เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1070

บทที่1070 ให้เขาปลอดภัยก็พอ

“ไม่เหมือนกันยังไงคะ?” หานมู่จื่อถามขึ้น ในใจก็ลุ้นระทึกตามไปด้วย

จากนั้นหล่อนก็ปลอบใจตัวเอง คุณหมอมักจะพูดให้ใหญ่ไว้ก่อน ให้คนในครอบครัวและผู้ป่วยได้เตรียมใจ แต่โดยปกติ ผลลัพธ์จะดีกว่าที่คิดไว้เยอะ

เมื่อคิดถึงตอนนี้ หานมู่จื่อก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาเล็กน้อย

“ก่อนหน้านี้คุณเคยบอกว่า คุณเย่เคยสูญเสียความทรงจำใช่ไหม?”

“ค่ะ”

“ที่ตอนนี้เขายังนอนสลบอยู่ คงเกี่ยวกับเรื่องความทรงจำของเขา ถ้าในกรณีปกติทั่วไป ขอเพียงแค่พ้นช่วงระยะอันตราย วันสองวันก็ฟื้นแล้ว แต่ถ้าเป็นกรณีพิเศษ อาจจะนานถึงสามสี่วัน จนถึงสี่ห้าวัน หรืออาจจะนานกว่านั้น...”

นานกว่านั้น?

เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ หานมู่จื่อตกตะลึงไปทันที

“คุณนายเย่ ผมรู้ว่าคุณกังวล แต่กรณีนี้ไม่มีวิธีอื่นจริงๆ”

“หรืออาจจะพูดได้ว่า...เขาอาจจะ...ไม่ฟื้นขึ้นมาเลย”

คุณหมอสะอึกไปสักพัก พูดอย่างไม่มีทางเลี่ยง: “คุณนายเย่ก็อย่าเพิ่งมองโลกในแง่ร้ายเกินไป ทุกๆเรื่องต้องมีสิ่งที่ดีเกิดขึ้นเสมอ ฟื้นขึ้นมาแล้วกลายเป็นผักนั้นเป็นไปได้น้อยมากๆ แม้ว่าคุณเย่จะเคยได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะ แต่ต่อมาเขาก็ฟื้นตัวได้ดีมาก ดังนั้นเรื่องแบบนี้จึงมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นน้อยมาก คุณไม่ต้องกังวลใจไป”

เรื่องที่มีความเป็นไปได้ต่ำ

นั่นก็หมายความว่ายังสามารถเกิดขึ้นได้

ไม่ใช่ว่าหานมู่จื่อคิดไปในทางที่ไม่ได้ แต่หล่อนเพียงแค่กังวล หานมู่จื่อกัดริมฝากปากแน่น “ขอบคุณค่ะคุณหมอ ฉันเข้าใจแล้วค่ะ”

“อื้ม”

หลังจากที่คุณหมอกลับไป หานมู่จื่อก็นั่งอยู่ที่เก้าอี้ตามลำพัง กำมือถือไว้ในมืออย่างไร้เรี่ยวแรง

หล่อนหวังว่า เย่โม่เซินจะฟื้นขึ้นมาหลังจากผ่านช่วงอันตรายนี้ไปได้

จะจำเหตุการณ์เมื่อก่อนได้หรือไม่ก็ช่าง หล่อนขอเพียงแค่ให้เขาปลอดภัย

ขอเพียงให้เขาปลอดภัยก็พอ

ถ้าครั้งนี้เขาฟื้นขึ้นมาได้ ต่อไปหานมู่จื่อจะต้องคอยควบคุมเขา และจะอยู่เคียงข้างเขาทุกวัน ไม่ให้เขากลับไปคิดถึงเรื่องในความทรงจำ ไม่ให้เขาต้องทนทรมานอีก

ขอเพียงแค่เขาปลอดภัยก็พอ

“มู่จื่อ?”

เสียงดังขึ้นด้วยความไม่มั่นใจ

หานมู่จื่อถูกดึงสติกลับมาอีกครั้ง เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นส้งอานพายู่ฉือจินเดินเข้ามาทางนี้

“คุณน้า”

“คุณตา”

ส้งอานสังเกตเห็นว่าสีหน้าของหล่อนซีดขาวมาก จึงรีบเดินไปประคองหล่อน

“นั่งก่อนแล้วค่อยพูด ทำไม่สีหน้าเธอดูแย่ขนาดนี้ล่ะ ไม่สบายรึเปล่า?”

เมื่อพูดจบ ส้งอานก็นึกขึ้นมาได้ว่าหล่อนตั้งท้องอยู่ ท้องของหล่อนเดิมทีไม่ค่อยแข็งแรงอยู่แล้ว ยังต้องมาที่โรงพยาบาลอีก ทั้งกังวลทั้งกลัว ว่าไปแล้วกลับไปต้องให้หล่อนดูแลรักษาตัวเองดีๆ

แม้ว่าตอนนี้ลูกในท้องใกล้สี่เดือนแล้ว แต่ก็ห้ามให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นมาเด็ดขาด

“ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ”

“เดี๋ยวฉันไปตรวจกับเธอเอง ห้ามให้เกิดเรื่องอะไรเด็ดขาด”