เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1165

บทที่ 1164 รอฉันที่นี่

หานชิงรอหล่อนอยู่ที่ห้องรับแขก

เมื่อสาวน้อยเดินออกมา เดินคอตกมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา พูดติดๆขัดๆ: “คะ...คุณหาฉันมีธุระอะไรเหรอ?”

ตื่นเต้นขนาดนี้เลย?

หานชิงเม้มปาก หลังจากนั้นสักพักจึงพูดขึ้น: “ตอนนี้ผมจะไปบริษัท บ่ายสองมีประชุม เสร็จประมาณบ่ายสามครึ่ง”

เมื่อเสี่ยวเหยียนที่ยืนก้มหน้าอยู่ได้ยินเช่นนี้ รู้สึกแปลกใจ ทำไมจู่ๆเขาถึงบอกเรื่องพวกนี้กับตัวเอง? ประชุมเกี่ยวอะไรกับหล่อนด้วย?

“หลังประชุมเสร็จ ผมไม่มีธุระอย่างอื่นแล้ว”

ตอนนั้นเอง เขาพูดเสริมขึ้นมา เสี่ยวเหยียนยิ่งรู้สึกแปลกใจมากขึ้น อดไม่ได้ที่จะต้องเงยหน้าขึ้นมา มองหน้าเขาด้วยสีหน้าที่แฝงไปด้วยความรู้สึกสงสัย

ท่าทางใสซื่อไร้เดียงสาของหล่อนทำให้หานชิงรู้สึกเหนื่อยใจ แต่เมื่อคิดไปคิดมาก็รู้สึกดี แววตาของเขาแฝงไปด้วยรอยยิ้ม

“ไปบริษัทกับผมไหม?”

เสี่ยวเหยียน: “…”

เขา...เชิญตัวเองไปบริษัทของเขา?

“ไปบริษัทกับคุณ?” หล่อนไม่แน่ใจจึงถามเขาอีกครั้ง

“อื้ม” หานชิงพยักหน้าลง ดูเหมือนไม่มั่นใจ ถามต่อ “ไปไหม?”

“ไปค่ะ!” เสี่ยวเหยียนพยักหน้าเต็มแรง พูดอย่างหนักแน่น เมื่อพูดจบก็รู้สึกว่าตัวเองแสดงท่าทีประเจิดประเจ้อเกินไป จึงรีบพูดอธิบาย “ความหมายของฉันก็คือ ยังไงตอนนี้ฉันก็ไม่มีธุระอะไร ไปกับคุณก็ได้ค่ะ”

เมื่ออธิบายเสร็จก็รู้สึกเสียใจภายหลัง ทำไมหล่อนต้องพูดมากขนาดนั้นด้วย ถ้าไม่อธิบายก็แค่รู้สึกเคอะเขิน แต่พออธิบายเสร็จก็รู้สึกเหมือนแสดงความรู้สึกออกมาชัดเจนมากกว่าเดิม เสี่ยวเหยียนแทบอยากจะกัดลิ้นของตัวเองให้ขาด

หล่อนเดินขึ้นรถไปกับหานชิง จากนั้นคาดเข็มขัดให้ตัวเอง และออกเดินทาง

เมื่อทั้งสองขับรถออกไปแล้ว บนชั้นสองของบ้านตรงหน้าต่างบานใหญ่มีเงาของเด็กและผู้ใหญ่สองคนกำลังยืนมองอยู่

เสี่ยวหมี่โต้วเงยหน้ามองหานมู่จื่อ: “หม่ามี๊ น้าเสี่ยวเหยียนจะเปลี่ยนสถานะไปเป็นน้าสะใภ้รึเปล่าครับ?”

เมื่อได้ยินคำว่าน้าสะใภ้ หานมู่จื่อกลับฟังแล้วรู้สึกรื่นหู หล่อนยิ้มและยกมือขึ้นมาลูบหัวของเสี่ยวหมี่โต้ว

“น่าจะใช่ คงอีกไม่นานแล้วล่ะ”

“อ๋อ” เสี่ยวหมี่โต้วพยักหน้าลง “งั้นต่อไปผมก็จะได้ไปกินและเล่นที่บ้านน้าสะใภ้ได้อย่างเต็มที่แล้ว”

หานมู่จื่อ: “…”

หล่อนเลี้ยงลูกมายังไง จึงคิดอยากจะไปเล่นและกินของที่บ้านคนอื่น?

*

บริษัท

หานชิงกับเสี่ยวเหยียนเข้าไปในบริษัทพร้อมกัน พนักงานต้อนรับจำได้ทันทีว่าคนที่อยู่ด้านข้างประธานหานก็คือคนที่เคยมาส่งอาหารคนนั้น ตอนแรกหล่อนคิดว่าตัวเองตาฝาดไป แต่เมื่อเสี่ยวเหยียนหันมา ก็สบตากับหล่อนทันที

เพียงแค่มองผ่านแวบเดียว พนักงานต้อนรับก็รู้สึกกลัวจนหลบสายตาไปทันที

เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ หล่อนยังคงไม่ลืม ตัวเองกับคนพวกนั้นเคยสร้างเรื่องเดือดร้อนให้หล่อน ถ้าพนักงานส่งของคนนี้จะหาเรื่องหล่อนคืน หล่อนคงเป็นคนที่ถูกลงมือจัดการเป็นคนแรก

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ พนักงานต้อนรับรู้สึกเสียใจภายหลังมาก ตอนนั้นหล่อนควรสงบปากสงบคำไว้

แต่เสี่ยวเหยียนหันมาสบตาหล่อนเพียงแวบเดียว ก็เดินตามหานชิงไปอย่างรวดเร็ว ไม่ได้สนใจอะไรหล่อน

ในขณะที่พนักงานต้อนรับถอนหายใจโล่งอก ก็รีบเปิดกลุ่มแชทในมือถือทันที

ตอนแรกหล่อนคิดจะบอกเรื่องนี้กับเพื่อนร่วมงานพวกนั้น เพราะพวกหล่อนตัดสินใจกันแล้วว่าวันเสาร์นี้จะไปหาเรื่องหล่อนที่ร้าน ถ้าหล่อนไปเตือนตอนนี้คงยังทันอยู่