เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1192

บทที่1192 แล้วจะเป็นอะไรไปเล่า

ทางฝั่งต่างประเทศ พอเฉียวจื้อได้ข่าวว่าหานมู่จื่อคลอดลูกสาว ก็ร้องโวยวายทันที แล้วก็ทิ้งระเบิดใส่วีแชทของเย่โม่เซินอย่างต่อเนื่อง ตำหนิทั้งคู่ว่าทำไมถึงไม่บอกเขา บอกว่าเขาอยากจะเป็นพ่อทูนหัวของเด็กน้อย

แต่เป็นเพราะการกระทำที่แตกตื่นเกินไป ทำให้ถูกเย่โม่เซินกดบล็อกทันที

สุดท้ายเฉียวจื้อก็เลยไปหาหานมู่จื่อ ข้อความวีแชทครั้งที่หนึ่ง ครั้งที่สอง พอครั้งที่สามก็โทรมาทิ้งระเบิดใส่เธอ

สำหรับเฉียวจื้อแล้ว หานมู่จื่อไม่มีทางไร้เยื่อใยกับเขาเหมือนเย่โม่เซินเป็นแน่

เพราะอย่างไรตอนที่อยู่ต่างประเทศ เฉียวจื้อเคยช่วยเธอเอาไว้ไม่น้อย ส่วนเธอเองก็ค่อนข้างชอบนิสัยของเฉียวจื้อ ดูเป็นคนใสซื่อดี

ดังนั้นตอนที่เฉียวจื้อไปฟ้องหานมู่จื่อเรื่องที่เย่โม่เซินบล็อกเขา หานมู่จื่อก็ส่งอีโมจิรูปแอบขำไปให้เขา จากนั้นก็ค่อยๆพิมพ์ข้อความส่งตามไป

“คุณอย่าไปถือสาเขาเลย คุณกับเขาเป็นเพื่อนรักกัน ยังไม่รู้นิสัยเขาอีกเหรอ อีกเดี๋ยวค่อยเพิ่มใหม่ก็ได้นี่นา”

พอเฉียวจื้อเห็นเธอตอบกลับแล้ว ก็ไม่บ่นอะไรอีก

“น้องสะใภ้เธอไม่รู้หรอก ว่าคนๆนั้นเลือดใยไร้น้ำใจขนาดไหน คิดดูสิเมื่อก่อนฉันช่วยเธอไว้ขนาดไหน แต่ยู่ฉือกลับบล็อกฉันอย่างไร้เยื่อใยแบบนั้นได้

“ใช่ แล้งน้ำใจจริงๆ” หานมู่จื่อคิดแล้วก็พูดเสริมเขาอีกคำหนึ่ง “งั้นต่อไปคุณก็เลิกสนใจเขาดีกว่านะ”

“แบบนั้นไม่ได้หรอก ฉันยังต้องคิดบัญชีกับเขาอยู่นะ น้องสะใภ้ๆ รีบส่งรูปลูกทูนหัวของฉันมาให้เยอะๆสิ”

ลูกทูนหัว ?

หานมู่จื่อกะพริบตาปริบๆ เธอยังไม่ได้ตอบตกลงเลย แต่เขากลับเหมาว่าตัวเองเป็นพ่อทูนหัวเสียแล้ว

พอคิดถึงตรงนี้ หานมู่จื่อก็ค่อยๆพิมพ์ตัวหนังสือ

“นี่คุณจะรับเป็นลูกสาวเหรอ”

“ใช่แล้วๆ ได้ไหมน้องสะใภ้”

ส่งแล้วก็ยังแถมอีโมจิรูปหน้าตาน่าสงสารมาด้วย

หานมู่จื่อ “......”

ที่จริงแล้วพื้นเพครอบครัวของเฉียวจื้อนั้นเยี่ยมมาก การให้เสี่ยวโต้วหยามีญาติเพิ่มอีกคนก็ไม่เลว ต่อไปถ้าเสี่ยวโต้วหยาโตขึ้นจะได้มีคนมากมายคอยเป็นแบ็คอัพให้

เพราะยังไงเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง มีคนคอยหนุนหลังมากหน่อยก็ถือว่าไม่เลว

หานมู่จื่อเริ่มพิจารณาอย่างจริงจัง

ส่วนทางเฉียวจื้อที่เห็นว่าหานมู่จื่อนิ่งเงียบไม่ตอบข้อความเขา ก็เริ่มลนลานขึ้นมา เลยระเบิดส่งข้อความมาอย่างต่อเนื่อง แต่ละถ้อยคำเต็มไปด้วยคำอ้อนวอนขอความเห็นใจ

“น้องสะใภ้จ๋า ฉันรับรองเลยว่าพ่อทูนหัวคนนี้จะดูแลลูกทูนหัวอย่างดีที่สุด จะต้องโอ๋เธอเท่าฟ้าเลย”

“น้องสะใภ้ น้องสะใภ้ เห็นแก่ที่ฉันเคยช่วยเหลือเธอมาบ้าง เธอก็ช่วยสนองความหวังที่จะได้เป็นพ่อคนล่วงหน้าของฉันหน่อยเถอะนะ”

พออ่านถึงบรรทัดสุดท้าย หานมู่จื่อก็หลุดขำออกมา ที่แท้เฉียวจื้อก็อย่างเป็นพ่อคนล่วงหน้า นี่เป็นความคิดที่แปลกประหลาดจริงๆ ก่อนหน้านี้ก็ไม่เห็นว่าเขาจะมีท่าทีอยากเป็นพ่อคนเลย

“ถ้าคุณอยากเป็นพ่อคนก็รีบแต่งงานแล้วมีลูกเป็นของตัวเองสักคนสิ จะมีลำบากกังวลเรื่องลูกสาวของฉันทำไมกัน ทางนี้มีทะเลผืนใหญ่คั่นกลางนะ แล้วคุณจะโอ๋เธอเท่าฟ้าได้ยังไงกัน”

“ให้ตายสิ！น้องสะใภ้ช่างทำร้ายจิตใจจริงๆเลย แค่ดูก็รู้ว่าพวกเธอไม่ใส่ใจฉันเลย เดือนหน้าฉันก็จะกลับประเทศแล้ว ตาแก่เห็นว่าฉันมีความสามารถไม่พอ เลยจะส่งฉันกลับประเทศเพื่อไปเริ่มต้นศึกษาตั้งแต่พื้นฐานของบริษัท เพื่อเป็นการฝึกฝน แค่คิดก็รู้สึกเป็นทุกข์แล้ว......”

หืม ? เริ่มฝึกฝนตั้งแต่พื้นฐาน ?

หานมู่จื่อกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะส่งข้อความออกไป

“แบบนี้คืนวันอันยากลำบากของคุณก็ใกล้เข้ามาแล้วสิ แล้วแบบนี้คุณจะมีโอกาสมาโอ๋ลูกสาวฉันเท่าฟ้าได้เหรอ”

“......”

“น้องสะใภ้ เธอจะโหดร้ายเกินไปแล้วนะ ดูท่าว่าฉันไม่พยายามคงไม่ได้แล้ว กลับประเทศครั้งนี้ฉันจะต้องพยายามสร้างธุรกิจไปตอกหน้าตาแก่ให้ได้เลย บังอาจมาดูถูกฉันได้