เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 921

’มันไม่สำคัญ’

คำตอบของแอเรียนทำให้ความเครียดของมาร์คผ่อนคลายลง เขาต้องการการอภัยจากเธอเพียงคนเดียว คนอื่นไม่สำคัญ เขาสนใจแต่ความคิดเห็นของเธอเท่านั้น แค่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากเธอก็ดีเกินพอแล้ว

“ไม่ใช่ว่าเราไม่มีจิตสำนึก” โซอี้ค้านอย่างอ่อนแรง “ก็แค่ว่า… คนลักพาตัวคนนั้นบอกว่า… คุณย่าเสียชีวิตหลังจากที่มาร์คไปเยี่ยมเขา และว่า… มาร์คอยู่เบื้องหลังการตายของเขา ฉันเองก็สงสัยอยู่ คุณย่าเป็นแค่โรคปอดบวมและมันไม่ควรทำให้เขาถึงขั้นเสียชีวิต นอกจากนี้ มันช่างบังเอิญเหลือเกิน… ทำไม? เขามีโอกาสที่จะตายตั้งมาก… ฉันไม่ได้พยายามจะสื่อถึงอะไรนะ ท้ายที่สุดฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นเหมือนกัน

ฉันยอมรับว่าสามีที่โง่เขลาของฉันเป็นต้นเหตุที่ทำใหคุณย่าป่วย ฉันอยากจะหย่ากับเขามาโดยตลอด แต่ฉันทำไม่ได้… และครั้งนี้ลูกชายของฉันก็ถูกลักพาตัว ฉันถูกทิ้งให้ไม่เหลือทางเลือก ถ้าเป็นเธอ เธอจะไม่ส่งจดหมายนั้นเหรอ? พ่อแม่ที่ไหนจะอยากเห็นลูกของตัวเองตาย?”

แอเรียนพูดไม่ออก เธอจ้องไปที่โซอี้ สามีของเขาและลูกพี่ลูกน้องของเธอ แล้วเธอก็เงียบไป เขาเป็นเพียงนักศึกษามหาวิทยาลัย เขายังเด็กมาก…

ถ้าแอเรียนไม่ได้เป็นแม่ในตอนนี้ บางทีเธออาจจะไม่สามารถเข้าใจความรู้สึกของโซอี้ได้ ทว่าตอนนี้เธอเข้าใจโซอี้ดี หากเป็นเธอ เธอก็คงจะส่งจดหมายฉบับนั้นเหมือนกัน ไม่ว่าโซอี้และสามีของเขาจะน่ารังเกียจแค่ไหน พวกเขาแค่ถูกหลอกใช้ คนที่น่ารังเกียจที่สุดคือคนที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้ต่างหาก!

จู่ ๆ มาร์คก็พูดขึ้นว่า “ผมไม่ได้ฆ่าเขา คุณย่าเสียชีวิตจากอาการป่วยของเขา เขาแก่และสู้มันไม่ไหว ทำไมเขาถึงขอให้หมอมอบพินัยกรรมให้ผมแทนที่จะเป็นพวกคุณหากผมฆ่าเขาจริง ๆ ล่ะ? ผมยอมรับว่าผมมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุเครื่องบินตกครั้งนั้น อย่างไรก็ตาม ผมไม่มีวันที่จะทำผิดพลาดซ้ำรอย”

ด้วยความตกใจของเธอ โซอี้จึงจ้องมองไปทางแอเรียนอย่างแปลกประหลาด เห็นได้ชัดว่าเธอสงสัยว่าทำไมแอเรียนถึงอยู่กับชายที่ฆ่าพ่อตัวเอง แต่งงานและมีลูกกับเขา ความดูถูกในสายตาของโซอี้ทำให้แอเรียนหงุดหงิด แอเรียนไม่ได้ต้องการพูดถึงเหตุการณ์เครื่องบินตกนั้น นอกจากนี้ เธอไม่อาจสามารถอธิบายเรื่องนี้ให้โซอี้เข้าใจเธอได้ ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะเพิกเฉย

แอเรียนไม่ได้ตั้งใจที่จะปิดบังมันอยู่แล้ว “คุณย่าทิ้งคฤหาสน์วินน์ไว้ให้ฉัน แค่นั้น คุณจะถามอะไรอีกไหม?”

โซอี้ตัวสั่น “มะ-ไม่… ฉันคิดมาเสมอว่ามันถูกขายไปนานแล้ว ฉันไม่เคยรู้ว่ามันยังอยู่... ใช่ คฤหาสน์วินน์ควรเป็นของเธอเพราะเธอเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลวินน์”

แฮร์ริสแอบกระตุกมุมเสื้อของโซอี้ เห็นได้ชัดว่าเขายังคงหวังที่จะได้คฤหาสน์วินน์ โซอี้จะกล้าพูดถึงเรื่องนี้ในตอนนี้ได้อย่างไร? แอเรียนสังเกตเห็นการกระทำของเขาและพบว่ามันน่าขำอย่างยิ่ง “มีอะไรจะพูดเหรอคุณลุง? พูดมาเลย หลังจากวันนี้เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะ”