เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1027

บทที่1026 ฉันเป็นคนที่เห็นแก่เงินขนาดนั้นเลยเหรอ

“……”

เซียวซู่อยากจะบอกว่าตัวเองไม่ได้ฉวยโอกาสแก้แค้น แต่เมื่อเห็นก้อนผมในมือของตัวเอง เขาไม่รู้ว่าจะพูดแก้ตัวให้ตัวเองอย่างไรดี

สุดท้าย เซียวซู่จึงพูดอย่างตรงไปตรงมา: “ช่างเถอะ เรื่องเกิดขึ้นไปแล้ว ในเมื่อฉันเป็นคนทำผิด ฉันขอโทษเธอจริงๆ เธอจะโกรธฉันยังไงก็ได้ แต่...” เขาหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง สายตาเหลือบมองไปที่หน้าจอคอม “ช่วยแก้ข้อความพวกนั้นก่อนได้ไหม?”

เจียงเสี่ยวไป๋: “!!!”

“คุณเซียว คุณช่วยทำตัวเป็นคนหน่อยได้ไหมคะ? คุณรู้บ้างรึเปล่าว่าผมคือสมบัติล้ำค่าของนักเขียนอย่างพวกเรา คุณดูผมของฉันสิ...เดิมทีก็มีน้อยอยู่แล้ว คุณยังมาดึงออกไปมาขนาดนั้น คุณไม่รู้สึกเจ็บปวดใจบ้างเหรอ?” เจียงเสี่ยวไป๋พูดพลางชี้ไปที่ผมของตัวเอง

ก่อนหน้านี้เซียวซู่ไม่ได้สังเกตอะไร แต่เมื่อหล่อนพูดออกมาเช่นนี้ เขาจึงเหลือบมองดู

พบว่าผมของหล่อนไม่ได้น้อยเหมือนที่หล่อนพูดขนาดนั้น แม้ว่าไม่ได้เยอะมาก แต่อย่างน้อยดูจากภายนอกก็เหมือนคนปกติทั่วไป

จากนั้นเซียวซู่จึงพูดขึ้น: “ผมของเธอยังดูเยอะอยู่นะ”

เจียงเสี่ยวไป๋: “…”

เซียวซู่ยกมือไหว้ “ขอโทษ ขอโทษจริงๆ เรื่องเมื่อครู่ฉันทำผิดไปแล้ว แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ขอเพียงแค่เธอช่วยฉันแก้งานชิ้นนี้ก่อน ฉันจะขอโทษเธออย่างดีแน่นอน โอเคไหม?”

ดูท่าทางอันร้อนรนของเขา ไม่มีความรู้สึกผิดต่อการกระทำของตัวเองที่ดึงผมหล่อนแม้แต่น้อย เจียงเสี่ยวไป๋พูดด้วยความเย็นชา: “ไม่แก้”

“เดิมทีที่ยอมตกลงว่าจะแก้ให้ก็เกินพอแล้ว ตอนนี้คุณยังมาทำให้ฉันโมโห ไม่มีทางแก้ให้แน่นอน”

“……”

เซียวซู่แทบจะบ้าคลั่ง แม้ว่าคุณชายเย่กับคุณนายน้อยจะไปบ้านตระกูลเย่ แต่เซียวซู่ก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะอยู่ที่นั่นนานแค่ไหน เขาเพียงแค่รู้ว่าก่อนถึงเวลาทานข้าวกลางวันน่าจะยังปลอดภัย

แต่หลังจากทานข้าวกลางวันล่ะ? คุณชายเย่กับคุณนายน้อยคงไม่อยู่ที่บ้านตระกูลเย่ทั้งวันหรอก ต้องออกไปทานข้าวกลางวันบ้าง รอให้พวกเขาทานข้าวเสร็จ คุณชายเย่ก็คงมาตามเอกสารจากเขา

สาวนักเขียนยังคงไม่ยอมแก้งานให้เขา หรือถึงตอนนั้นเขาจะนำนิยายรักที่เต็มไปด้วยความรุนแรงและชั่วร้ายส่งให้ต่อหน้าคุณชายเย่?

เขาผิดไปแล้ว

เขาไม่ควรหานักเขียนแทนจากอินเตอร์เน็ต และไม่ควรที่จะรีบร้อนจนประหม่าไม่ตรวจสอบเนื้อหาที่นักเขียนร้อยเรียงออกมาว่าเป็นอย่างไรบ้าง

ตอนนี้สามารถพูดได้ว่าเขากำลังขุดหลุมฝังตัวเองอยู่

“ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ งั้นเอาอย่างนี้ เธอแก้ให้เสร็จก่อน แล้วเธออยากจะเพิ่มเงินเท่าไหร่หรือจะทำอะไร ฉันตามใจเธอทั้งหมด”

เดิมทีเจียงเสี่ยวไป๋คิดต่อต้านให้ถึงที่สุด แต่เมื่อได้ยินว่าเขาจะเพิ่มเงินให้ จึงหรี่ตาลง “คุณคิดว่าฉันเป็นใคร? ยังเพิ่มเงินให้อีก คุณเห็นฉันเป็นคนยังไง? ฉันเป็นคนเห็นแก่เงินขนาดนั้นเลยเหรอ??”

เซียวซู่: “ฉัน...”

“อย่างน้อยสามเท่า!” คำพูดขอเซียวซู่ยังคงติดอยู่ในลำคอ เจียงเสี่ยวไป๋ก็ยกนิ้วขึ้นมาสามนิ้วหันไปหาเขา

“…”

เซียวซู่เงียบไปทันที ก้มหน้าลง

โอเค เห็นได้ชัดว่ามีเงินแล้วมีอำนาจทำได้ทุกอย่าง

คนก็เช่นกัน

“เพิ่มให้! เธอแก้ให้ฉันเดี๋ยวนี้”

“โอเคจ้า”

เจียงเสี่ยวไป๋ลืมเรื่องผมไปในทันที นั่งลงตรงหน้าคอม ทำงานอย่างกระตือรือร้นมาก เดิมทีเงินที่เซียวซู่ให้หล่อนก็เยอะพอสมควรแล้ว แต่ตอนนี้ยังเพิ่มให้อีกสามเท่า หล่อนสามารถหยุดทำงานได้สักพักเลย

ทำงานเขียนทุกวันจนหล่อนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว