เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 948

แอเรียนและทิฟฟานี่ทนไม่ไหวอีกต่อไป พวกเขาไม่ได้รู้มาก่อนว่าเอริกได้โทรหาวิกกี้เป็นคนแรก วิกกี้ปฏิเสธสายของเขาในขณะที่เขากำลังจะตายจริง ๆ ทั้งหมดเพื่อที่เธอจะได้เที่ยวอย่างสนุกสนานต่อไป และตอนนี้เธอยังกล้าที่จะอ้างว่าเธอเป็นคนที่ใกล้ชิดกับเอริกมากที่สุดอีก!

เรื่องที่น่าเยาะเย้ยที่สุดก็คือ ธัญญ่า คนที่วิกกี้เกลียดมากที่สุด เป็นคนที่ช่วยชีวิตเอริกไว้ได้ในขณะนั้น

วิกกี้สูญเสียการควบคุมรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ แต่เธอก็ยังยืนกราน "คุณกำลังพูดอะไร? คุณรู้สึกสับสนเหรอ? คุณกำลังเข้าใจฉันผิดนะ ฉันไม่ได้ทำทั้งหมดเพื่อมรดกของคุณ! ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณโทรหาฉันเมื่อคืนนี้ ฉันไปเข้าห้องน้ำและเพื่อนฉันก็เป็นคนปฏิเสธสายคุณ เธอไม่ได้บอกฉันด้วยซ้ำ ฉันเพิ่งตระหนักเมื่อเช้านี้ตอนที่

ฉันไม่สามารถโทรหาคุณได้และเห็นว่าคุณอยู่ที่โรงพยาบาลเมื่อฉันตรวจสอบตำแหน่งของคุณ ฉันถามพยาบาลที่ชั้นล่างเมื่อฉันมาถึง… และพบวอร์ดของคุณ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะละเลยคุณจริง ๆ ได้โปรดอย่าคิดกับฉันแบบนั้นเลย ฉันจะอยู่กับคุณตลอดทุกวันที่เหลือของคุณ ได้โปรด… ให้ฉันได้อยู่กับคุณนะ…”

ทิฟฟานี่สามารถบอกได้ว่าเอริกไม่มีแรงพอที่จะจัดการกับวิกกี้ ทิฟฟานี่จึงพูดด้วยน้ำเสียงอู้อี้ว่า “วิกกี้ เธอยังเมาอยู่เหรอ? เอริกได้พูดไปอย่างชัดเจนแล้วนะ แผนสุดท้ายของเขาไม่ได้มีเธออยู่ในนั้น เธอรึเปล่าที่ยังสับสนอยู่น่ะ? ความรักที่เกิดจากคำโกหกไม่มีวันอยู่รอดหรอก ฉันสามารถบอกได้จากทัศนคติของเธอว่าเธอเห็นเอริกเป็นเพียงตู้เอทีเอ็มและที่หลบภัยเท่านั้น

เขากำลังจะตายและเธอก็ยังวางแผนที่จะฮุบสมบัติของเขาอีกเหรอ? เขาแค่ตัดสัมพันธ์กับครอบครัวของเขา เขาไม่ใช่เด็กกำพร้านะยะ ดังนั้น ไม่ว่าจะอย่างไรเธอก็ไม่มีสิทธิที่จะได้รับมรดกของเขาอยู่ดี!

ฉันทนดูเธอแสดงอีกต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาได้ชี้แจงอย่างชัดเจนว่าทรัพย์สินทั้งหมดของเขาจะถูกบริจาค เธอเข้าใจไหม? พวกเราทุกคนที่นี่จะไม่ได้รับเงินแม้แต่บาทเดียวจากเขา นอกจากคนที่ต้องการมันจริง ๆ ฉันพูดชัดเจนพอหรือยัง?”

แม้ว่าในอดีตเอริกจะเคยมีความรู้สึกให้กับวิกกี้ แต่เขาก็ปฏิเสธที่จะเห็นหน้าเธอที่เคยอยู่เคียงข้างเขา ในตอนท้ายก่อนที่เขาจะจากไป มันเป็นเพราะว่าเขาผิดหวังในตัวเธอมากหรือเปล่า? บางคนอาจจะไม่ต้องการให้คนที่เขารักต้องคอยดูเขาทุกข์ทรมานก่อนที่จะจากไป แต่นั่นไม่ใช่กรณีของเอริก เขาเพียงแต่ต้องการอยู่อย่างสงบสุขในวันเวลาที่เหลืออยู่ของเขา

เมื่อวิกกี้ลังเลและพูดอะไรไม่ออก แอเรียนจึงผลักเธอออกไปทันที “เขาสัญญาแล้วว่าจะชดเชยให้ หยุดถามอะไรอีกได้แล้ว เธอไม่เห็นสีหน้าของพวกเขาเหรอ? ถ้าเธอขืนอยู่ต่ออีกเธอจะโดนตบแน่ และเธอก็สมควรได้รับมันด้วย”

วิกกี้เข้าใจไปเองว่าแอเรียนอยู่ข้างเธอ ดังนั้นเธอจึงกระซิบถามว่า “ถ้าอย่างนั้น… ประมาณค่าให้ฉันได้ไหม? เธอคิดว่าเอริกจะให้ฉันเท่าไหร่? ถึงครึ่งหนึ่งของมรดกไหม?”