยากจะให้เธอเห็น แต่เขามีอีกด้านหนึ่งที่เขาซ่อนไว้โดยไม่ยอมให้เธอได้แม้แต่เหลียวมองมัน เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับด้านนั้นของเขาเลย ดังนั้น สิ่งที่เธอทำได้ในตอนนี้คือ การไม่กังวลถึงปัญหาจนกว่ามันจะเกิดขึ้นจริง

นอกจากนี้ สองคนนั้นจะถูกพบหรือไม่ยังคงเป็นเรื่องที่ต้องรอคอย

การต้องนอนอยู่ในโรงพยาบาลนั้นเป็นเรื่องที่ลำบากมาก การกักกันหลังคลอดนั้นก็เป็นเรื่องที่ลำบากมาก และมาร์คยังบังคับให้เธออยู่ที่ศูนย์กักกันเป็นเวลาสี่สิบสองวัน

จริง ๆ แล้วแมรี่เป็นคนตัดสินระยะเวลาและไปสืบข้อมูลด้านนนี้มาแล้ว ผู้หญิงส่วนใหญ่ โดยเฉพาะแถบตะวันตกจะไม่กักกันตัวเองหลังคลอด แต่มาร์คไม่เหมือนกับคนอื่นและเขาก็ได้ไว้ใจให้แมรี่เป็นคนจัดการกับเรื่องนี้

ผลที่ได้ก็คือ การฉลองครบเดือนแรกของทารกจะต้องถูกเลื่อนออกไปจนกว่าแอเรียนจะกลับมาที่คฤหาสน์ ในฐานะที่ตระกูลเทรมอนต์เป็นเจ้าภาพ แน่นอนว่ามันจะต้องยิ่งใหญ่มาก

วันนั้นเป็นวันแรกที่แอเรียนได้เห็นลูกตัวเองหลังจากการคลอด เช่นเดียวกับแม่ของเขา เด็กทารกก็เพิ่งจะได้กลับบ้านจากโรงพยาบาล วันเวลาทั้งหมดที่เขาต้องอยู่ในตู้อบและได้รับรังสี UV อย่างต่อเนื่องได้ทำให้ผิวเขากลายเป็นสีแทน

ลักษณะที่น่าพึงพอใจตามธรรมชาติของเขาเริ่มปรากฏให้เห็น ซึ่งเป็นพัฒนาการที่เห็นได้ชัดเจนจากช่วงแรกเกิดของเขา ผิวสีแทนชั่วคราวของเด็กชายไม่ได้ทำให้รูปลักษณ์ของเขาเปลี่ยนไปมากนักและคาดว่าสีผิวเดิมของเขาจะกลับมาภายในสองสามวัน

มาร์คแกล้งไอเพื่อปัดเป่าความเขินอายของเขา “แมรี่ ได้โปรด คุณตรวจให้แน่ใจหรือยังว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี? ช่วยเตรียมผ้าอ้อมให้เพียงพอด้วย เราจะได้ไปที่สถานที่จัดงานสักที”

จู่ ๆ แอเรียนก็กระโดดลงบันไดสองสามขั้นพลางตะโกนว่า “เสียงไอที่ฉันได้ยินเมื่อกี้มาจากคุณรึเปล่ามาร์ค เทรมอนต์? คุณไม่สบายเหรอ? อย่ามาแพร่เชื้อให้ลูกนะ ให้แมรี่อุ้มเขาเลย! และคุณจะต้องนั่งบนที่นั่งผู้โดยสารด้วย ฉันจะนั่งข้างหลังกับแมรี่”

มาร์คหมดคำจะพูด เสียงไอนั้นควรจะปัดเป่าความอับอายของเขา แต่ทว่ามันได้กลายเป็นอย่างอื่นแทนอย่างน่าละอาย!

การเดินทางไปที่โรงแรมเป็นเรื่องที่น่าปวดหัวมากสำหรับไบรอันผู้น่าสงสาร ซึ่งต้องเผชิญกับความกดดันแบบใหม่เมื่อเจ้านายของเขามานั่งอยู่ข้าง ๆ ยิ่งไปกว่านั้น มาร์คยังมีสีหน้าที่แย่ที่สุด ดังนั้นไบรอันจึงรู้สึกวิตกกังวลมากขึ้นไปอีก

เมื่อเทียบกับความตึงเครียดข้างหน้ารถ ที่เบาะหลังล้วนเต็มไปด้วยอารมณ์สดใสและเสียงล้อเลียนที่เต็มไปด้วยความสุข ดูเหมือนว่าวันนี้ทารกจะร่าเริงมาก แทนที่เขาจะหลับ เขากลับเบิกตาโต ๆ ไปรอบ ๆ และสำรวจโลกรอบตัวเขาด้วยความสงสัย บางครั้งเขาก็จะแลบลิ้นสีชมพูเล็ก ๆ ของเขาออกมาเพื่อสร้างฟองจากน้ำลายไหลอีกด้วย

แอเรียนและแมรี่เฝ้าดูเขาด้วยหัวใจที่พองโตด้วยความสุข