เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 865

ทิฟฟานี่ลงจากรถเพื่อเอาน้ำให้ธัญญ่า “รู้สึกดีขึ้นไหม? ยังรู้สึกเวียนหัวอยู่รึเปล่า? บางทีเธอควรจะไปนั่งข้างหน้าดีกว่า เธอจะได้รู้สึกดีขึ้น”

“มันจะดีเหรอ?” ธัญญ่าถาม “ฉันได้ยินมาว่าหลายคนเชื่อว่าเบาะหน้าของรถผู้ชายควรจะเป็นที่สำหรับแฟนเขาเท่านั้น… คุณกับพี่แจ็คสันจะไม่ว่าอะไรใช่ไหม?”

ทิฟฟานี่ที่ไม่เคยคิดเล็กคิดน้อยอยู่แล้วไม่เคยคิดแบบนั้นเลย “เธอพูดบ้าอะไร? เราเป็นอะไรกัน? เราต้องคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ? จะให้ฉันปล่อยให้เธอนั่งเวียนหัวอยู่เบาะหลังต่องั้นเหรอ? ฉันทำไม่ได้หรอก เลิกพล่ามและขึ้นรถแล้วไปนั่งข้างหน้าเลย”

แจ็คสันขมวดคิ้วเมื่ออยู่ ๆ ก็มีคนอื่นที่ไม่ใช่ทิฟฟานี่เปิดประตูมานั่งเบาะหน้า “เกิดอะไรขึ้น? พวกเธอเปลี่ยนที่นั่งกันทำไม?”

“ธัญเป็นหวัดและรู้สึกไม่ค่อยดี เธอเมารถน่ะ” ทิฟฟานี่อธิบาย “ให้เธอนั่งข้างหน้านั่นแหละ มันไม่สำคัญว่าใครจะนั่งไหนอยู่แล้ว ฉันว่าเบาะหลังก็กว้างดีออก ขับต่อเลย พักหลัง ๆ นี้ฝนตกบ่อยจนเกือบทุกวันเลย น่ารำคาญชะมัด ทำไมไม่ตกหนัก ๆ ทีเดียวแทนทีจะตกกะปริบกะปรอยแบบนี้? ฉันแค่ลงจากรถไปแปบเดียวผมฉันก็เปียกหมดแล้ว…”

แจ็คสันไม่อยากจะพูดอะไรอีก พวกเขาไม่สามารถไปทานอาหารรสจัดเกินไปเพราะธัญญ่าเป็นหวัด ทิฟฟานี่จึงเสนอให้ไปร้านอาหารจีนที่เธอเคยไปกับอเลฮานโดรเพราะเธอรู้สึกว่าอาหารจีนที่นั่นเบาสบายท้องและอร่อยด้วย

ทันทีที่พวกเขาเดินเข้าร้านอาหาร พนักงานเสริฟ์คนหนึ่งก็เข้ามาทักทายทิฟฟานี่อย่างอบอุ่น “สวัสดีค่ะคุณผู้หญิง โต๊ะเดิมเลยไหมคะ?”

ทิฟฟานี่จ้องเธอเขม็ง อเลฮานโดรเป็นคนที่จองโต๊ะครั้งที่แล้ว ทิฟฟานี่จึงไม่เข้าใจเลยว่าพนักงานเสิร์ฟจะถามเธอแบบนั้นทำไม เธอไม่ได้มีลักษณะที่โดดเด่นขนาดนั้นเสียหน่อย ถูกไหม? อเลฮานโดรน่าจดจำมากกว่าเธออีก “เอ่อ… ไม่เป็นไร โต๊ะไหนก็ได้ สามที่”

ทว่าแจ็คสันจับคำใบ้นั้นได้ หลังจากที่พวกเขานั่งลงและสั่งอาหารแล้ว เขาก็ทำหน้าบึ้งและถาม “คุณเคยมากินที่นี่กับใคร?”

“อเลฮานโดร” ทิฟฟานี่ตอบอย่างตรงไปตรงมา “ฉันแค่คิดว่าอาหารที่นี่อร่อยและมันก็ปรุงอ่อน ๆ แล้วก็ทำให้สบายท้องด้วย ธัญป่วย เธอกินอาหารรสจัดเกินไปไม่ได้ ไม่มีอะไรนอกจากนั้นจริง ๆ”