เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 960

แจ็คสันลุกขึ้นทันที "โอเค ผมจะกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย แม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหน? ร้ายแรงไหม?”

แจ็คสันถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินว่าซัมเมอร์แค่เจ็บขาของเธอเท่านั้น หลังจากที่วางสาย เขาก็หันไปหาทิฟฟานี่และพูดว่า “คุณทานให้อร่อยเลยนะ แม่ผมประสบอุบัติเหตุ ผมต้องรีบกลับบ้านก่อน แต่เดี๋ยวผมไปจ่ายค่าอาหารให้ก่อน ไว้เดี๋ยวผมโทรหาทีหลัง”

เขาหายตัวไปก่อนที่ทิฟฟานี่จะทันได้ตอบ เธอรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยแต่ก็กังวลเรื่องซัมเมอร์ไปพร้อม ๆ กัน เมื่อเธอกลับถึงบ้าน เธอก็รอจนกระทั่งแจ็คสันเกือบถึงบ้านตัวเองก่อนที่จะโทรหาเขา “คุณเวสต์เป็นอย่างไรบ้าง?” เธอถาม

แจ็คสันอยู่ในโรงพยาบาล “ไม่มีอะไรร้ายแรงมาก ขาขวาของแม่หักและแม่ก็เอาแต่บ่นถึงปัญหาในวัยชราว่าแม่มักจะเจ็บโน้นเจ็บนี้อยู่เสมอและกังวลว่าสุดท้ายแม่จะพิการ แต่แม่อารมณ์ดีมากเลยทีเดียว ตอนนี้มันดึกแล้ว ทำไมคุณถึงยังไม่นอนอีกล่ะ? รีบเข้านอนเถอะ ผมต้องไปแล้ว"

เธอไม่ยืนกรานที่จะสนทนาต่อและเพียงแต่พึมพำตอบก่อนที่จะวางสาย

ฤดูร้อนนี้ช่างวุ่นวานเหลือเกิน ที่คฤหาสน์เทรมอนต์ แอเรียนกำลังอุ้มแอริสโตเติลไว้ด้วยความวิตกกังวล แอริสโตเติลมีอาการไข้ขึ้นกลางดึก เขาไม่มีวี่แววว่าเขาจะเป็นหวัดก่อนหน้านี้เลย มันเพิ่งจะเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน แมรี่และมาร์คกำลังเก็บของของแอริสโตเติลและเตรียมพร้อมก่อนที่พวกเขาจะไปโรงพยาบาล

แอริสโตเติลนอนไม่หลับ ร่างกายของเขากำลังร้อนผ่าวจนแก้มเล็ก ๆ ของเขาแดงก่ำ เขาไม่ได้ร้องไห้หรืองอแงเลย แต่เขาจะไม่ยอมกินอะไรเลยด้วย เขาดูอ่อนแอมาก แอเรียนสะอื้นด้วยความปวดใจ

เมื่อพวกเขาไปถึงที่โรงพยาบาล การวินิจฉัยเบื้องต้นของแพทย์ก็คือการแนะนำให้ตรวจร่างกายเต็มรูปแบบเนื่องจากแอริสโตเติลเป็นทารกที่คลอดก่อนกำหนดและสถานการณ์เหล่านี้ก็เกิดขึ้นบ่อยมาก

แอเรียนน้ำตาไหลเมื่อได้ยินดังนั้น เธอรู้อยู่แล้วว่าสุชภาพของสมอร์จะไม่คงที่ ตอนนั้นแพทย์ได้พิจารณาไว้แล้วว่าเธอจะไม่มีวันมีลูกได้อีก แต่ด้วยปาฏิหาริย์บางอย่างเธอก็ยังสามารถให้กำเนิดแอริสโตเติลได้อย่างน่ามหัศจรรย์ แม้ว่าการคลอดก่อนกำหนดที่เสี่ยงอันตรายของเธอจะผ่านไปอย่างราบรื่นโดยที่ทั้งแม่และลูกปลอดภัย เธอก็มักจะรู้สึกว่าเธอโชคดีเกินไป โชคดีมากจนมันรู้สึกเกินจริง...