เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 929

หัวใจของแอเรียนสั่นสะท้าน

“ไม่ว่านายจะทำอะไร ห้ามกลับเข้าไปในโรงแรมเด็ดขาด หาที่ซ่อนแถว ๆ นั้นและอย่าให้พวกมันหานายเจอ ส่งที่อยู่มาให้ฉันด้วย ฉันจะพากำลังเสริมไปช่วย!” แอเรียนตอบขณะที่สั่นสะท้าน

หลังจากที่วางสายเธอก็รีบไปที่ห้องนอนทันที มาร์คเพิ่งจะลงไปแช่น้ำแบบโป๊เปลื่อย เขายิ้มเมื่อเธอเปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำ “จะทำอะไรเหรอ? ฉันว่าฉันพอจะมีแรงอยู่นะ ถ้าเธอต้องการมันขนาดนั้น…”

ถึงจุดนี้เธอไม่อาจสนใจที่จะรู้สึกเขินอีกต่อไป “ไม่ใช่อย่างนั้น มีบางอย่างเกิดขึ้นกับฮาร์วีย์ ฉันคิดว่าพวกลักพาตัวน่าจะบุกไปที่โรงแรม มันต้องมีอะไรแน่ ๆ คุณจะต้องไปกับฉันและเรียกกำลังเสริมมาด้วย ฉันกลัวจริง ๆ นะคุณ! เรากำลังพยายามจะสืบว่าอีธานอยู่เบื่องหลังทั้งหมดนี้หรือเปล่าไม่ใช่เหรอ? เร็วเข้า ออกมาจากอ่างได้แล้ว!”

รอยยิ้มของมาร์คจางหายไป เขาทำหน้าเคร่งขรึมและลุกออกจากอ่างอย่างไม่เต็มใจก่อนที่จะดึงเสื้อคลุมมาคลุมตัว “ไปเอาเสื้อผ้ามาให้ฉันหน่อย ฉันจะโทรหาเฮนรี่”

แอเรียนหันหลังกลับและเดินไปที่ห้องเสื้อผ้าก่อนที่จะสุ่มหยิบเสื้อผ้ามาหนึ่งชุด “คุณใส่เสื้อผ้าเลยเดี๋ยวฉันโทรหาเฮนรี่เอง บอดี้การ์ดต่างเตรียมพร้อมอยู่ที่บ้านเสมอ ทีนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไมเราถึงมีบอดี้การ์ดเยอะขนาดนี้ ในที่สุดพวกเขาก็มีประโยชน์สักที!”

มาร์คสวมเสื้อผ้าของเขาต่อหน้าเธออย่างพิธีพิธรร “ถ้าไม่ใช่เพื่อสิ่งนี้แล้วจะเพื่ออะไรล่ะ? เธอคิดว่าเงินฉันมีไว้อวดหรือไง?”

แอเรียนหมดความอดทนเมื่อต้องมองดูเขา เธอก้าวไปข้างหน้าและติดกระดุมเสื้อให้เขา “คุณช่วยรีบหน่อยได้ไหม? เดี๋ยวก็ไม่ทันพวกมันหรอก”

“อะไรก็ได้ที่เกี่ยวข้องกับเธอหรือสมอร์ นั่นแหละจะทำให้ฉันตื่นตระหนก แต่อย่างอื่นก็รอได้”

สิ่งนี้ทำให้หัวใจของแอเรียนเต้นข้ามจังหวะ อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีเวลาที่จะหาเหตุการณ์ในอดีตมากล่าวหาเขาได้

พวกเขาไปถึงที่หมายที่ฮาร์วีย์ได้ส่งต่ำแหน่งให้ในไม่ช้า แอเรียนมองไปรอบ ๆ และไม่นานเธอก็เห็นฮาร์วีย์ที่กำลังหลบอยู่ในร้านสะดวกซื้อ เธอรีบเดินไปหาเขาและถามว่า “พวกมันไปแล้วหรือยัง?”

ฮาร์วีย์อยู่ในอาการช็อกด้วยความบอบช้ำจากประสบการณ์การลักพาตัวครั้งที่แล้ว “พะ-พวกมัน ปะ-ไปแล้ว… นะ-น่าจะประมาณสิบนาทีได้แล้ว” เขาพูดตะกุกตะกัก “ผมกลัวเกินที่จะขึ้นไปดูข้างบน ผมเลยรอคุณ ผมไม่รู้ว่าพ่อแม่เป็นอย่างไรบ้าง…”