เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 842

ภายในกล่องของขวัญเล็ก ๆ ของทิฟฟานี่มีสร้อยข้อมือทองคำที่ละเอียดอ่อนคู่หนึ่ง ในขณะที่ของธัญญ่ามีจี้ทองคำที่สลักราศีของหนุ่มน้อยผูกไว้กับเชือกสีแดง

หลังจากที่ดูของขวัญเหล่านั้นแล้ว แอเรียนก็จิ้มแก้มที่บวมของแอริสโตเติลและพูดออกมาว่า “ขอบคุณคุณน้าทั้งสองสิที่รัก เมื่อโตขึ้นลูกจะต้องจำพวกเขาไว้นะ โอเค้? พวกเขาจะรักลูกมาก ๆ!"

วิกกี้ที่สังเกตเห็นความขบขันจึงลุกขึ้นแล้วส่ายก้นของเธอมาทางพวกเขา วันนี้เธอแต่งตัวสวยหรูมาก ตรงกันข้ามกับการแต่งตัวที่เรียบง่ายเมื่อเธอพบกับทิฟฟานี่และธัญญ่าครั้งแรก บัดนี้เธอช่างน่าตื่นตาตื่นใจกับความวิจิตรที่งดงาม

“โอ้ พวกคุณมาถึงแล้วเหรอ?… อ่า นี่คงเป็นคุณหญิงเทรมอนต์สินะคะ! ยินดีที่ได้พบคุณ ฉันเป็นแฟนของเอริก! นี่ ริคกี้และฉันซื้อของขวัญชิ้นเล็กชิ้นนี้มาให้ที่รักตัวน้อยค่ะ อุ๊ย ดูสิ เขาน่ารักมาก!”

แอเรียนได้ยินเรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับวิกกี้ นาดาลินจากทิฟฟานี่แล้ว ดังนั้นเธอจึงตอบหล่อนด้วยรอยยิ้มที่สุภาพในขณะที่แมรี่รับของขวัญแทนเธอ

วิกกี้พิจารณามองดูธัญญ่าแล้วเย้ยหยัน “ถามจริง? เธอแต่งชุดอะไรของเธอเนี่ย? เธอไม่ได้คิดว่าเธอกำลังจะออกไปจ่ายตลาดใช่ไหม?”

สีหน้าของธัญญ่าเปลี่ยนเป็นสีแดงสด นิ้วของเธอจิกเข้าไปในเสื้อผ้าที่เธอใส่และกำหมัดแน่น เธอไม่มีชุดราตรี ดังนั้นเธอจึงสวมชุดที่เธอมีอยู่ นั่นก็คือ ชุดลำลองธรรมดา ๆ การสวมชุดแบบนั้นในหมู่สังคมชนชั้นสูงคือการตั้งตนเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ท่ามกลางฝูงหงส์ที่สง่างาม เธอดูงุ่มง่ามและแปลกแยกออกมาอย่างเห็นได้ชัด

แอเรียนขมวดคิ้ว “พวกเราเทรมอนต์เป็นเจ้าของโรงแรมแห่งนี้ ดังนั้น งานนี้จะหรูหราเพียงใดก็ขึ้นอยู่กับฉัน แล้วตอนนี้ ฉันจะบอกให้ว่าฉันไม่สนหรอกว่าใครจะใส่เสื้อผ้าอะไร เสื้อผ้าเป็นเพียงเครื่องนุ่งห่ม มันไม่ใช่นามบัตรนะ

อันที่จริง นี่ไม่ใช่งานสำหรับธุรกิจ แต่เป็นงานเลี้ยงฉลองเดือนแรกของลูกชายฉัน ฉันได้ยินเกี่ยวกับนิสัยที่ชอบพูดไม่คิดของคุณมาเยอะนะวิกกี้ แต่ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่ามันจะเป็นเรื่องจริงขนาดนี้!”

วิกกี้ดูเหมือนจะหน้าแตกเล็กน้อย “ไม่ใช่แบบนั้น! ฉันแค่ล้อเล่นน่ะค่ะ! พวกคุณเป็นเพื่อนริคกี้ ฉันก็เลยเห็นพวกคุณเป็นเพื่อนฉันด้วย แค่ล้อเล่นนิดหน่อยคงไม่ทำร้ายความรู้สึกใคร ถูกไหม? โธ่ ธัญ เธอไม่ได้บอบบางขนาดนั้นซะหน่อย ใช่ไหม?”