เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1240

บทที่ 1239 ไม่มีความจำเป็นที่ต้องให้อภัย

จากนั้นทั้งสองฝ่ายก็คุยกันไปสักพัก ผู้หญิงกำลังจะพาสามีของเธอจากไป

ก่อนจากไปจู่ๆเธอก็เห็นร่างที่อยู่ด้านหน้าเธอ จึงได้พูดขึ้น

“เฮ้ย? คนนี้........มันใช่คนที่ก่อนหน้านี้ไม่ยอมลงจากเรือหรือเปล่า? เธอมาได้ยังไงกัน?”

ได้ยินแบบนี้ เสี่ยวเหยียนมองไปตามทางที่เธอชี้อยู่ ก็ได้เห็นร่างที่คุ้นเคยกำลังเดินมาทางเธอ

หลินชิ่นเอ๋อ？

เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง?

เมื่อเห็นหลินชิ่นเอ๋อ เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี ยังไม่ทันที่เธอจะหันหน้าหนี หลินชิ่นเอ๋อก็เห็นเธอแล้ว นอกจากจะยิ้มให้เธอแล้วยังได้โบกมือให้เธออย่างต่อเนื่อง

ผู้หญิงคนนั้นเมื่อเห็นท่าทางของหลินชิ่นเอ๋อ ก็อดไม่ได้ที่แสดงออกอย่างดูถูก เธอมันเป็นเงาที่ตามตัวไม่เลิกจริงๆ ถึงกลับตามมาถึงที่นี่ หรือว่าอยากที่จะมาให้ท่าสามีเธอต่อ?

เสี่ยวเหยียน: “...........”

เสี่ยวเหยียนตอนนี้ก็ไม่ชอบหลินชิ่นเอ๋อแล้ว เพียงแต่คิดไว้ว่าเมื่อเที่ยวเสร็จแล้วค่อยไปจัดการเรื่องของเธอ แต่คิดไม่ถึงว่าเธอกลับตามมาถึงที่นี่

เธอต้องการอะไรกันแน่? หรือว่าเธอต้องการมาให้ท่าหานชิง?

แต่ว่า.......เธอแต่งงานแล้วไม่ใช่เหรอ?

ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วทำไมยังมาให้ท่าคนอื่นล่ะ? เสี่ยวเหยียนคิดไม่ตก หรือว่าเป็นเพราะหานชิงสมบูรณ์แบบ และสามีของเธอมักใช้ความรุนแรงกับเธอ ดังนั้นเธอเลยอยากจะให้ท่าหางชิง?

เมื่อคิดถึงตรงไหน คิ้วของเสี่ยวเหยียนก็ขมวดขึ้นมาทันที

“ฉันจะบอกเธอให้นะ เธอมันยังเป็นเด็กสาว อย่าให้ผู้หญิงแบบนี้มาหลอกได้เด็ดขาด ฉันดูเขาอายุก็เยอะแล้ว คาดว่าฝีมือในการจีบผู้ชายต้องไปเบา เขามาแล้วเธอต้องดูไอ้แก่ของเธอให้ดีๆละ”

“ดูให้ดี? เสี่ยวเหยียนไม่เข้าใจ ทำไมต้องดูสามีฉันให้ดีละ? เรื่องนี้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาเหรอ?”

“เฮ้ย ยัยเด็กโง่ เธอไม่เข้าใจใช่มั้ย?” เพราะตอนนี้หานชิงไม่ได้อยู่ข้างกายเธอ เขาไปเอาน้ำให้เสี่ยวเหยียน ดังนั้นผู้หญิงคนนี้พูดจาก็ไม่ได้ระมัดระวัง “ในโลกนี้ ไม่มีที่ไม่ขโมยกิน แมวกับกลิ่นคาว เข้าใจความหมายของฉันแล้วใช่มั้ย?”

เสี่ยวเหยียน: “........”

ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความสงสัย ขโมย แมวกับกลิ่นคาว?

หมายถึง......... หลินชิ่นเอ๋อเหรอ? แต่ว่า แล้วเกี่ยวกับอะไรกับหานชิง?

สามีของผู้หญิงที่อยู่ข้างๆไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อได้ยินเรื่องนี้ หัวเราะออกมา: “น้องสาว เธออย่าไปฟังเมียพี่พูดไปเรื่อยเลย ในโลกนี้ยังมีแมวที่ไม่ไปขโมยกินของคาว เหมือนอย่างพี่ก็ไม่เคยขโมยกิน พี่รักแต่เมียพี่คนเดียว”

ผู้หญิงคนนี้ค้อนเขาไปหนึ่งที แต่ว่าสีหน้านั้นบ่งบอกถึงความพอใจ

“ไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องดูแลให้สามีดีๆ ผู้หญิงคนนั้นดูแล้วไม่น่าจะใช่คนดีอะไร ก่อนหน้านั้นที่อยู่บนเรือฉันก็มองออกแล้ว สิ่งที่ไม่ควรเกรงใจก็อย่าไปเกรงใจ เพื่อไม่ให้ต้องมาเสียใจภายหลัง เข้าใจมั้ย?”

ในที่สุดเสี่ยวเหยียนก็เข้าใจแล้ว ขโมยที่พวกเขาพูดถึง แมวกับกลิ่นคาว กลับหมายถึงหานชิงนี่เอง..........

ก่อนหน้านี้ที่เธอไม่เคยคิดถึงด้านนี้มาก่อน เป็นเพราะว่าเธอเชื่อใจหานชิง รู้สึกว่าหานชิงเขาไม่ใช่คนแบบนั้น

แม้ว่าเธอไม่รู้ว่าหานชิงจะชอบตัวเองมากแค่ไหน แต่เธอนั้นเข้าใจหานชิงเป็นอย่างดี นิสัยอย่างเขา ไม่มีทางที่จะชอบหลินชิ่นเอ๋อ