เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 89

แอเรียนเดาว่ามาร์ครีบกลับบ้านเพราะเธอก่อกบฏโดยแอบออกจากบ้านจนดึก

เธอยืดเสื้อผ้าของเธอให้ตรงและก้าวเข้ามาเตรียมพร้อมที่จะรับมือกับพายุ

เมื่อเธอเข้าไปไม่มีคนรับใช้ใน คฤหาสน์ เทรมอนต์ ที่กำลังพักผ่อน พ่อบ้านเฮนรี่ แมรี่และคนรับใช้คนอื่น ๆ ยืนเรียงแถวกันในห้องนั่งเล่น พ่อบ้านเฮนรี่มองไปทีแอเรียนจากนั้นก็ถอนหายใจและไม่พูดอะไร

เธอหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า "ไม่เป็นไร ฉันจะอธิบายให้เขาฟัง"

“นายท่านอารมณ์ไม่ดีหลังจากดื่ม นายหญิงไปพักผ่อนดีกว่า…” แมรี่เตือนเธอ

แอเรียนยิ้มและเดินขึ้นไปชั้นบน ประตูห้องนอนถูกแง้มออก มาร์ค เทรมอนต์ นั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงหน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศสโดยมีบุหรี่จุดอยู่ระหว่างนิ้วของเขา ควันปกคลุมห้องและร่างของเขาดูมืดมนเล็กน้อย

เขายังคงอยู่ในชุดสูทซึ่งหมายความว่าเขาเพิ่งกลับมาเมื่อไม่นานมานี้ แอเรียนเดินเข้ามาหาเขาและยื่นถ้วยชาให้เขาเพื่อให้เขามีสติ “ทิฟฟ์อารมณ์ไม่ดีและเมา ฉันกลับมาทันทีหลังจากส่งเธอกลับบ้าน”

มาร์คไม่สนใจคำอธิบายของเธอ เขาลากบุหรี่แล้วถามอย่างเย็นชาว่า “พ่อบ้านเฮนรี่ไม่ได้บอกคุณเหรอ ว่าเธอไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอก?”

“เขาบอก แต่เขาเป็นเพียงพ่อบ้านเท่านั้น เขาควบคุมไม่ได้ว่าฉันอยากไปไหน สิ่งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขา” เธอตอบอย่างใจเย็น

เขาดับบุหรี่ของเขา “คุณมักจะขี้ลืม พ่อบ้านเฮนรี่อายุมากแล้ว อาจถึงเวลาที่เขาต้องเกษียณและกลับบ้าน”

แอเรียนตกตะลึง เธอไม่ได้คาดว่าพ่อบ้านเฮนรี่จะมีส่วนเกี่ยวข้อง “ฉันบอกว่ามันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับลุงเฮนรี่”

มาร์คไม่ได้พูด การแสดงออกของเขาเย็นชาอย่างน่ากลัวและมีความเมื่อยล้าในดวงตาของเขา แอเรียนรู้ว่าไม่มีที่ว่างสำหรับการเจรจาอีกต่อไป แต่เธอไม่เต็มใจที่จะยอมรับ “คุณจะเอาอะไรเพื่อให้พ่อบ้านเฮนรี่ได้อยู่ต่อ?”

มาร์คไม่ตอบเธอ เขาเอนหลังพิงเก้าอี้และหลับตาขมวดคิ้วเล็กน้อย

แอเรียนรู้ว่าเธอต้องย่ำก้าวอย่างระมัดระวัง มาร์คเกลียดเสียงเมื่อเขาเหนื่อยเธอจึงพูดเบา ๆ “คุณก็เหนื่อยเหมือนกัน พักผ่อนก่อน พรุ่งนี้เราค่อยคุยกัน”

หลังจากพูดอย่างนั้นเธอก็ถอยออกจากห้องอย่างระมัดระวัง แอเรียนให้แมรี่ พ่อบ้านเฮนรี่และคนรับใช้คนอื่น ๆ พักผ่อนจากนั้นก็นอนลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น ด้วยวิธีนี้เธอจะสามารถตื่นได้ทันเวลาที่มาร์คออกไปในวันรุ่งขึ้น เนื่องจากเธอไม่แน่ใจว่าเขาจะออกกี่โมงและเขาจะกลับมาครั้งหน้าเมื่อไหร่เธอจึงอดคิดถึงเขาไม่ได้

แอเรียนไม่สามารถนอนหลับได้อย่างเต็มอิ่ม เมื่อเธอตื่นขึ้นมาตอนเช้าเป็นเวลาประมาณหกโมงเช้า เห็นได้ชัดว่าเธออ่อนเพลีย แต่ไม่สามารถแม้แต่จะนอนหลับได้ดังนั้นเธอจึงต้องเจ็บตัว

เมื่อคืนแมรี่ก็นอนไม่หลับเช่นกัน ด้วยใบหน้าที่เหนื่อยล้าเธอจึงปรุงโจ๊กลูกเดือยสำหรับแอเรียน “แอริทำไมเธอถึงนอนบนโซฟาล่ะ? นายท่านไม่ให้เธออยู่ในห้องนอนเหรอ?”

แอเรียนส่ายหัว “เปล่าค่ะ หนูแค่กลัวว่าจะรบกวนเขา”

แมรี่ดูเหมือนลังเลที่จะพูด “พูดในสิ่งที่เธอต้องการเถอค่ะ” แอเรียนบอกเธอ

ในที่สุดแมรี่ก็บอกเธอ “นายท่านกลับมาเมื่อคืนด้วยใบหน้าที่บูดเบี้ยว เขาตำหนิตาแก่เฮนรี่ที่ดูแลเธอไม่ดีและไล่ออกเขา… ดังนั้นเขาจึงเก็บข้าวของตามที่เราพูด เธอสามารถเกลี้ยกล่อมให้นายท่านเปลี่ยนใจได้หรือไม่? บางทีเขาอาจจะพูดออกมาด้วยแรงกระตุ้นเพราะเขาใส่ใจเธอมากเกินไปและกังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ เมื่อเธอออกไปข้างนอกตอนกลางคืน… เธอลองคุยกับเขาได้ไหม?”

แอเรียน วินน์ ปวดหัวเล็กน้อย เธอมองชามโจ๊กลูกเดือยในมือแล้วลุกขึ้นไปชั้นบน

เธอคิดว่ามาร์คยังคงหลับอยู่ แต่กลับกลายเป็นว่าเขาไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำ หลังจากอาบน้ำแล้วเขาก็นั่งอยู่หน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศสทั้งคืนในชุดคลุมอาบน้ำ เห็นได้ชัดว่าเมื่อคืนไม่มีใครนอนบนเตียงเพราะผ้าห่มยังพับอยู่บนเตียงอย่างเรียบร้อย