เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1042

บทที่1041 เสียดายที่คุณไม่ถึงเกณฑ์ของผม

นายหลินตั้งใจสั่งคนมาช่วยเธอเตรียมห้องครัวไว้เรียบร้อยแล้ว มีวัตถุดิบทุกๆ อย่างในห้องครัว แต่ไม่ได้ช่วยเธอปรุง จะทำอาหารแบบไหนก็ต้องให้เธอไปลงมือด้วยตนเอง

“ผมไม่ยอมให้คุณจางลำบากหรอกน่า มันเข้มงวดเกินไปที่จะทำทุกอย่างให้เสร็จ คุณจาง สามารถเลือกทำอะไรก็ได้ที่คิดว่าถนัดและทำมันได้ก็พอ มอบห้องครัวให้คุณเลยก็แล้วกันนะ พวกผมจะไปรอข้างนอก”

“ค่ะ”

จากนั้นนายหลินก็ต้อนรับผู้แนะนำกับหลัวหุ้ยเหม่ย โดยให้ดื่มน้ำชาอยู่นอกบ้าน เขามีฝีมือในการชงชา แต่เสียดายที่ตรงนั้นไม่มีคนเข้าใจ

ผู้แนะนำเป็นคนที่ไม่ละเอียดอ่อน แม้แต่ท่าทางที่หยิบชายังอึดอัดไปบ้าง แต่เขารู้จักพูดยกยอปอปั้น

ดื่มชาไปหนึ่งคำ ผู้แนะนำจึงรีบพูดไปทันทีว่า “ชาดีจังเลย”

นายหลินยิ้ม แต่ไม่ได้พูดอะไร

ส่วนหลัวหุ้ยเหม่ยนึกถึงแต่ลูกสาวของตัวเอง จะมีอารมณ์มาดื่มน้ำชาซะที่ไหน

ก่อนหน้านี้เธอเคยได้ยินผู้แนะนำเล่ามาแล้ว จึงรู้ว่านายหลินเป็นคนมีความรู้สึกผูกพันอย่างลึกซึ้งกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ถ้าร้านนั้นถูกทิ้งไว้ให้กับเขาหลังจากการเสียชีวิตของภรรยาของเขา เขาจึงไม่อนุญาตให้ใครไปเปลี่ยนแปลงการตกแต่งของร้านแถมค่าเช่าแพง มันก็เป็นสิ่งที่สมเหตุสมผล

ทว่าตอนนี้ หลัวหุ้ยเหม่ย รู้สึกว่าเขาทำให้เธอลำบากใจ

ลูกสาวของเธอ เสี่ยวเหยียน กับภรรยาของเขาไม่ได้รู้จักกัน แม้แต่ชื่อก็ยังได้ยินมาจากผู้แนะนำในวันนี้ แต่ตอนนี้กลับให้ลูกสาวของเธอทำรสชาติแบบที่ภรรยาของเขาทำ

นี่มันเป็นไปได้อย่างไร

หลัวหุ้ยเหม่ยมีความรู้สึกอย่างแรงกล้าว่าการลดค่าเช่าของฝ่ายตรงข้ามเป็นเรื่องหลอกลวง แต่การที่เรียกพวกเขามาให้อับอายมันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า

เธอมีแรงกระตุ้นที่อยากจะด่าคน แต่พอคำพูดมาถึงริมฝีปาก เธอก็นึกถึงคำเตือนที่ลูกสาวได้พูดไว้ก่อนจะมา จึงได้พยายามอดทนไว้

เอาเถอะ ลูกสาวยังทำอาหารอยู่ข้างใน เธอต้องเชื่อใจลูกสาวของตัวเอง

มีนิสัยอย่างไร รอให้ผลลัพธ์ออกมาจึงค่อยระเบิดออกก็ไม่สาย หลัวหุ้ยเหม่ย คิด

เวลาผ่านไปแต่ละนาทีแต่ละวินาที ผู้แนะนำเองก็ไม่รู้ว่าดื่มชาไปแล้วกี่แก้ว นายหลินยังคงชงต่อไป และเขาก็ยังดื่มต่อไปเพื่อเป็นการให้เกียรติ

ฤดูหนาวแบบนี้ ได้ดื่มน้ำชาร้อนๆ ไปเยอะขนาดนั้น เขาก็รู้สึกอุ่นไปทั้งตัว

แต่ดื่มชาเยอะเกินไป จึงอยากไปเข้าห้องน้ำ

แต่ถ้าจะลุกขึ้นตอนนี้ มันก็ดูอึดอัดไป ดังนั้นผู้แนะนำจึงพยายามบังคับให้ตัวเองนั่งอีกสักพัก อีกไม่นานคุณจางอาจจะทำเสร็จแล้วก็ได้

แต่หลังจากรอไปหลายนาที ผู้แนะนำก็อดทนไม่ไหวแล้วจริงๆ จึงได้พูดออกไปอย่างอึดอัด

“ขอโทษนะครับนายหลินกับคุณนายหลัว ดื่มน้ำชานี้เยอะเกินไป ผมอยากจะไปห้องน้ำสักหน่อย”

นายหลินมองไปที่เขาอย่างสุภาพ

“ไปเลยครับ”

เมื่อพูดจบเขาก็มองไปยังคนรับใช้ที่อยู่ข้างๆ ส่วนคนรับใช้ก็เข้าใจในทันที แล้วเดินไปด้านหน้าผู้แนะนำ “คุณผู้ชายคะ ฉันจะพาท่านไปนะคะ”

หลังจากผู้แนะนำออกไปได้ครู่หนึ่ง ประตูห้องครัวก็ได้เปิดออก เดิมทีหลัวหุ้ยเหม่ยก็นั่งไม่ติดอยู่แล้ว เมื่อได้ยินเสียงนี้ก็รีบลุกขึ้นไปรับทันที

“เหยียนเหยียนเป็นอย่างไรบ้างๆ ?”

เสี่ยวเหยียนรู้สึกตกใจจากการตื่นเต้นของหลัวหุ้ยเหม่ย จึงได้ถอยห่างออกไปสองก้าว “แม่ ที่ตัวของฉันมีขี้เขม่าน้ำมัน คุณอย่าเพิ่งมาเข้าใกล้ฉันสิคะ”