เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1368

บทที่1367 เธอมีชีวิตใหม่

ถึงแม้ทั้งสองจะหมายหมั้นกัน แต่หานชิงก็ไม่เคยแสดงออกว่าชอบเธอเลยสักครั้ง ทำราวกับว่าเธอเป็นเพียงอากาศอยู่เสมอ มากสุดก็ดีกว่าคนอื่นอยู่หน่อยๆ

แต่ก็เพียงนิดเดียวเท่านั้น อย่าพูดถึงความรู้สึกแปลกๆเลย แม้แต่ความใกล้ชิดใดๆก็ไม่มี

ถ้าหาก….พวกเขาเลิกกันขึ้นมาจริงๆ แบบนั้น….เธอเองก็มีความหวังใช่ไหม?

วันนี้หานมู่จื่อแทบจะไม่ว่างเลย เธอจึงทิ้งเย่โม่เซินแล้วตัวเองก็ไปที่บริษัทตระกูลหานกับเสี่ยวโต้วหยา

ในตอนที่เตรียมจะไปหาหานชิง ก็กลับเจอเข้ากับร่างที่คุ้นเคย

เธอลังเลเล็กน้อย แต่ก็เดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว

ท้ายสุดเมื่อถึงแผนก ก็เห็นสวี่เย็นหวั่นนั่งอยู่ที่ที่นั่งของเธอ

เมื่อเห็นสวี่เย็นหวั่น หานมู่จื่อก็หรี่ตาลงเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ในขณะที่หานมู่จื่อมองเธออยู่นั้น เสี่ยวโต้วหยาในอ้อมกอดจู่ๆก็งอแงขึ้นมา หานมู่จื่อจึงก้มหน้าไปกอดและปลอบเธออยู่พักหนึ่ง

เมื่อเงยหน้าขึ้นมา สวี่เย็นหวั่นก็มองเห็นเธอแล้ว

เมื่อเห็นเธอ สวี่เย็นหวั่นเองก็แปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ปรับอารมณ์ตัวเองอย่างรวดเร็ว ยิ้มน้อยๆก่อนจะยืนขึ้นและเดินเข้าไปหา

“มู่จื่อ。”สวี่เย็นหวั่นทักทายเธอด้วยชื่อก่อน

และด้วยมารยาท

หานมู่จื่อเองก็จึงยิ้มขึ้นด้วยเหมือนกัน แต่ก็เป็นเพียงยิ้มทื่อๆ แล้วก็ไม่เรียกชื่อเธอกลับอีกด้วย

สวี่เย็นหวั่นเห็นแววตาของเธอก็พอจะมองออก จึงยิ้มบางๆ ก่อนจะพูดขึ้น: “เธอมาหาหานชิงใช่ไหม? น่าเสียดาย สองวันนี้เขาไม่เข้าบริษัทหน่ะ”

ไม่เข้าบริษัทอย่างนั้นเหรอ?

พี่ชายของเธอไม่ใช่คนบ้างานอยากนั้นเหรอ? ทำไมจู่ๆไม่เข้าบริษัทหล่ะ?

หรือว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

“ฉันรู้ว่าเธอมีเรื่องหลายเรื่องเลยที่อยากจะถาม ที่นี่เองก็ไม่ใช่ที่ที่ควรจะมาคุยกัน ถ้าอย่างนั้นเราไปหาที่คุยกันไหม?”สวี่เย็นหวั่นเป็นฝ่ายเสนอ

หานมู่จื่อจึงพยักหน้า: “ก็ได้”

ก็จริงที่เธอมีเรื่องอยากจะถามมากมาย ไม่คิดว่าสวี่เย็นหวั่นจะมองเธอออกเป็นอย่างดี

ทั้งสองจึงเปลี่ยนสถานที่ หานชิงพาเข้าไปที่ห้องรับรอง

ซูจิ่วเห็นทั้งสอง ก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่เอากาแฟไปให้ทั้งสองแล้วก็เดินออกมา

ดังนั้นในห้องรับรองก็เหลือเพียงแต่สวี่เย็นหวั่นกับหานมู่จื่อเพียงสองคน อ้อ แล้วก็มีเสี่ยวโต้วหยาด้วย

แต่เสี่ยวโต้วหยาก็ชอบทำตัวดีเสียเกินไป เหมือนกันกับตอนนี้ เธอนอนหลับได้ลึกดีอยู่ในอ้อมกอดของหานมู่จื่อ กำปั้นน้อยกำเป็นหมัดน้อยๆสองข้าง ในขณะที่กำลังหลับพริ้ม

สวี่เย็นหวั่นมองไปที่เสี่ยวโต้วหยา ก่อนจะพูดขึ้นด้วยรู้สึกอิจฉา: “ลูกสาวของเธอเหรอ? น่ารักน่าชังเชียว”