เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 928

เจตต์ซุกบัตรนั้นไว้ในกระเป๋าของเขาอย่างลังเล “คุณก็รู้ว่าถ้าหากคุณทำอะไรมากเกินไป นายท่านจะสงสัยคุณเอาได้นะครับ”

อเลฮานโดรยิ้ม “เรื่องนั้นมันน่าสงสัยตรงไหนเหรอ? หรือเขาสงสัยว่าฉันอาจจะไม่ใช่หลานชายสุดที่รัก อเลฮานโดร สมิธของเขาจริง ๆ? นั่นมันเป็นความสงสัยของนายท่านหรือของนายกันแน่? แล้วถ้าฉันบอกนายว่า ฉันไม่ใช่อเลฮานโดรล่ะ?”

เจตต์ก้มศีรษะลงต่ำกว่าเดิม เสียงของเขาเอื่อยเฉื่อยจนแทบจะเหมือนหุนยนต์ตอนที่เขาตอบ “สำหรับผม คุณสมิธก็คือคุณสมิธวันยังค่ำ ความเป็นไปได้อื่นใดไม่สำคัญ แม้ว่าคุณจะทำสิ่งที่ตลกหรือน่าสงสัยอยู่ก็ตาม”

อเลฮานโดรดูเหมือนจะอารมณ์ดี “ฮ่า เพราะแบบนี้ไงฉันถึงชอบนายและอยากให้นายอยู่ข้างฉัน นายรู้ไหม… ธัญญ่าอาจจะไม่ได้ฉลาดมากนักแต่เธอค่อนข้างหน้าตาดีเลยนะ นายควรจะลองพิจารณาเธอดูดี ๆ”

“คนอย่างผมจะไม่มีวันมีชีวิตที่ปลอดภัยและมั่นคง” เจตต์ตอบอย่างสงบ “สิ่งสุดท้ายที่ผมต้องการคือการต้องลากคนอื่นเข้ามาเสี่ยงกับผม ถ้าผมทำได้ ผมอยากจะคืนอิสรภาพให้เธอมากกว่า”

อเลฮานโดรดูเหมือนจะตะลึงกับความตรงไปตรงมาของเขา “หึ แค่นั้นก็ทำให้นายมีมนุษยธรรมมากกว่าคนอื่น ๆ ที่ทำงานให้กับครอบครัวนี้แล้ว ฉันชอบนายนะ” อเลฮานโดรกล่าว “และฉันขอสัญญาว่าหลังจากที่ฉันได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว อิสรภาพของธัญญ่าจะไม่ใช่สิ่งเดียวที่ฉันจะคืนให้ แต่ฉันจะคืนมันให้นายด้วย ไหน ๆ เราก็พูดถึงเรื่องนี้แล้ว สำหรับนาย ฉันดูเหมือนอเลฮานโดร สมิธที่นายจำได้หรือเปล่า?”

เจตต์รีบสำรวจมองเขาทันที “อืมม ก็… คล้ายมาก ๆ แต่ไม่เหมือนไปซะทั้งหมด แต่คุณสามารถอ้างอุบัติเหตุที่ทำให้หน้าคุณเสียหายจนคุณต้องศัลยกรรมได้ ดังนั้นผมจึงคิดว่าคงไม่มีใครทันได้สงสัยอะไรหรอกครับ ที่สำคัญกว่านั้นคือ มีเพียงไม่กี่คนในครอบครัวสมิธที่เคยเห็นหน้าคุณ คนที่เคยเห็นส่วนใหญ่ก็ตายไปหมดแล้ว เหลือเพียงแต่นายท่านที่คุ้นเคยกับคุณมากที่สุด”

ดอน สมิธเหรอ? อเลฮานโดรครุ่นคิดเกี่ยวกับข้อมูลนั้นอยู่ในหัว

"ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ ฉันจะระมัดระวังเป็นพิเศษ” ในที่สุดเขาก็พูดขึ้น “ทีนี้ก็ไปทำหน้าที่ของนายได้แล้ว นายได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นเอาคนของเราไปเพิ่มสักสองคนด้วย ฉันเชื่อในศักยภาพของนาย เพราะฉะนั้นอย่าทำให้ฉันผิดหวังล่ะ”

มาร์คลากฝีเท้าอันเหน็ดเหนื่อยกลับมายังคฤหาสน์เทรมอนต์ตอนสองทุ่ม

แม้ว่าทิฟฟานี่จะไม่ได้อยู่ในส่วนนี้ของเมืองแล้วแต่เพื่อนสนิททั้งสองก็ยังคงคุยกันอยู่เป็นประจำ

แอเรียนเพิ่งจะหยิบโทรศัพธ์ตัวเองขึ้นมาหลังจากที่เธอไปถึงที่ห้องนั่งเล่นก่อนที่เบอร์โทรของโซอี้จะปรากฏขึ้นบนจอในทันใดนั้น

เธอลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะกดรับสาย อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไรเสียงของฮาร์วีย์ก็ดังมาจากอีกด้าน “พี่แอริ! มีบางอย่างเกิดขึ้นกับพ่อแม่ผม! พวกเราวางแผนไว้ว่าจะเดินทางออกจากเมืองหลวงพรุ่งนี้เช้าทันทีที่ฟ้าเริ่มสว่าง แต่แล้วเมื่อแม่ออกไปโทรศัพธ์หาเพื่อนเขาข้างนอก

จู่ ๆ ก็มีพวกอันธพาลบุกเข้ามาในโรงแรมที่เราอยู่ ผมได้ยินพวกเขาคุยกันและทั้งกลุ่มนี้ฟังดูเหมือนกลุ่มที่ลักพาตัวผมเลย! ผมไม่รู้ว่าพวกเขาวางแผนจะทำอะไรกัน แต่ผมกลัวเกินที่จะไปสืบ...! ได้โปรดช่วยเราด้วย!”