เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 125

บทที่ 124 หล่อนเป็นใคร

คำถามนี้ถามจนทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเก้อเขิน เขายื่นมือออกมาเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก

“ ผู้ช่วยเสิ่นพูดอะไรน่ะครับ? นี่คือข้อกำหนดของบริษัทที่มีมาตั้งนานแล้ว อีกอย่าง ผู้ช่วยเสิ่นเป็นคนที่อยู่ข้างกายท่านประธานเย่ ถ้าหากว่าทำการยื่นเรื่องเงินก่อนล่วงหน้า ก็คงจะต้องเป็นเรื่องที่สำคัญมาก แผนกการเงินของพวกเราก็คงจะไม่มีความเสียหายใดๆด้วยเช่นเดียวกันครับ ”

“ แต่ก่อนหน้านั้น…… ”

เสิ่นเฉียวกำลังคิดไม่ตก เสี่ยวเหยียน ก็จัดการเรื่องเรียบร้อยแล้ว “ ให้เธอ ”

เสิ่นเฉียวยื่นมือออกไปรับ “ ขอบคุณค่ะ ”

“ อย่าคิดว่าเธอพูดขอบคุณแล้วฉันจะไม่เกลียดเธอนะ! ” เสี่ยวเหยียน พูดเสริมขึ้นอีกครั้ง: “ ถึงแม้ว่าฉันจะใช้เส้นเข้ามาเหมือนกัน แต่วิธีการใช้เส้นของเธอนั้นน่าเกลียดกว่าวิธีของฉันเสียอีก ”

เสิ่นเฉียว: “ …… ”

แม้ว่าจะมีคนพูดเรื่องใช้เส้นสายได้อย่างโจ่งแจ้งขนาดนี้ เห็นท่าทางตรงไปตรงมาของหล่อนแล้ว เสิ่นเฉียวก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไร เธอทำแค่ยกยิ้มมุมปาก: “ วันนี้ขอบคุณพวกคุณทั้งสองคนมากๆ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ ”

รอจนเธอเดินจากไป เสี่ยวเหยียน ถึงค่อยหันมามองพ่อตัวเองอย่างไม่พอใจ

“ พ่อ ทำไมอยู่ๆพ่อถึงให้เงินหล่อนไปตั้งมากมายขนาดนั้นละ? ถึงเวลาท่านประธานเย่กล่าวโทษเราจะทำยังไง? ตั้งสองหมื่นนะ สามารถให้ฉันดำรงชีวิตได้นานเลยนะนั่น ”

ได้ฟังดังนั้น ชายหนุ่มก็จ้องหล่อนทันที น้ำเสียงของเขาดุดันขึ้น: “ ครั้งหน้าอย่าวู่วามอีก นี่เป็นหน้าที่ที่ผู้ช่วยเซียวคนข้างกายของท่านประธานเย่ โทรมามอบหมายให้กับฉัน ดีที่แกไม่ได้พูดอะไรเกินไปมากกว่านี้ และโชคดีที่ผู้ช่วยเสิ่นใจกว้าง ไม่เอาเรื่องแก ”

“ ชิ คนอย่างหล่อนน่ะหรอใจกว้าง ทะเลาะกับคนอื่นในห้องอาหาร แถมยังเอาอาหารราดใส่คนอื่นอีก หล่อนคิดว่าเป็นคนของท่านประธานเย่แล้วจะทำอะไรก็ได้หรือไง ใช้อำนาจรังแกคนอื่นชัดๆ ”

“ เรื่องนั้น แกอย่าเอาไปปนกัน และไม่ต้องไปฟังคำพูดของคนอื่น แกดูท่าทางของเธอสิ เหมือนคนโหดร้ายไหมละ? คนในบริษัทเป็นยังไง แกก็รู้หนิ? ”

เสี่ยวเหยียน เบะปาก “ ถึงอย่างไรหนูก็ยังคิดว่าที่หล่อนเอาอาหารราดใส่คนอื่น มันไม่ถูกต้อง! ทั้งสามคนถูกหล่อนเล่นงานจนเละขนาดนั้น หรือว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องจริงละ? ”

พูดเสร็จ เสี่ยวเหยียน ก็หมุนตัวและเดินจากไป

หลังจากที่เสิ่นเฉียวแก้ไขปัญหาได้แล้ว ก็กลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง แต่เธอกลับอดไม่ได้ที่จะนึกถึง เสี่ยวเหยียน หล่อนบอกว่าเธอใช้เส้นเข้ามาทำงานที่นี่ เพราะฉะนั้น ในสายตาของทุกคนตอนนี้ เสิ่นเฉียวก็คือคนที่พึ่งความสัมพันธ์ของเย่โม่เซินเข้ามาทำงาน

ช่างเถอะ เธอจะไปคิดเล็กคิดน้อยทำไม? ทำงานของตัวเองให้ดีก็พอแล้วละ

*

เวลาหนึ่งวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หานเส่โยวรู้ข่าวว่าหานชิงจะกลับประเทศวันนี้ เธอก็ดีใจขึ้นมาทันที ก่อนที่เขาจะขึ้นเครื่อง หานเส่โยวก็ได้โทรไปหาเขา

“ มีอะไร? ” น้ำเสียงของหานชิงยังคงเย็นชาเหมือนเดิม

หานเส่โยวกลับไม่สนใจ เพราะวันนี้เธออารมณ์ดีเป็นพิเศษ เธอใกล้จะหาพ่อของเด็กในท้องแทนเสิ่นเฉียวได้แล้ว

“ พี่ วันนี้พี่จะกลับประเทศหรอ? ”

“ อือ อีกสิบห้านาทีก็จะขึ้นเครื่องแล้ว ”

“ พี่ แล้วเรื่องที่ฉันให้พี่ช่วยสืบหา พี่รู้ความจริงแล้วใช่ไหม? ”

ดวงตาของหานเส่โยวหรี่ลงเล็กน้อย มองคนในสนามบินที่กำลังเดินไปมา ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น

“ ใช่ ”

“ จริงหรอ? ” หานเส่โยวยิ้มขึ้นมาทันที: “ ขอบคุณค่ะพี่ ฉันรู้ว่าพี่เก่งอยู่แล้ว! แล้วสามารถดูก่อน…… ”

“ กลับไปค่อยให้แกดูข้อมูล ขอวางสายก่อน ”

พูดเสร็จ หานชิงก็กดวางสาย ข้างกายเขามีเลขาสาวยืนอยู่คนหนึ่ง หลังจากที่เธอเห็นเขาวางสายโทรศัพท์แล้ว ก็พูดเตือนขึ้นทันที: “ ท่านประธานหานคะ เครื่องบินจะถึงเมืองเป่ยในอีกห้าชั่วโมง ผู้ช่วยเสิ่นของทางบริษัทตระกูลเย่ ได้จองห้องอาหารไว้แล้ว หลังจากที่เราลงจากเครื่องแล้ว ก็จะรีบไปทันทีค่ะ ”