บทที่ 1311 ความรู้สึกแบบนี้อบอุ่นมาก
เพราะผิวของเธอขาว และสีของลิปมันก็เข้มมาก ดังนั้นต่อให้เธอจะเช็ดอย่างรวดเร็วขนาดไหน ก็ยังมีร่องรอยหลงเหลืออยู่บนผิวขาวให้เห็น
เสี่ยวเหยียนหมดหนทาง ได้แต่หยิบสำลีเช็ดเครื่องสำอางมา เช็ดพลางพูดว่า:“เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”
“ยัยเด็กคนนี้ ทำอะไรของเธอ”
“คุณป้า คุณป้านั่งลงก่อนเถอะค่ะ”
ทันใดนั้นเสียงของหานชิงก็ดังขึ้นที่นอกประตู เสี่ยวเหยียนตื่นตกใจเขามาได้ยังไงกัน มาหาเรื่องสนุกอะไรตอนนี้
แต่โชคดีว่าลิปสติกได้ถูกเธอลบออกแล้ว แต่ที่แย่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือรองพื้นที่ลงไว้ก่อนหน้านี้ก็ถูกเช็ดออกไปส่วนหนึ่งด้วย
เสี่ยวเหยียน:“……”
วันนี้เป็นวันอัปมงคลจริงๆ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ไม่ราบรื่นเลย
เสี่ยวเหยียนได้แต่เช็ดเอารองพื้นทั้งหมดออก จากนั้นใช้โฟมล้างหน้าล้างหน้า
ตอนที่หานชิงผลักประตูเข้ามา ก็เห็นเธอเพิ่งจะออกจากห้องน้ำมา บนใบหน้ามีแต่หยดน้ำ
ทั้งสองประสานสายตากัน
เสี่ยวเหยียนอยากจะร้องไห้ในใจ เธออยากจะทำตัวเองให้ดียิ่งขึ้นต่อหน้าเขา แต่ทำไมกลับพังไม่เป็นท่าอีกแล้ว เธอจึงได้แต่ยิ้มเขินๆ อธิบายว่า:“ฉันเพิ่งตื่นได้ไม่นาน ก็เลยคิดว่าถ้าล้างหน้าล้างตา จะได้สดชื่นขึ้น”
“อืม”หานชิงพยักหน้า หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าก้าวไปด้านหน้าช่วยเสี่ยวเหยียนเช็ดหยดน้ำบนใบหน้า
“เสร็จแล้ว ออกไปกินข้าวเถอะ คุณลุงคุณป้ารอคุณนานแล้ว”
เสี่ยวเหยียนกำลังคิดว่าจะเอาผ้าเช็ดหน้ามาแล้วบอกเขาว่าจะช่วยเอาไปซักให้เขา แต่หานชิงก็เก็บผ้าเช็ดหน้าไปแล้ว จากนั้นก็นำเธอเดินออกไปข้างนอก ความจริงแล้วเสี่ยวเหยียนอยากจะถามมาก ว่าทำไมคุณถึงอยู่ทานอาหารเย็นพร้อมพวกเรา ตอนบ่ายคุณอยู่ที่นี่ตลอดเลยเหรอ คุณคงไม่ได้เฝ้าฉันอยู่ข้างเตียงคอยดูฉันหลับหรอกนะ
แต่คำถามเหล่านี้อยู่ที่ริมฝีปาก สุดท้ายแล้วเธอก็ไม่ได้ถามออกมา
หลังจากออกไปแล้ว พ่อจางแม่จางก็ได้นั่งลงแล้ว มองตอนที่พวกเขาเดินมา หลัวหุ้ยเหม่ยยังยื่นมือมาผลักสามีเล็กน้อย“ตาแก่ คุณดูสิว่าพวกเขาสองคนเหมาะสมกันมากเลยใช่มั้ย”
พ่อจางที่สวมแว่นสายตายาวอยู่ ได้ยินอย่างนั้นก็มองไปที่สองคนนั้น จากนั้นก็พูดว่า:“ประธานหานเป็นคนที่ดูดีมีชาติตระกูลมากจริงๆ แต่ว่าลูกสาวของเราเนี่ยค่อนข้างจะ……”
“พุ้ย พูดอะไรของคุณเนี่ย นี่ลูกสาวของคนเองนะ มีใครเขาว่าร้ายลูกสาวตัวเองอย่างคุณมั้ย”
“ก็เพราะว่าเป็นลูกสาวของตัวเองไง ดังนั้นผมถึงรู้ดีว่าเธอเป็นยังไง”
“ฮึ ฉันไม่สน ยังไงก็แล้วแต่ลูกสาวของเราจะคู่กับใครก็เหมาะสมทั้งนั้น ทั้งสองคนก็คือเหมาะสมก็คือคู่ควร”
พ่อจาง:“……”
เขาเบื่อที่จะโต้เถียงกับหลัวหุ้ยเหม่ย และคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของความรู้สึก ไม่ใช่ว่าจะดูว่าคู่ควรหรือไม่คู่ควร ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวตนของแต่ละคะ บางคนดูภายนอกนั้นเหมาะสมกันมาก แต่ว่านิสัยใจคอไปด้วยกันไม่ได้แล้วจะทำยังไงได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่