เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1352

บทที่1351 อย่ามาเรียกฉันว่าเหยียนเหยียน

สีหน้าของหานชิงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ หลังจากเปียกฝนแล้วก็ดูตกอยู่ในที่นั่งลำบากมากกว่าเดิม แต่ว่าร่างของเขายังยืนอยู่อย่างมั่นคงเหมือนเดิม สีหน้าสงบและมั่นคง พอเห็นว่าเสี่ยวเหยียนออกมา ริมฝีปากของเขาก็ขยับ

เขาก้าวขึ้นไปข้างหน้าหนึ่งก้าว เสี่ยวเหยียนเห็นดังนั้น ก็ถอยหลังโดยอัตโนมัติ

พอหานชิงเห็นท่าทางของเธอ ฝีเท้าของเขาก็หยุดลง

“เหยียนเหยียน”

เขาเอ่ยปาก เรียกชื่อของเธอออกมา เสียงของเขาแหบแห้ง แววตาของเขาดูเจ็บปวด

นี่มันหมายความว่ายังไงกัน?

เสี่ยวเหยียนไม่เข้าใจ แต่ว่าตอนนี้เธอยังไม่อยากจะเข้าใจ เธอแค่อยากจะรู้ความจริงเพียงเท่านั้น

“ทำไมถึงไม่บอกฉัน? ”

เพราะว่าเรื่องที่เขาออกไปตอนที่ฉลองวันเกิดเมื่อตอนกลางวัน ดังนั้นหานชิงก็เลยนึกว่าเสี่ยวเหยียนกำลังพูดเกี่ยวกับเรื่องวันเกิด เขานึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเรื่องที่มีคนไปบอกเสี่ยวเหยียนว่าสวี่เย็นหวั่นเป็นคู่หมั้นของตัวเอง

ดังนั้นเขาก็เลยไม่ได้นึกถึงเรื่องอื่นมากนัก พอได้ยินเสี่ยวเหยียนถามแบบนั้น ผ่านไปนานกว่าจะตอบเบาๆ “ยากที่จะพูด”

นั่นคือบาดแผลที่เขาซ่อนอยู่ในใจ

ไม่ว่าจะเป็นใคร เขาไม่อยากจะไปสัมผัสหรือว่าไปฉีกบาดแผลเก่าของเขาอีกครั้ง

และหานชิงก็เป็นแบบนี้ เขาไม่ยอมที่จะฉีกบาดแผลของตัวเอง และเรื่องที่เกิดขึ้นกะทันหันวันนี้ ถึงได้เป็นแบบนี้

หลังจากที่เขาไปแล้ว ก็รู้สึกเสียใจภายหลัง กลับไปหาเสี่ยวเหยียนเธอก็ไม่อยู่แล้ว

หลังจากนั้นเขาก็ได้ยินพวกพนักงานพูดว่าช่วงนี้เสี่ยวเหยียนใส่ใจกับเรื่องของเขามาก หานชิงถึงได้ตระหนักได้ว่า สาวน้อยของเขาอยากจะจัดงานฉลองวันเกิดให้เขาจริงๆ

แต่ว่าเธอก็แค่ไม่รู้เรื่องราวในอดีตของเขาเท่านั้นเอง หานชิงก็ไม่ได้นึกคิดเลยเหมือนกันว่าบาดแผลที่ซ่อนอยู่ลึกๆ ในใจมันจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง แต่ว่าครั้งนี้ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

เขาก็อยากจะบอกเธอ แต่ว่าเรื่องเมื่อก่อนมันพูดยากจริงๆ

ข้อที่หนึ่ง เขาไม่ต้องการที่จะเปิดบาดแผลของตัวเองอีกครั้ง

ข้อที่สอง เขาก็ไม่ได้อยากจะอยู่ดีๆ ก็เล่าเกี่ยวกับเรื่องอดีตของตัวเอง

แต่ว่าครั้งนี้ เขามาเพื่อจะพูดให้ชัดเจน

แต่ว่าในสายตาของนั้นเสี่ยวเหยียน สิ่งที่เธอถามหานชิง เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับสวี่เย็นหวั่น ตอนนี้เขาบอกว่ามันพูดยาก คือหมายความว่าเรื่องที่เขามีคู่หมั้นแล้วนั้นมันพูดยากยังงั้นเหรอ?

แค่ประโยคเดียวก็พูดไม่ได้ยังงั้นเหรอ...

เสี่ยวเหยียนสูดหายใจเข้า เหมือนกับว่าได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองที่กำลังจะแตกสลาย

“พูดยากงั้นเหรอ? ก็หมายความว่า….มันคือเรื่องจริงยังงั้นเหรอ? ”

สวี่เย็นหวั่น คือคู่หมั้นของหานชิงจริงๆ ยังงั้นเหรอ? แล้วเธอล่ะ...เธอคือมือที่สามยังงั้นเหรอ?

พนักงานแผนกต้อนรับก็รู้เรื่องนี้แล้ว แบบนี้ก็แสดงว่า...คนในบริษัททุกคนก็รู้หมดแล้วงั้นสิ? มีแต่เธอคนเดียวที่โดนหลอก ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

พอนึกถึงเรื่องที่ปกติเธอมาที่บริษัท หรือแม้แต่พาสวี่เย็นหวั่นออกมาจากบริษัทพร้อมกับหานชิง ในสายตาของคนอื่นนั้น เธอก็คือมือที่สาม เสี่ยวเหยียนรู้สึกว่ามันน่าตลกมาก

และหานชิงเมื่อโดนเธอถามแบบนั้น ก็ไม่ได้โต้แย้งอะไร ยืนนิ่งเงียบอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้านิ่งเฉย

ในหลายๆ ครั้ง ความเงียบคือสิ่งที่น่ากลัวมาก

เพราะว่ามันหมายถึงการยอมรับไปโดยปริยาย

ดังนั้นในสถานการณ์แบบนี้ เขาเงียบไป นั่นก็หมายความว่าเขายอมรับในสิ่งที่ตัวเองถามไป

ดังนั้นเรื่องงานแต่งงานของสวี่เย็นหวั่นกับหานชิง และเธอเสี่ยวเหยียน เป็นแค่ตัวแทรกจริงๆ!

ฝีเท้าของเสี่ยวเหยียนเริ่มถอยไปด้านหลัง ดวงตาที่มองไปที่หานชิงนั้นไม่มีความแวววาวเลยแม้แต่น้อย