เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1213

บทที่ 1212 เธอคิดจะแย่งผู้ชายคนนี้

ท้ายที่สุดเสี่ยวเหยียนก็พาหลินชิ่นเอ๋อกลับไปที่โรงแรม

เพราะตอนแรกเสี่ยวเหยียนจะให้หลินชิ่นเอ๋อรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลก่อน เธอจะกลับไปคิดหาวิธี แต่หลินชิ่นเอ๋อไม่ยอม บอกว่าตัวเองอยู่โรงพยาบาลคนเดียวรู้สึกกลัว กลัวว่าจู่ๆสามีจะออกมา ถึงตอนนั้นเธอคงไม่มีโอกาสมีชีวิตอยู่ต่อไปแน่

ตอนที่พูดคำพูดเหล่านี้กับเสี่ยวเหยียนเรียกได้ว่าพูดด้วยเสียงสะอื้น เสี่ยวเหยียนไม่รู้จะทำอย่างไร จึงถามว่าเธอจะทำอย่างไร

หลินชิ่นเอ๋อปาดน้ำตา：“คุณพักที่ไหน ให้ฉันไปพักอยู่กับพวกคุณชั่วคราวสักสองวันได้มั้ย คุณไม่ต้องห่วง หลังจากสองวันผ่านไปฉันก็จะซื้อตั๋วเครื่องบินกลับบ้าน จะไม่ทำให้คุณเดือดร้อนแน่นอน”

เธอพูดขนาดนี้แล้ว แม้เสี่ยวเหยียนจะรู้สึกลำบากใจมาก แต่สุดท้ายก็ยังรับปาก

การเดินทางท่องเที่ยวครั้งนี้ ก็กลายเป็นเพิ่มคนเข้ามาหนึ่งคนหนึ่งคนโดยไม่มีเหตุผล เสี่ยวเหยียนผิดหวังเล็กน้อย แต่ไม่นานก็ปล่อยวางได้

หลินชิ่นเอ๋อที่ถูกพาตัวกลับมาที่โรงแรมกำลังอาบน้ำในห้องน้ำ

เธอมองตัวเองในกระจกที่มีไอน้ำปกคลุมอยู่ แล้วมองไปยังเสื้อผ้าที่เสี่ยวเหยียนหยิบให้เธอ มุมปากกระตุกเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

เด็กน้อยก็คือเด็กน้อย เสื้อผ้าที่ใส่ก็เหมือนเด็กน้อยขนาดนั้น ไม่รู้ว่าเธอเอาชนะใจผู้ชายอย่างหานชิงได้ยังไง คนธรรมดาที่ไม่รู้จักปรับปรุงตัวให้ดีอย่างนั้น จะคุ้มค่าพอให้ชื่นชอบเหรอ

หลังจากได้รู้ว่าพวกเขาสองคนไม่ได้เป็นสามีภรรยากัน หลินชิ่นเอ๋อก็เกิดความคิดอื่นขึ้นมา

ความจริงตอนแรกยังไม่ได้มีความคิดอื่นใด แต่ว่าผู้ชายอย่างหานชิงช่างแสนดีเหลือเกิน ไม่ว่าจะมองจากภายนอก หรือท่าทางการพูดจา ก็ล้วนมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างยิ่ง

ตอนที่เขาจัดการล็อกแขนของผู้ชายที่ใช้ความรุนแรงนั้น หลินชิ่นเอ๋อก็เงยหน้าขึ้นมาเห็นภาพนั้นพอดี เมื่อเทียบกับหานชิง

สามีของเธอเหมือนเป็นคนอัปลักษณ์คนหนึ่ง ส่วนหานชิง……หน้าตาหล่อเหลาราวเทพบุตร

มองไปยังหญิงสาวข้างกาย ปัญญาอ่อน รูปร่างบอบบางไม่มีอะไรน่าสนใจเลยสักนิด รูปร่างหน้าตาเทียบกับเธอไม่ได้เลย

แต่กลับเป็นผู้หญิงคนนี้ ที่ได้ครอบครองผู้ชายดีขนาดนี้

ส่วนเธอหลินชิ่นเอ๋อล่ะ

เห็นชัดว่ารูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้ด้อยกว่าเธอ แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรที่ต้องมาถูกผู้ชายเลวๆแบบนี้ด่าทอทุบตีด้วย ดังนั้นหลินชิ่นเอ๋อก็เกิดความคิดขึ้นมา ดังนั้น……ความคิดเช่นนี้จึงพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็กลายเป็นต้นอ่อนเติบโตเป็นต้นไม่สูงใหญ่

เธออยากได้ผู้ชายคนนี้！

และตรงหน้าก็มีโอกาสที่ดีมากอยู่ หลอกใช้เสี่ยวเหยียนเพื่อได้ใกล้ชิดเขาก่อน จากนั้นก็แสดงความสามารถของตนให้เขาเห็น ให้เขารู้ว่าตนเองดีกว่าเสี่ยวเหยียน ไม่แน่ว่า……

คิดมาถึงตรงนี้ รอยยิ้มของหลินชิ่นเอ๋อก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็นขึ้นมา

แม่สาวน้อยนะแม่สาวน้อย เธอจะมาโทษว่าฉันหลอกใช้เธอไม่ได้นะ ต้องโทษที่เธอมันโง่เอง

วินาทีนี้ หลินชิ่นเอ๋อคิดว่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามที่เธอคิดวางแผนไว้ทั้งหมด ไม่รู้สึกกังวลเลยแม้แต่น้อย ด้วยทักษะที่สูงส่งของเธอ ไม่นานผู้ชายก็ต้องรีบมาสยบที่แทบเท้าของเธอ

แล้วยังมีสามีของเธอผู้ชายเลวๆแบบนี้อยู่ เรื่องอะไรก็ทำไม่เคยสำเร็จและยังชอบเอาเธอมาเป็นเครื่องระบายอารมณ์อีก

เธอจะต้องกำจัดเขาให้ได้！

หานชิงก็คือเป้าหมายของเธอ！

เวลานี้ภายในห้องของโรงแรมเสี่ยวเหยียนที่คุยอยู่กับหานมู่จื่อ ไม่รู้ตัวเลยว่าหานชิงแฟนของตัวเองถูกหมายตาเอาไว้แล้ว ยังคงเล่าบรรยายถึงเรื่องราวที่เจอมาวันนี้ อย่างโกรธมาก

“ฉันจะบอกแกนะ ว่าฉันไม่เคยเห็นผู้ชายที่เลวร้ายขนาดนี้มาก่อน จับภรรยากดไว้กับพื้นเรียกได้ว่าจะทุบตีให้ตาย หรือว่าเขาไม่ใช่สามีของเธอ ฉันรู้สึกว่าตอนที่เขาทุบตีทำร้ายคนอยู่นั้นเหมือนกำลังตีคนร้าย เธอว่าในโลกนี้ทำไมถึงมีผู้ชายเลวๆแบบนี้อยู่นะ”