เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1159

บทที่ 1158 พูดจาตลบตะแลง

ตาจางอารมณ์ดุเดือด และเสียงพูดก้องกังวาน ร่างกายของเขาก็ไม่ได้เล็ก ตอนที่เขาเดินออกมา สีหน้านั้นดุมาก ดูท่าแล้วยากที่จะรับมือ โดยปกติแล้วสองสามีภรรยาบ้านจางนั้นเป็นคนอัธยาศัยดี กับเพื่อนบ้านแล้ว แม้จะไม่ได้สนิทสนมกัน แต่ก็พยักหน้าทักทายยามที่เจอกันเสมอ พวกเขาเป็นคนมีความเมตตาและเห็นอกเห็นใจผู้อื่นเป็นสิ่งที่ทุกคนรู้ดี

เพราะฉะนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนได้เห็นตาจางดูดุร้ายขนาดนี้ เพื่อนบ้านที่ล้อมรอบอยู่ทยอยถอยออกมาเล็กน้อย

พวกเขาแค่มารับรู้สถานการณ์เอง โดยปกติแล้ว ไม่มีเรื่องอะไรก็นั่งจิบชาแล้วพูดคุยกันพวกเขาไม่ได้ตั้งใจมาเทน้ำมันใส่เพลิงเพื่อเผาตัวเอง

หลังจากที่ทุกคนถอยออกไป ก็ไม่มีคนพยุงป้าจางแล้ว ผู้หญิงคนแรกที่เข้าไปพยุงป้าจาง เมื่อเห็นว่าทุกคนถอยออกไป ก็รีบพยุงให้ป้าจางยืนตรง แล้วพูดขึ้นว่า “ป้าจาง ป้ายืนเองดีๆนะคะ”

พูดจบ ก็ถอยออกไปพร้อมกับคนอื่น

ป้าจาง：“……”

ทำไมถึงขี้ขลาดกันขนาดนี้!

เมื่อสักครู่แต่ละคนยังกรูกันเข้ามาเลยไม่ใช่เหรอ? ทุกคนกลัวตาจาง แต่ป้าจางไม่กลัว เธอยืดเอวเล็กน้อย แล้วพูดขึ้นว่า “ตาจางแกมาได้เวลาพอดีเลย ฉันอยากจะถามแกหน่อยว่าแกสั่งสอนลูกสาวของตัวเองยังไง? ถึงกล้าพูดจาใส่ร้ายคนอื่นแบบนี้? ฉันเห็นเธอตั้งแต่เล็กจนโต ก็เหมือนพ่อแม่แท้ๆของเธอใช่ไหม? แม้อายุฉันจะเยอะและไม่มีลูกหลานอยู่ข้างๆ แต่พวกแกก็ไม่ควรรังแกคนแก่อย่างฉันแบบนี้นะ ฮือๆๆๆ”

หลัวหุ้ยเหม่ยที่เดินตามหลังตาจางมา เมื่อได้ยินสิ่งที่ป้าจางพูด ก็รู้สึกว่าคนๆนี้หน้าไม่อายจริงๆ

อะไรคือบอกว่าเห็นเธอตั้งแต่เล็กจนโต ก็ถือว่าเป็นเหมือนพ่อแม่ของเธอแล้ว?

เมื่อนึกถึงคู่เดทที่เธอแนะนำให้ เกือบรังแกลูกสาวที่เป็นแก้วตาดวงใจของตัวเอง และป้าจางยังมาสร้างความลำบากให้คนอื่นแต่เช้า ดึงดูดผู้คนรอบข้างมาดูด้วยความตื่นเต้น

ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป ชื่อเสียงของบ้านจางและลูกสาวของพวกเขาจะเอาไปไว้ที่ไหน?

เมื่อนึกถึงตรงนี้ หลัวหุ้ยเหม่ยนั้นแม้แต่ยิ้มยังไม่อยากยิ้มให้ป้าจางเลย เธอพูดถากถางออกไปโดยตรงว่า “ฉันว่านะคะป้าจาง ที่ป้าบอกว่าป้าอุตส่าห์หาคู่เดทให้ลูกสาวของเราด้วยความหวังดี ฉันยังพอรับฟังได้ และที่ป้าบอกว่าป้าเห็นเธอตั้งแต่เด็กจนโต อันนี้ฉันยอมรับค่ะ แต่ที่ป้าบอกว่าป้าก็เหมือนพ่อแม่แท้ๆของลูกสาวฉัน ฉันไม่เห็นด้วยค่ะ อะไรคือป้าเป็นพ่อแม่แท้ๆของลูกสาวฉัน? และที่ฉันกับตาจางเลี้ยงดูลูกสาวมาจนโตอย่างยากลำบาก กลับกลายเป็นพ่อแม่แท้ๆงั้นเหรอคะ?”

ป้าจางคิดไม่ถึงว่าเธอจะจุดประเด็นนี้ขึ้นมา เธอนิ่งไปสักพักแล้วพูดขึ้นมาว่า “ฉันแค่เปรียบเปรย ไม่ได้บอกว่าเป็นพ่อแม่ของเธอจริงๆ ถึงยังไงฉันก็เป็นผู้อาวุโสกว่าใช่ไหมล่ะ?

“ในเมื่อไม่ได้เป็นพ่อเป็นแม่ งั้นก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งสอนลูกสาวของพวกเราค่ะ”หลัวหุ้ยเหม่ยเดินเข้าไป แล้วผลักพ่อจางออกไปข้างๆ

เรื่องฝีปากปล่อยให้ผู้หญิงจัดการกันเองดีกว่า ยิ่งเป็นป้าจางแล้ว หลายปีมานี้หลัวหุ้ยเหม่ยได้ฝึกฝนสกิลปากเพื่อมาเผชิญหน้ากับเธอไว้แล้ว

เมื่อสักครู่ทั้งสองคนยืนฟังอยู่ในตึกเป็นเวลานาน ตอนนี้ในใจของหลัวหุ้ยเหม่ยกำลังพยายามระงับความโกรธอยู่ ก็เลยไม่ปล่อยให้ป้าจางมีโอกาสได้พูด เธอพูดต่อเลยว่า “แล้วก็ เมื่อกี้ฉันยืนฟังอยู่บนตึกเป็นนานแล้ว คำพูดที่ป้ายัดเยียดบอกว่าลูกสาวของฉันมีแฟน และเรื่องที่เรายังขอให้ป้าหาคู่เดทให้อีก ทว่าเรื่องนี้พวกเรายังไม่เอ่ยรับปากเลย ป้าก็โทรให้เขามาแล้ว มาจนถึงตอนนี้ทำไมกลายเป็นว่าเสี่ยวเหยียนไปขอให้ป้าหาคู่เดทให้ล่ะคะ? ป้าจางพูดจากตลบตะแลงอย่างนี้ ฉันสงสัยจริงๆเลยค่ะ เรื่องที่ป้าบอกว่าแฟนของลูกสาวฉันทำร้ายหลี่ซือห้านจนเข้าโรงพยาบาล และกระดูกหักไปหลายซี่นั้น เป็นการพูดจาตลบตะแลงอีกไหม เป็นเรื่องที่ป้าสร้างขึ้นเองหรือเปล่า?”

เสี่ยวเหยียนยืนดูแม่ของตัวเองอยู่ข้างๆ หลังจากได้ยินสิ่งที่แม่พูดในใจของเธอก็รู้สึกสนุกขึ้นมาทันที ขณะเดียวกันก็มีความมั่นใจมากขึ้นกว่าเดิมด้วย ตอนแรกเธอคิดว่าพ่อแม่จะแคร์ชื่อเสียงและจะไม่ทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ ปิดเรื่องนี้แล้วมาจัดการกันเอง ไม่คิดว่าพวกเขามาถึงก็มาออกหน้าแทนเธอแล้ว

“ใช่ไหมทุกคน? วันนี้ขอให้ทุกคนมาเป็นพยานด้วยกัน และไปดูที่โรงพยาบาลพร้อมกับฉัน”

ในตอนที่ทุกคนคิดที่จะไปโรงพยาบาล เสียงที่เยือกเย็นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา

“ไม่ต้องค่ะ!”เสี่ยวเหยียนยืนอยู่ที่เดิมและมองทุกคนด้วยสายตาที่เยือกเย็น “คุณลุงคุณป้าทุกท่านคะ ทุกคนนั้นล้วนเป็นเพื่อนบ้านกัน และเพราะทุกท่านนั้นเป็นผู้อาวุโสกว่า ฉันก็เลยให้ความเคารพ แต่ถ้าเรื่องแบบนี้ยังทำให้มันวุ่นวายได้ ต่อไปก็อย่าหาว่าฉันจิตใจอำมหิตไม่สนโลกนะคะ เรื่องในวันนี้ฉันจะพูดแค่ว่า เพื่อนของฉันไม่สามารถทำร้ายคนอื่นได้ แต่ถึงจะทำร้ายจริงๆ นั่นก็เป็นเพราะเขาหาเรื่องเอง และน่าจะทำจนเป็นสันดานแล้วนะคะ”

“เอ๊ะ ฉันว่านะยัยเด็กนี่ ให้ทุกคนไปดูที่โรงพยาบาลสิ หรือเธอเกิดอาการกลัวแล้ว?”

“ฉันกลัว?”เสี่ยวเหยียนยิ้มมุมปาก ทันใดนั้นสายตาของเธอก็หันไปมองหานชิงที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ข้างหลัง เพราะเธอขอให้เขาไม่ต้องเข้ามายุ่งเรื่องนี้ ถึงแม้เขาจะไม่เข้ามายุ่ง ทว่าก็ไม่ได้ออกไปไหนเช่นกัน เห็นได้ชัดเลยว่าเขายังอยู่ก็เพื่อที่จะสนับสนุนเธอ

ตอนที่มา เธอดูพวกเอกสารที่ซูจิ่วถ่ายเอาไว้ให้แล้ว หลี่ซือห้านมีคดีมากมาย เธอสุ่มหยิบเอกสารออกมาหนึ่งฉบับก็ย่อมได้

ทั้งสองคนสบตากัน หานชิงเหมือนทายความหมายของหญิงสาวที่จะสื่อถูก จึงพยักหน้าให้กับเธอ

ในใจของเสี่ยวเหยียนแน่วแน่และตัดสินใจได้แล้ว

“ทุกคนไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาลหรอกค่ะ เพราะพวกคุณอาจจะไปเสียเที่ยว เพราะอะไรน่ะเหรอคะ บางที รอให้เขาเข้าคุกก่อนแล้วทุกคนจะรู้ค่ะ”