เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1010

บทที่1009 ทำลายบรรยากาศ

หานมู่จื่ออดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเขา คิดอยู่สักพักแล้วก็ได้เอ่ยออกไปอีกครั้ง “เป็นฉันที่ให้เธอออกไปวันนี้ มอบหมายงานก็ไม่ได้ทำให้เรียบร้อยเลย เรื่องที่บริษัทในตอนนี้มันเยอะมากจริงๆ”

“อืม” เย่โม่เซินตอบออกมาอีกครั้ง จากนั้นก็พูดต่อออกมา “งานค่อยๆทำไป ไม่ต้องให้มันเหนื่อยเกินไป อย่าลืมว่าตอนนี้คุณเป็นคนท้องนะ”

ในที่สุดหานมู่จื่อก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมา “คุณไม่ถามฉันหรอว่าเธอลาออกไปทำไม? แล้วก็ยังไม่ถามสักหน่อยเลยหรอว่าทำไมฉันถึงยอมให้เธอลาออก?”

อีกฝ่ายไม่ได้ตอบคำถามของเธอ แต่ด้านหน้าเป็นไฟแดง รถก็ได้หยุดรอไฟแดงอยู่พอดี หานมู่จื่อเห็นว่าจู่ๆเย่โม่เซินก็โน้มตัวเข้ามาหาเธอ

“อุบ”

หานมู่จื่อเอื้อมมือออกไปผลักเขาออกไปทันที เพื่อหยุดยั้งเขาเอาไว้

เห็นได้ชัดว่าเธอแพ้แล้ว

“ไม่อยากถามเพราะจะส่งผลต่อการแลกเปลี่ยนความรู้สึก”

จำนวนวินาทีของไฟแดงได้สิ้นสุดลงแล้ว สีก็ได้เปลี่ยนไปช้าๆ

เย่โม่เซินก็ได้กลับไปขับรถต่อด้วยสีหน้าสงบเยือกเย็น สีหน้าเรียบนิ่งเสียจนเหมือนกับว่าเมื่อสักครู่ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลยไม่มีผิด

กลับกันหานมู่จื่อ นั้นใบหน้าทั้งหน้าของเธอก็แดงเสียจนแทบจะมีเลือดหลั่งออกมา เนื่องจากเมื่อกี้นี้ตอนที่เขาโน้มเข้ามาจูบเธอนั้น หน้าต่างรถก็ได้ลดลงมาครึ่งนึงพอดี เธอเห็นว่าคนที่อยู่ในรถด้านตรงข้ามได้มองเข้ามาพอดี แล้วก็ได้เป็นพยานในการจูบครั้งนี้เข้าพอดี

อายคนจะตายอยู่แล้ว!

หานมู่จื่อยกมือขึ้นมากุมใบหน้าที่ร้อนผ่าวของตัวเอง แลบเลียริมฝีปากไปอย่างห่อเหี่ยวใจ “การแลกเปลี่ยนความรู้สึกที่คุณพูดถึง คงไม่ได้หมายถึงสิ่งนี้หรอกใช่มั้ย?”

พูดจบ ไม่รอให้เย่โม่เซินตอบกลับ หานมู่จื่อก็ได้ค่อนแคะออกไปอย่างไม่พอใจ “วิธีการแลกเปลี่ยนบ้าอะไรกัน เห็นๆกันอยู่ว่าเป็นคำแก้ตัวที่คุณเอาเปรียบฉันชัดๆ”

“เอาเปรียบ?” เย่โม่เซินหรี่ตาลงเล็กน้อย มองเธอไปด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยการเย้าแหย่ “คนที่มีสีหน้าเคลิ้มเมื่อกี้นี้ไม่ใช่คุณหรือไง? ทำไมถึงกลายมาเป็นผมเอาเปรียบคุณได้?”

“เย่โม่เซิน!”

“หืม?”

“หุบปากไปซะ!”

ใครหน้าเคลิ้มกันหาาา?”

ทำลายความบริสุทธิ์ของเธอ! เธอจะทำหน้าเคลิ้มออกมาได้ยังไงกัน? เหลวไหล!

พอโมโหขึ้นมา ใบหน้าของหานมู่จื่อก็แดงขึ้นมาอีกครั้ง ไอ้บ้าเย่โม่เซิน ทุกครั้งที่เขาคิดแต่จะเอาเปรียบเธอไม่ว่า ยังชอบโยนความผิดมาให้เธอตลอดเลย

ในสถานการณ์ที่เธอไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่าง ดึงเธอเข้าไปจูบโดยที่ไม่ทันตั้งตัวจนไม่เหลือที่ให้ปฏิเสธออกไปได้เลยด้วยซ้ำแล้วยังมาหาว่าเธอยั่วยวนเขาอีก

ตอนนี้ยังมีหน้ามาพูดออกมาว่าเธอมีหน้าเคลิ้มออกมางั้นหรอ? นี่มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน?

เย่โม่เซินเหลือบมองภรรยาตัวน้อยของตัวเองหอบหายใจฮึดฮัดออกมา เดิมคิดอยากจะเย้าเธอเล่นสักหน่อย แต่ไม่คิดไม่ถึงว่าอารมณ์ของเธอจะอ่อนไหวง่ายขนาดนี้ นึกขึ้นมาได้ว่าเธอกำลังท้อง เย่โม่เซินจึงได้เก็บกลับไปแต่โดยดี

“ก็ได้ งั้นครั้งนี้ถือว่าผมเอาเปรียบคุณ ผมเป็นคนอยากจูบเอง พอใจแล้วหรือยัง?”

หานมู่จื่อร้องเฮอะในใจ เอ่ยออกมาด้วยความฉุนเฉียว “มันก็เป็นอย่างนั้นมาตั้งแต่แรกแล้วนี่!”

เย่โม่เซินไม่ได้เถียงกับเธอออกไปอีก พาเธอไปร้านอาหารร้านนึง จองห้องส่วนตัวเล็กๆสำหรับสองคนมาห้องนึง หลังจากที่สั่งอาหารเสร็จ เย่โม่เซินก็ได้พาเธออุ้มขึ้นมานั่งบนขา

“คุณคิดจะทำอะไรอีก?” หานมู่จื่อผลักร่างเขาออกไปอย่างแวดระวัง แต่แรงของเย่โม่เซินมีมากกว่านัก กอดรัดเธอแน่น ควบคุมแรงไว้เป็นอย่างดี ทำให้เธอหนีรอดออกไปไม่ได้และในขณะเดียวกันก็ไม่ได้เป็นอันตรายต่อเธออีกด้วย

แววตาที่เป็นประกายของอีกฝ่ายทำให้ภายในใจของเธอสะดุ้งกึกขึ้นมาทันที ดวงตาเบิกกว้าง “คุณคงไม่คิดจะ...”

คำพูดยังไม่ทันหลุดออกมา จูบของเขาก็ได้จรดลงมาก่อนแล้ว ทั้งสองคนเพิ่งจะเดินเข้ามาจากด้านนอก ภายในห้องนี้ได้เปิดเครื่องปรับอากาศเอาไว้ด้วยอุณหภูมิที่สูงมาก แต่ทั้งสองคนยังไม่ได้ปรับตัวต่ออุณหภูมิของที่นี่