เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 88

ทิฟฟานี่ให้ที่อยู่กับแอเรียนแล้วเธอก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ชั้นบน เมื่อเธอกำลังจะออกไปพ่อบ้านเฮนรี่ก็ยืนขวางทางเธอ “นายหญิง นายท่านได้กำชับว่าอย่าไปไหนจนกว่าเขาจะกลับมา”

แอเรียนกัดริมฝีปากของเธอและจับพื้นไว้อย่างดื้อรั้น เธอเป็นภรรยาของมาร์ค เทรมอนต์ ไม่ใช่นกขมิ้นที่อยู่ในกรง เธอมีสิทธิ์ที่จะไปพบใครก็ได้ที่เธอพอใจ จะไม่มีใครปฏิเสธอิสระของเธอ!

“ลุงเฮนรี่ หนูจะออกไปพบเพื่อนผู้หญิงเท่านั้น หนูจะกลับมาให้เร็ว ไม่ต้องบอกมาร์คนะคะ ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ หนูก็จะรับผลที่ตามมาด้วยตัวเอง” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน

ลุงเฮนรี่ลังเลเล็กน้อย เขาเฝ้าดูแลแอเรียนและมาร์คมาตั้งแต่พวกเขายังเป็นเด็ก บางครั้งมันก็ดีกว่าที่เขาจะเข้มงวดกับเธอน้อยลง “ถ้าอย่างนั้น… กลับมาให้เร็วที่สุดนะครับ นายท่านอาจจะโทรมาเพื่อตรวจสอบในภายหลังและผมจะตกที่นั่งลำบาก”

แอเรียนรู้สึกกระปรี้กระเปร่าเล็กน้อย “ขอบคุณค่ะ ลุงเฮนรี่…”

พ่อบ้านเฮนรีรับใช้ครอบครัวเทรมอนต์มาตลอดชีวิต โดยปกติแล้วเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะขัดกับความต้องการของมาร์ค เทรมอนต์ ตอนนี้เขาเต็มใจที่จะช่วยเธอแอเรียน ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอีกนอกจากคำขอบคุณ

เมื่อเธอไปถึงที่อยู่ที่ทิฟฟานี่ให้มาเธอก็พบว่ามันคือบาร์ เธอไม่เคยชอบสถานที่แบบนี้ เสียงเพลงที่ดังทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจและเธอไม่กล้ามองไปที่ร่างที่แกว่งไปมาบนฟลอร์เต้นรำโดยตรง ทุกอย่างที่นี่ดูจะมากไปสำหรับเธอ

ในบาร์มืดมากเธอไม่พบทิฟฟานี่และไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโทรหาเธอทางโทรศัพท์ เธอต้องใช้เวลาสองสามครั้งก่อนที่จะรับสายในที่สุด “ฉันอยู่ที่บูธหมายเลขสิบสอง…”

ทิฟฟาเหมือนจะเมา

แอเรียน วินน์ รีบไปที่บูธและพบว่าทิฟฟานี่นั่งอยู่คนเดียวดูเหมือนยุ่งกับขวดไวน์ในมือ

เธอกระชากขวดออกไป ทิฟฟ์ ทำไมเธอถึงดื่มแบบนี้? บอกฉันมาไม่ว่าเรื่องอะไร เธอจะเป็นคนที่จะต้องทนทุกข์ทรมานหากเธอทำลายร่างกายของเธอเอง!”

ทิฟฟานี่มองเธอด้วยแววตาราวกับแก้วและยิ้มอย่างโง่เขลา “เธอพูดเหมือนพ่อของฉันจริง ๆ เธอดูไม่เหมือนหญิงสาวในวัยยี่สิบของเธอ… เธอดูเหมือน… แม่จริง ๆ …”

แอเรียนทนไม่ได้จริง ๆ ที่เห็นความโง่เขลาของทิฟฟานี่ “หยุดดื่มได้แล้ว ฉันจะพาเธอกลับบ้าน”

ทิฟฟานี่เปิดขวดไวน์อีกขวด “อย่าพยายามหยุดฉัน ให้ฉันดื่มเถอะ มันยากเกินไปที่จะใช้ชีวิตต่อไป… ฉันกำลังจะสูญเสียมันทั้งหมด…”

เสียมันทั้งหมด? แอเรียนไม่ค่อยเข้าใจเธอหมายถึงอะไร “‘สูญเสียมันทั้งหมด’ หมายความว่าอย่างไร? เธอทะเลาะกับเอธานอีกแล้วเหรอ?”

ทิฟฟานี่ปิดปากของเธอ “อ๊ะ… ฉันพูดไปโดยไม่ทันคิด ไม่เป็นไร… ฉันสบายดี…”

ไม่ว่าแอเรียนจะโน้มน้าวเธออย่างหนักแค่ไหน ทิฟฟานี่ก็ยังคงทำต่อไปจนกว่าเธอจะดื่มไวน์หยดสุดท้ายที่เธอสั่งจนหมด จากนั้นเธอก็กลายเป็นคนขี้เมาและเอาแต่พึมพำกับตัวเอง

แอเรียนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องออกจากสถานที่โดยมีทิฟฟานี่อยู่ข้างหลัง ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มแล้วและดูเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถรักษาสัญญาที่จะกลับบ้านก่อนเวลาได้

“แอริ… เราพบคนที่ขโมยวัสดุเครื่องประดับ เขาตายไปแล้วแม้ว่า... เครื่องประดับจะหายไปแล้ว… มันจบลงแล้วสำหรับครอบครัวของฉัน… พ่อของฉันเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลทันที… หนี้จะไม่มีวันได้รับการชำระเลยในชีวิตนี้”

แอเรียนหยุดฝีเท้าของเธอขณะที่น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของเธอ “ไม่เป็นไรนะทิฟฟ์… ฉันจะคุยกับมาร์ค ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย…"

จู่ ๆ ทิฟฟานี่ก็ตื่นขึ้นมา “ฉันไม่อยากให้เธอคุยกับเขา! ไม่… อย่าขอร้องเขา! ฉันไม่ใช่คนที่ทรยศเพื่อนของตัวเอง! ทำไมเธอถึงต้องขอร้องเขาในเมื่อเขาปฏิบัติกับเธอแบบนั้น? ฉันไม่อยากให้เธอก้มหัวให้เขาแม้ว่าฉันจะตายไปแล้วก็ตาม!”

แอเรียนคล้อยเธอเพราะกลัวว่าเธอจะทำอะไรบ้า ๆ ในความเมา “เอาล่ะ ฉันจะไม่คุยกับเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ กลับบ้านกันเถอะ”

ตอนที่เธอส่งทิฟฟานี่กลับบ้านก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืน เธอกลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนนต์ อย่างหมดแรงและสังเกตว่าบ้านสว่างไสวจากประตูรั้ว มาร์ค เทรมอนต์ กลับมาแล้ว ...