เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1179

บทที่1178 ทางที่ดีก็ไม่ต้องรับรู้ไปชั่วชีวิต

ได้ยินอย่างนั้นแล้ว แต่หานชิงกลับนิ่งเงียบอยู่เหมือนเคย พร้อมทั้งเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่แฝงไปด้วยความเย็นชา “นายมันว่างมาก ก็เลยตั้งใจวิ่งแจ้นมาที่นี่?”

“เฮ้ จะว่าไปก็ใช่อยู่นะ ว่างเกินไปจริงๆนั่นแหละ ก็เลยมาเยี่ยมเยือนน้องสาวด้วยสักหน่อย”

“น้องสาว?” หานชิงหรี่ตาลงเล็กน้อย ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคำเรียกนี้เท่าไหร่นัก

“ใช่แล้ว น้องเสี่ยวเหยียนเรียกฉันว่าพี่ใหญ่แล้วนะ หลังจากนี้ตอนที่นายเจอฉันไม่งั้นก็ช่วยเปลี่ยนคำเรียกด้วยแล้วกันดีมั้ย?” พูดมาจนถึงตรงนี้แล้ว รอยยิ้มในแววตาของหลินสวี่เจิ้งก็เก็บกลั้นเอาไว้ไม่อยู่ไปโดยสมบูรณ์ “เป็นไง น้องเขย?”

หานชิง “...”

เสี่ยวเหยียนที่อยู่ข้างๆจึงได้รู้ว่าหลินสวี่เจิ้งกำลังเอาเปรียบหานชิงอยู่เห็นๆ เดิมทีเธอคิดว่าตัวเองเรียกหลินสวี่เจิ้งว่าพี่ใหญ่ก็ไม่ได้อะไร นึกไม่ถึงว่าเขาจะหยิบยกเรื่องนี้มาพูดเล่นกับหานชิง

การหยอกล้อจำพวกนี้ ตัวเธอก็คิดว่าไม่อะไรอยู่แล้ว ถึงยังไงมันก็แค่คำเรียกคำนึง เพียงแต่ไม่รู้ว่าหานชิงจะคิดยังไง

คิดมาถึงตรงนี้แล้ว เสี่ยวเหยียนจึงเอ่ยพูดแทนหานชิงออกมาอย่างรีบร้อน

“เอ่อ...พี่หลินคะ ฉัน...”

คำพูดของเธอยังไม่ทันได้พูดออกมาจนจบ มือก็ถูกหานชิงคว้าเอาไว้ จากนั้นก็พูดขัดเธอออกมา “รีบร้อนอะไรกัน?”

เสี่ยวเหยียนตะลึงงัน เงยหน้ามองเขา

“ก็ปล่อยให้เขาพูดไปเถอะ ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร”

สิ่งสำคัญที่สุดเลยก็คือหญิงสาวอยู่เคียงข้างกายเขาก็ดีแล้ว อีกอย่างหญิงสาวปกป้องเขาอย่างนี้ ก็เป็นสิ่งที่เขามีความสุขที่สุดแล้ว

“จุ๊ๆ” หลินสวี่เจิ้งมองภาพฉากนั้น อิจฉาเสียจนไม่หวั่นไม่ไหว “เมื่อก่อนคิดว่าถึงแม้ว่าวันนึงนายจะมีความรักขึ้นมา ก็คงไม่ใช่คนที่จะมารักหยกถนอมบุปผาจะพวกนั้นแน่ๆ นึกไม่ถึงเลยนะเนี่ย...ว่านายจะสามารถพะเน้าพะนอได้มากกว่าที่ฉันคิดเสียอีกนะ น้องเสี่ยวเหยียน ผู้ชายคนนี้หลังจากนี้ไปน้องก็หาที่ไหนไม่ได้หรอกนะ จะต้องรักษาเอาไว้ให้ดีๆล่ะ”

เสี่ยวเหยียนถูกคำพูดของผู้ชายทั้งสองคนทำเอาหน้าแดงขึ้นมา รู้สึกว่าที่นี่อยู่ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ทำได้เพียงดึงมือตัวเองกลับมา จากนั้นก็เอ่ยออกมา “ข้างล่างก็คงค่อนข้างยุ่งกันอยู่ล่ะมั้ง ฉันลงไปช่วยหน่อยดีกว่า พวกคุณทั้งสองคนคุยกันไปตามสบายเลยนะคะ”

พูดจบ ไม่รอให้หานชิงได้รั้งเธอเอาไว้อีกครั้ง เสี่ยวเหยียนก็ได้ลุกขึ้นออกไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่เธอออกไปแล้ว บนใบหน้าของหลินสวี่เจิ้งยังคงประดับไปด้วยรอยยิ้มเย้าแหย่ออกมา

“สาวน้อยก็เป็นสาวน้อยอยู่วันยังค่ำ พูดเล่นไม่กี่คำก็ทนไม่ไหวซะแล้ว”

ได้ยินอย่างนั้น หานชิงชำเลืองมองเขาไปนิ่งๆ “ในเมื่อรู้แล้ว ทำไมถึงยังอยากจะพูดอยู่อีก?”

“ชีวิตที่จืดชืด ก็จะต้องหาความสุขให้กับตัวเองหน่อยสิ ไม่อย่างนั้นมันก็น่าเบื่อแย่ ใช่มั้ยล่ะน้องเขย?”

หานชิง “...”

นึกได้ว่าอีกไม่กี่วันก็ใกล้จะถึงวันครบรอบวันตายของภรรยาเขาแล้ว หานชิงก็ทำได้เพียงระงับเก็บกลั้นอารมณ์เอาไว้ แค่พูดพล่อยๆไม่กี่คำเองมั้ยล่ะ อยากเอาเปรียบเขาก็ปล่อยให้เขาเอาเปรียบไป

“ทำไม เอาจริงแล้ว? ชัดเจนอย่างนี้แล้ว?”

หลังจากพูดที่เล่นออกไป รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินสวี่เจิ้งถึงแม้ว่าจะไม่ได้เลือนหายไป แต่ในตอนที่ถามคำถามพวกนี้ ในแววตาเขียนเต็มไปด้วยความจริงจังออกมาอย่างเห็นได้ชัด “ในฐานะที่เป็นเพื่อนสนิทของนายมาตั้งหลายปีอยากจะขอเตือนนายสักหน่อยแล้วกันว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนที่จะเล่นกันได้ง่ายๆ ถ้านายไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะดีกับเธอไปชั่วชีวิต ทางที่ดีก็อย่าเล่นตลกกับเธอเลย”

“...” หานชิงชำเลืองมองเขาไปอย่างทำอะไรไม่ถูก “นายรู้ได้ยังไงว่าฉันจะไม่?”

“ใครจะรู้ว่านายจะทำได้หรือเปล่า? ถึงยังไงเมื่อก่อนนี้นายมันก็ไร้หัวใจมานาน จู่ๆก็มีสาวน้อยเพิ่มเข้ามาในชีวิต ใครจะรู้ล่ะว่าหลังจากนี้นายจะจู่ๆก็เป็นบ้าอะไรขึ้นมา แล้วทิ้งเธอไปหรือเปล่า? ถึงแม้ว่าฉันจะเจอผู้หญิงมาไม่เยอะ แต่จากคำพูดการกระทำต่างๆของเธอก็สามารถมองออกได้ว่าเธอเป็นดื้อรั้นมากเลยคนนึง คนที่ยืนกรานที่จะเดินหน้าต่อไปโดยที่ไม่สนใจว่าผลลัพธ์มันจะเป็นยังไง ถ้าวันไหนนายทำให้เธอเสียใจ หรือว่าทำร้ายหัวใจของเธอ เกรงว่าชั่วชีวิตนี้เธอคงจะเดินออกมาไม่ได้”

คำพูดพวกนี้เป็นความจริง เสี่ยวเหยียนเป็นคนแบบนี้จริงๆ

ถึงแม้ว่าหานชิงจะเพิ่งคบกับเธอ แต่เขาก็รู้ว่าเสี่ยวเหยียนเป็นคนดื้อรั้นมากคนนึง ไม่อย่างนั้นแล้วก็คงไม่ชอบเขานานขนาดนี้