เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 873

แอเรียนพยักหน้าเพื่อแสดงความเข้าใจและเข็นรถเข็นเด็กเข้าไปในห้องทำงานของมาร์คต่อไป

มาร์คที่กำลังดื่มชาเกือบจะสำลักน้ำชาเมื่อเขาเห็นภรรยาและลูกชายตัวเองเข้ามา “แคร่ก แคร่ก แฮ่ม! เธอมาทำบ้าอะไรที่นี่เนี่ย? แล้วเอาลูกมาด้วยทำไม? เธอมาคนเดียวเลยเหรอ?”

เธอเยาะเย้ย “คนเดียว? อะไร ลูกคุณไม่นับว่าเป็นคนด้วยหรือไง? วันนี้ฝนไม่ตก ฉันเลยพาเขาออกมาเดินเล่น วันนี้ทิฟฟ์จะกลับมาจากอายาเช่และฉันจะไปเยี่ยมเธอ” เธอตอบ “แต่ประเด็นหลักก็คือ คุณ ‘ความครุ่นคิดหนัก’ ของคุณบอกอะไรคุณบ้างเหรอ หืม? คุณสัญญาว่าจะให้คำตอบฉันวันนี้ และฉันจะไม่รอจนกว่าคุณจะกลับบ้าน ฉันอยากให้คุณตอบฉันตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย ตอบมาซะ”

มาร์ควางแก้วน้ำชาลงและถูคางตัวเอง “ฮืมม ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจ ฉันจะให้คำตอบเธอคืนนี้”

เธอคาดไว้แล้วไม่มีผิด เธอนึกไว้แล้วว่าไอ้สถุนนี้จะเล่นไม้นี้กับเธอ เธอจึงเข็นรถเข็นเด็กเข้าไปใกล้เขามากขึ้น

“หยุดพล่ามเถอะมาร์ค ถ้าคุณไม่ให้คำตอบฉันเดี๋ยวนี้ ฉันจะทิ้งลูกไว้กับคนที่นี่และไปคนเดียวเลย อย่ามาว่าฉันไม่เตือนคุณแล้วกัน!” เธอกล่าวเตือน “ตอนนี้เขาหลับอยู่ แต่ถ้าเขาตื่น เขาจะไม่หยุดร้องไห้ง่าย ๆ นะขอบอก ถึงตอนนั้นคุณจะต้องเลี้ยงเขาขณะที่ประชุมไปด้วย!”

มาร์คตัดสินว่าแอเรียนไม่ใช่คนประเภทที่จะทิ้งลูกชายตัวเองไว้อย่างโหดร้ายและเดินจากไปได้ง่าย ๆ ดังนั้นเขาจึงยิ้มเยาะและแซวเธอ "แล้วแต่เลย ถ้าเธอทำได้ลงคอ ก็เอาสิ”

การยั่วยุของเขาทำให้เธอขุ่นเคือง หลังจากที่มองดูสมอร์ในรถเข็นเป็นครั้งสุดท้ายเธอก็กัดกรามเพื่อรวบรวมความกล้าของตนเองแล้วหมุนตัวเพื่อเดินออกไป

มาร์คถึงกับตกใจมาก ทว่าเขาไม่ได้ห้ามเธอเพราะเขามั่นใจมากว่าอย่างไรผู้หญิงคนนั้นก็จะต้องกลับมา