เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 88

ทิฟฟานี่ให้ที่อยู่กับแอเรียนแล้วเธอก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ชั้นบน เมื่อเธอกำลังจะออกไปพ่อบ้านเฮนรี่ก็ยืนขวางทางเธอ “นายหญิง นายท่านได้กำชับว่าอย่าไปไหนจนกว่าเขาจะกลับมา”

แอเรียนกัดริมฝีปากของเธอและจับพื้นไว้อย่างดื้อรั้น เธอเป็นภรรยาของมาร์ค เทรมอนต์ ไม่ใช่นกขมิ้นที่อยู่ในกรง เธอมีสิทธิ์ที่จะไปพบใครก็ได้ที่เธอพอใจ จะไม่มีใครปฏิเสธอิสระของเธอ!

“ลุงเฮนรี่ หนูจะออกไปพบเพื่อนผู้หญิงเท่านั้น หนูจะกลับมาให้เร็ว ไม่ต้องบอกมาร์คนะคะ ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ หนูก็จะรับผลที่ตามมาด้วยตัวเอง” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน

ลุงเฮนรี่ลังเลเล็กน้อย เขาเฝ้าดูแลแอเรียนและมาร์คมาตั้งแต่พวกเขายังเป็นเด็ก บางครั้งมันก็ดีกว่าที่เขาจะเข้มงวดกับเธอน้อยลง “ถ้าอย่างนั้น… กลับมาให้เร็วที่สุดนะครับ นายท่านอาจจะโทรมาเพื่อตรวจสอบในภายหลังและผมจะตกที่นั่งลำบาก”

แอเรียนรู้สึกกระปรี้กระเปร่าเล็กน้อย “ขอบคุณค่ะ ลุงเฮนรี่…”

พ่อบ้านเฮนรีรับใช้ครอบครัวเทรมอนต์มาตลอดชีวิต โดยปกติแล้วเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะขัดกับความต้องการของมาร์ค เทรมอนต์ ตอนนี้เขาเต็มใจที่จะช่วยเธอแอเรียน ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอีกนอกจากคำขอบคุณ

เมื่อเธอไปถึงที่อยู่ที่ทิฟฟานี่ให้มาเธอก็พบว่ามันคือบาร์ เธอไม่เคยชอบสถานที่แบบนี้ เสียงเพลงที่ดังทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจและเธอไม่กล้ามองไปที่ร่างที่แกว่งไปมาบนฟลอร์เต้นรำโดยตรง ทุกอย่างที่นี่ดูจะมากไปสำหรับเธอ

ในบาร์มืดมากเธอไม่พบทิฟฟานี่และไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโทรหาเธอทางโทรศัพท์ เธอต้องใช้เวลาสองสามครั้งก่อนที่จะรับสายในที่สุด “ฉันอยู่ที่บูธหมายเลขสิบสอง…”

ทิฟฟาเหมือนจะเมา

แอเรียน วินน์ รีบไปที่บูธและพบว่าทิฟฟานี่นั่งอยู่คนเดียวดูเหมือนยุ่งกับขวดไวน์ในมือ

เธอกระชากขวดออกไป ทิฟฟ์ ทำไมเธอถึงดื่มแบบนี้? บอกฉันมาไม่ว่าเรื่องอะไร เธอจะเป็นคนที่จะต้องทนทุกข์ทรมานหากเธอทำลายร่างกายของเธอเอง!”