เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1354
สรุปบท บทที่1353 ไม่หลงเหลืออะไรไว้: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
อ่านสรุป บทที่1353 ไม่หลงเหลืออะไรไว้ จาก เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ โดย สือหวู
บทที่ บทที่1353 ไม่หลงเหลืออะไรไว้ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย จีน เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย สือหวู อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่1353 ไม่หลงเหลืออะไรไว้
บ้านตระกูลหาน
“แค่กๆ ……”
“คุณผู้ชาย ไม่สบายเหรอครับ? หรือว่าไปโรงพยาบาลหน่อยไหมครับ? ”ลุงหนานยืนอยู่ข้างๆ หานชิงพร้อมกับแสดงความคิดเห็น สีหน้าดูกังวล
“แค่กๆ ……”
การตอบสนองของเขาคือการไออย่างต่อเนื่อง ทำให้คนที่ได้ยินรู้สึกปวดใจ
ลุงหนานเห็นหานชิงเป็นแบบนี้ ก็รู้สึกปวดใจอย่างมาก
เมื่อคืนตอนที่คุณผู้ชายกลับมานั้น ตัวก็อุ่นๆ อากาศก็เย็น หลังจากนั้นเขาก็แนะนำให้คุณชายรีบไปอาบน้ำ แต่ว่าคุณชายกลับนั่งเงียบๆ อยู่ที่โซฟาคนเดียวอยู่นานสองนาน ลมปราณทั่วร่างของเขาต่ำมาก ทำให้คนไม่กล้าเข้าใกล้
หลังจากนั้นวันนี้ตื่นมาตอนเช้าเขาก็ป่วยเลย
ลุงหนานปวดใจอย่างมาก “คุณผู้ชายครับ เดี๋ยวผมไปเตรียมรถ ไปส่งคุณผู้ชายไปโรงพยาบาลครับ”
“ไม่จำเป็น” หานชิงไออยู่ครึ่งวัน สุดท้ายก็คลายลงบ้าง เสียงของเขาหนักและแหบแห้ง “แค่เรื่องเล็ก ไม่ต้องไปโรงพยาบาลหรอก”
“คุณผู้ชายครับ คุณไอจนเป็นขนาดนี้ยังจะไม่ไปโรงพยาบาลอีกเหรอ? ตอนนี้คุณกำลังไม่ให้ความสำคัญกับร่างกายของตัวเองเลยนะ! ” ลุงหนานพูดอย่างจริงจัง “ต่อให้คุณผู้ชายยังหนุ่มอยู่ แต่ว่าถ้าป่วยแล้วก็ต้องได้รับการรักษาให้ทันเวลา โรคมันก็เริ่มจากอาการเล็กน้อยเพียงเท่านั้นแหละ”
แต่อย่างไรก็ตามหานชิงก็ไม่ได้สนใจคำบ่นของเขา ลุกขึ้นและเดินออกไปด้านนอก สีหน้าของลุงหนานเปลี่ยนไป “คุณผู้ชายจะไปไหนครับ? ”
“มีเรื่องให้ต้องไปจัดการนิดหน่อย”
ลุงหนานอยากจะไปกับหานชิง แต่ว่าหานชิงไม่ให้เขาตามไป สุดท้ายเขาก็ต้องอยู่ที่บ้านอย่างจำใจ
ระหว่างทางที่ไปหาเสี่ยวเหยียนนั้น หานชิงก็โทรหาเสี่ยวเหยียนอย่างต่อเนื่อง
เหมือนกับเมื่อคืน โทรศัพท์ของเธอยังคงปิดอยู่ ดูท่าทางเหมือนกับว่าเธอยังคงโกรธอยู่ ยังไม่อยากจะสนใจเขา
เมื่อคืนหลังจากที่เขากลับมาแล้วก็นอนไม่หลับทั้งคืน ตาสว่างจนถึงรุ่งสาง
สำนึกถึงความผิดร้ายแรงที่ตัวเองทำเมื่อตอนกลางวัน
แม้ว่าตอนนั้นเสี่ยวเหยียนจัดงานวันเกิดให้เขา จุดชนวนความทรงจำที่เขาไม่อยากจะจำอีกต่อไป แต่ว่าสาวน้อยนั้นไม่ได้ตั้งใจ แล้วตัวเขาเองก็ไม่เคยเล่าให้เธอฟังมาก่อน ดังนั้นเธอก็เลยไม่รู้ว่าจัดงานวันเกิดให้เขาแล้วจะทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
เขาผิดเอง เขาไม่ควรจะปิดบังเธอ
ในเมื่อตัวเองเลือกเธอแล้ว ก็ควรจะมอบทุกอย่างให้เธอทั้งหมดโดยที่ไม่เหลืออะไรทิ้งไว้สิถึงจะถูก
แต่ว่าเขากลับซ่อนเร้นบาดแผลของตัวเองไว้อย่างเห็นแก่ตัว
พอนึกถึงว่าในช่วงนี้สาวน้อยได้เตรียมตัวอย่างตั้งอกตั้งใจ แต่ผลก็คือถูกเขาทิ้งไว้ที่ร้านอาหาร ทำให้เธอถูกหัวเราะเยาะ หานชิงรู้สึกเหมือนหัวใจของเขานั้นถูกมีดกรีด
เมื่อเอาทั้งสองฝั่งมาเปรียบเทียบกัน อดีตพวกนั้นกลายเป็นไม่สำคัญอีกต่อไป
มันเป็นอดีตไปแล้ว ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุด ก็คือการมีเธออยู่ข้างกาย
แต่ว่าตอนนี้เหมือนกับว่าสาวน้อยไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เรื่องนี้ทำให้เธอโกรธมาก ยิ่งเธอโกรธยิ่งเห็นว่าเธอถูกทำร้ายอย่างหนัก
หานชิงก็ไม่ได้วางแผนจะใช้กำลัง เขาวางแผนจะรอให้สาวน้อยค่อยๆ หายโกรธ หลังจากนั้นก็เล่าเรื่องราวให้เธอฟังทีละนิด
โทรศัพท์โทรไม่ติด แต่ว่ารถของเขาก็มาถึงด้านล่างตึกของบ้านเสี่ยวเหยียนแล้ว
ตอนที่หลัวหุ้ยเหม่ยเตรียมจะออกจากบ้านนั้น ก็เห็นรถที่คุ้นเคยจอดอยู่ที่ด้านล่างของบ้านเธอเงียบๆ ฝีเท้าของเธอก็หยุดลงทันที
นั่นคือรถของหานชิงไม่ใช่เหรอ?
นี่เขามาหาเสี่ยวเหยียนอีกแล้วงั้นเหรอ?
“คุณ….เฮ้อ จะทำแบบนี้ไปทำไมกัน ตอนนี้คุณยังป่วยอยู่เลยนะ”
“คุณป้าไปทำธุระต่อเถอะครับ”
หลัวหุ้ยเหม่ยเห็นว่าสายตาของอีกฝ่ายดูแน่วแน่มาก ดูยืนกรานมั่นคงมาก ก็เลยขี้เกียจที่จะเกลี้ยกล่อมเขาแล้ว แล้วก็ออกไปจากตรงนั้น
ก่อนจะไปนั้น เดิมทีหลัวหุ้ยเหม่ยอยากจะบอกหานชิงว่า ที่จริงแล้วเสี่ยวเหยียนไม่ได้อยู่ข้างบน เธอออกไปที่ร้านแล้ว ให้เขาไปหาเธอที่ร้านดีกว่า
แต่ว่าพอนึกถึงท่าทางที่ใจแข็งของลูกสาวตัวเองในตอนเช้าแล้วนั้น หลัวหุ้ยเหม่ยก็เลือกที่จะอยู่ข้างลูกสาวของตัวเอง
ลูกสาวของเธอ อยากจะหายโกรธเมื่อไหร่ก็เมื่อนั่นแหละ
ตอนนี้ เธอจะไปก่อปัญหาให้ลูกสาวเพิ่มไม่ได้
หานชิงไม่รู้ว่ารออยู่ข้างล่างนานแค่ไหนกัน โทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น ซูจิ่วเป็นคนโทรเข้ามา
“ประธานหาน การประชุมจะเริ่มขึ้นแล้ว ทำไมเช้านี้คุณไม่มาที่บริษัทคะ? ”
“เลื่อนออกไปให้หมดแล้วก่อนกัน”
ซูจิ่วได้ยินว่าเสียงของเขาแหบแห้ง ก็ตกใจ “ประธานหานคุณไม่สบายเหรอคะ? ”
หานชิงไม่ได้ตอบเธอตามตรง ได้แต่พูดว่า “งานที่บริษัทสองสามวันนี้ให้เลื่อนออกไปให้หมด อะไรที่เธอแก้ไขได้ก็แก้ไขไป อะไรที่ไม่ได้ก็เลื่อนออกไปก่อน”
ซูจิ่ว：“……แล้วโครงการที่สำคัญก็……”
“อืม เลื่อนออกไปให้หมด”
ซูจิ่วรู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่ว่าน้อยมากที่ประธานหานจะตัดสินใจอะไรตามอำเภอใจแบบนี้ พอนึกถึงเรื่องที่อาจจะเกิดขึ้นในครั้งนี้ เธอนึกถึงท่าทางที่เสี่ยวเหยียนมาหาหานชิงที่บริษัทเมื่อวาน ก็ได้พูดนิ่งๆ ว่า “เข้าใจแล้วค่ะเสี่ยวเหยียน”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่