เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 930

แอเรียนผิดหวัง เธอหวังจะได้เห็นพวกที่ลักพาตัวฮาร์วีย์เผื่อว่าเธออาจจะได้เบาะแสอะไรที่จะสามารถนำไปหาอีธานได้ แต่สุดท้ายพวกเขาก็มาช้าเกินไป

พวกเขาพาทุกคนขึ้นไปที่ชั้นบนและพบว่าประตูห้องของโซอี้และคุณแฮร์ริสถูกเปิดทิ้งไว้ ข้างในห้องเลอะเทอะมาก เจ้านายหญิงของโรงแรมกำลังคำนวณค่าเสียหายขณะที่ดุพวกเขาด้วยคำพูดที่เจ็บปวด

ทั้งคู่ยังคงอยู่ในอาหารช็อก ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลย พวกเขาเพียงแต่ยืนรับคำวิจารณ์ของเจ้านายหญิงคนนั้น โซอี้ดูเหมือนจะไม่เป็นอะไร แต่กลับกันกับสามีของเธอที่ดูราวกับว่าโดนทุบตีมาอย่างหนัก

แอเรียนก้าวเข้าไปหยุดเจ้านายหญิง “พอได้แล้ว เดี๋ยวฉันชดเชยให้ เฮนรี่ ลงไปข้างล่างกับเธอและให้เธอคำนวณค่าเสียหายมาให้หมด ชำระอะไรที่ยังค้างคาให้หมดเลย”

เจ้านายหญิงที่เห็นจำนวนคนที่แอเรียนพามาด้วยกลัวเกินกว่าจะโวยวายต่อ เธอเพียงแต่เดินตามเฮนรี่ไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

โซอี้เหลือบมองฮาร์วีย์และเข้าใจทันทีว่าแอเรียนมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร “พวกเราไม่ได้เป็นอะไร ฉันขอโทษที่ทำให้เธอต้องเดือดร้อนขนาดนี้ พวกเราทุกคนปลอดภัยดี”

“ฉันรู้” แอเรียนตอบอย่างสงบ “ฉันเห็นแล้ว ตาฉันยังใช้งานได้ดีอยู่นะ แล้วมันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกมันถึงมาหาคุณ? พวกมัน… ขู่ให้คุณทำอะไรอีกหรือเปล่า?”

“ไม่ ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น” โซอี้รีบตอบ “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกมันมาที่นี่ทำไม พวกมันแค่… ถามถึงคราวก่อนที่เธอมาหาเราเพราะกลัวว่าเราจะเปิดเผยอะไรที่ไม่ควร จริง ๆ เราไม่รู้อะไรเลยด้วยซ้ำ พวกมันกลับไปหลังจากที่สอบสวนเราเสร็จ แล้วเตือนให้พวกเราประพฤติตัวให้ดีในอนาคต… ฉันไม่เป็นไร แต่ลุงของเธอถูกทุบดี… โชคดีที่ฮาร์วไม่อยู่ด้วย ขอบคุณพระเจ้าสำหรับสิ่งนั้น”

แอเรียนมองคุณแฮร์ริส “คุณสมควรได้รับการทุบตีนั้นแล้วแหละ มันจะได้ช่วยให้คุณจำมันขึ้นใจและฉันจะได้ไม่ต้องลงมือเอง ฉันบอกให้พวกคุณรีบออกจากเมืองหลวงแล้ว แต่พวกคุณกลับดื้อรั้นและโดนทำร้ายจนได้ ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าพวกคุณคงจะไม่ได้เจอพวกลักพาตัวพวกนั้นอีกแล้วแหละ

ต่อจากนี้ไปพวกคุณควรจะประพฤติตัวดี ๆ และอย่าสร้างปัญหาอีก ใครจะไปรู้? คุณอาจจะตายเอาก็ได้ ฉันมาที่นี่เพื่อฮาร์วีย์เท่านั้น พวกคุณเป็นพ่อแม่เขา เพราะฉะนั้นเลิกอ่อนแอได้แล้ว”