เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1037

บทที่ 1036 ไม่จำเป็นต้องให้หนูเข้มแข็งมาก

เมื่อพูดถึงมู่จื่อ เสี่ยวเหยียนก็นึกถึงคนคนนั้นโดยอัตโนมัติ

แสงสว่างในดวงตาของเธอ ก็มืดลงไม่น้อย จากนั้นเธอก็ยิ้มจางๆ “ตอนนี้เธอท้องแล้ว ทารกในครรภ์ไม่ค่อยแข็งแรงนัก ฉันไม่วางใจให้เธอไปไหนมาไหน ดังนั้นรอให้เธอคลอดเสร็จแล้วกัน ถึงเวลานั้น จะต้องแนะนำให้พ่อแม่รู้จักแน่นอน”

“ได้”

เรื่องนี้จึงตกลงกันอย่างนี้

เดิมทีเสี่ยวเหยียนคิดว่า พ่อแม่จะคัดค้านไม่ให้เธอเปิดร้าน ก่อนที่เธอจะมา ได้หาข้อโต้แย้งมากมาย คิดว่าหากพ่อแม่ไม่เห็นด้วย เธอก็จะยกตัวอย่างมาพูด

แค่คิดไม่ถึงว่า จะราบรื่นขนาดนี้

เพราะจะเปิดร้าน ดังนั้นเรื่องที่ต้องจัดเตรียมมีมากมาย หลังจากที่เสี่ยวเหยียนได้หารือกับพ่อแม่แล้ว ก็เริ่มมองหาทำเลบริเวณรอบๆ ใช้เวลาวันสองวัน แต่ยังหาไม่เจอร้านที่เหมาะสม

สุดท้ายยังเป็น หลัวหุ้ยเหม่ยที่บอกกับเธอ

“ช่วงเช้าตอนที่ฉันไปสวนสาธารณะ ได้เจอกับเพื่อนสองสามคน เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ พวกเธอก็มีข่าวคราวบ้าง บอกฉันว่าทางปากซอยใต้มีหน้าร้านหนึ่ง ที่เหมาะสมกับเรามาก ถ้าเรามีเวลาว่าง เราสามารถไปดูได้”

“ปากซอยใต้?” เสี่ยวเหยียนย่นจมูกโดยไม่รู้ตัว ที่จริงแล้วเธออยากจะซื้อที่โดยตรงเลย อย่างน้อยจะได้ไม่ต้องกังวลกับการจ่ายค่าเช่าทุกปี และเธอก็สามารถอาศัยอยู่บนชั้นสองของร้านด้วย

ตามเงินในมือของเธอแล้ว เธอน่าจะสามารถซื้อทำเลขนาดกลางได้ ทำเลที่แย่เกินไป เธอไม่อยากได้ แพงเกินไป ก็ซื้อไม่ไหว

ในเวลานี้ ได้ยินปากซอยใต้ เสี่ยวเหยียนมีความลังเลในทันที

เพราะเธอเคยศึกษาทางนั้นแล้วปากซอยใต้เป็นถนนการค้าที่มีผู้คนมากที่สุด เพียงร้านอาหาร ก็มีหลายร้านแล้ว ในย่านถนนการค้าแบบนี้ ส่วนใหญ่จะไม่ขายโดยตรง จะให้เช่าหรือแบ่งให้เช่าเท่านั้น ซึ่งถือเป็นรายได้ระยะยาว

ค่าเช่าสูง ร้านค้าเล็ก แรงกดดันจากการแข่งขันก็สูงมากด้วย

“หนูกำลังคิดอะไรอยู่?” หลัวหุ้ยเหม่ยเห็นว่าเธอนั่งเงียบไม่มีปฏิกิริยา จึงเอ่ยถามขึ้น “ฉันเคยถามแล้ว แม้ว่าทางปากซอยใต้จะมีการแข่งขันสูงมาก แต่ถ้าหนูอยากได้ ทำเลที่มีการแข่งขันสูง การค้าขายถึงจะดี อีกอย่างฝีมือการทำอาหารของหนูดีขนาดนี้ หนูยังจะกลัวคนอื่นอีกเหรอ?”

“แต่ว่าแม่......”

“โบราณเคยว่าไว้ ทองแท้ย่อมไม่กลัวถูกไฟ หรือว่าเหยียนเหยียนบ้านเราไม่มั่นใจกับฝีมือทำอาหารของตัวเองเหรอ?”

จางเสี่ยวเหยียนกลอกตามองบนอย่างหมดคำพูด เธอจะไม่มีความมั่นใจในฝีมือการทำอาหารของตัวเองได้อย่างไร เธอแค่คิดว่า ทำเลในถนนสายการค้า ค่าเช่าสูง การแข่งขันสูงไม่ว่า ถึงเวลานั้นทำการค้าขายจะต้องยุ่งมากแน่นอน อีกอย่างถ้าจะต้องแข่งขันกับร้านอื่น ก็ต้องเพิ่มวัตถุดิบ และยังต้องปรับราคาด้วย

ยังไงแล้วเสี่ยวเหยียนก็รู้สึกว่า ทำงานมากขึ้น ได้กำไรน้อย

แต่ถ้าอยู่ในทำเลที่เงียบ นั่นก็คือทำงานน้อย แน่นอนว่ารายได้ก็น้อยด้วย

เสี่ยวเหยียนชั่งน้ำหนักในใจแล้ว ทำเลในถนนสายการค้านั้น ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ เธอแค่อยากจะเปิดร้านเล็กๆ สามารถเลี้ยงดูตัวเองและพ่อแม่ก็พอแล้ว

เธอก็ไม่เคยคิด ว่าจะร่ำรวยอะไร

แต่หลัวหุ้ยเหม่ย ไม่ทราบความคิดในใจของเธอ เมื่อเห็นว่าเธอยืนเหม่อลอยอยู่ที่นั่นตลอด เลยควงแขนของเธอเสียเลย แล้วพูดว่า “อาศัยในช่วงเวลานี้ ที่ยังไม่ถึงเที่ยง เรารีบไปดูหน่อย ถ้าทำเลดี ทางด้านเงิน ฉันกับพ่อของหนู สนับสนุนหนู”

เสี่ยวเหยียนยังไม่ทันจะพูดอะไร ก็ถูกหลัวหุ้ยเหม่ยลากไปแล้ว

*

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เรื่องในบริษัทของหานมู่จื่อ ในที่สุดก็มั่นคงแล้ว และเย่โม่เซินก็กลัวว่าเธอจะทำงานหนัก ดังนั้นจึงให้ เซียวซู่หาคนมาจัดการบริษัทให้เธอเป็นพิเศษ ต่อไปให้เธอจะไปบริษัทก็ไป ไม่อยากไปก็พักผ่อนอยู่บ้าน

หานมู่จื่อก็ไม่ขัดข้องอะไร เพราะยังไงเธอเองก็รู้ดีว่า การตั้งครรภ์ของเธอในครั้งนี้ไม่แข็งแรง เพราะในระหว่างตั้งครรภ์ ได้เจอกับเรื่องมากมายเหลือเกิน ได้รับแรงกระทบกระเทือนมากไป

ดังนั้นหลังจากที่หานมู่จื่อได้ฟังคำพูดของหมอแล้ว เธอเองก็รู้ว่า ถ้าสามารถเลี้ยงทารกในครรภ์อย่างไร้ความกังวล เธอก็จะเลือกที่จะเลี้ยงดูทารกในครรภ์อย่างสบายใจ