เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1404

บทที่ 1403 ไม่มีทางเสียใจภายหลัง

เมื่อพูดออกมาเช่นนี้ เซียวซู่หยุดชะงักเหมือนสะอึกไปในทันที พูดอะไรไม่ออก

เขามองเจียงเสี่ยวไป๋แปลกๆ สีหน้าอารมณ์บิดเบี้ยวเล็กน้อย

เจียงเสี่ยวไป๋พูดอย่างไม่สบอารมณ์: “ทำไมทำสีหน้าแบบนั้นล่ะ หรือว่าฉันพูดผิด? ถ้าเมื่อคืนนายเอาแต่ใจเหมือนวันนี้ พวกเราจะมีความสัมพันธ์กันเหรอ?”

เซียวซู่รู้สึกว่าเธอพูดถูก ถ้าเมื่อคืนเขาควบคุมตัวเองให้ดีกว่านี้ คงไม่เกิดเรื่องที่ตามมาภายหลัง ทั้งสองมีความสัมพันธ์กันแล้ว และเป็นแฟนกันจริงจังแล้ว เขายังเป็นแบบนี้อีก ช่างเอาแต่ใจจริงๆ

เมื่อคิดถึงตอนนี้ เซียวซู่จึงค่อยๆเดินกลับมาเงียบๆ จากนั้นนั่งลงข้างเตียง

เงียบไปสักพัก จู่ๆเขาก็พูดขึ้น: “ต่อไปเวลาเธอพูดอะไรไม่ต้องพูดตรงขนาดนี้ได้ไหม?”

“หมายความว่ายังไง?”

“หมายความว่าเวลาพูดเรื่องที่ไม่ค่อยสะดวกใจ ให้อ้อมค้อมหน่อย”

“ฉันไม่อ้อมค้อมตรงไหน? อีกอย่างตรงนี้มีแค่นายกับฉัน นายมีอะไรกับฉันแล้ว ยังต้องให้อ้อมค้อมอีกเหรอ?”

เซียวซู่: “เธอคิดซะว่าเมื่อครู่ฉันไม่ได้พูดอะไร”

เขาไม่ควรเถียงกับหล่อนเรื่องนี้ เจียงเสี่ยวไป๋ปากเก่งมาก และเขาก็ไม่ได้เป็นคู่ปรับของเธอเลย เอาเป็นว่าหล่อนว่ายังไงก็ว่าตามแล้วกัน

อันที่จริงเจียงเสี่ยวไป๋ไม่ได้เป็นคนโผงผาง เพียงแต่เมื่อเจอกับคนอย่างเซียวซู่ จึงปลุกความกล้าในตัวหล่อนขึ้นมา มีคำพูดหนึ่งที่กล่าวไว้ว่า ถ้าฝ่ายหนึ่งแข็งอีกฝ่ายก็จะอ่อน ถ้าฝ่ายหนึ่งอ่อนอีกฝ่ายก็จะแข็ง

เจียงเสี่ยวไป๋กับเซียวซู่ก็เป็นเช่นนี้ เดิมทีนิสัยของเซียวซู่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเรื่องความรู้สึกจะกลายเป็นคนลึกซึ้ง ไม่แสดงออก แต่ในความรู้สึกนี้ก็ทำให้เขินง่ายเช่นกัน ถ้าได้เจอผู้หญิงที่ตัวเองชอบมากๆก็จะเป็นฝ่ายเข้าหามากกว่า

แต่เมื่อเจอคนดื้อรั้นอย่างเจียงเสี่ยวไป๋ เขาจึงจำต้องยอมทน

การคบกันระหว่างเจียงเสี่ยวไป๋กับเขา เขาถือเป็นฝ่ายที่ถูกกดดัน

เช่น หลังจากที่เซียวซู่ยอมนอนกับหล่อนร่วมเตียงเดียวกัน เมื่อเซียวซู่เป่าผมแห้งแล้วเตรียมตัวจะนอน เจียงเสี่ยวไป๋กลับเป็นฝ่ายเข้าหาเขา และบังคับให้เขาจูบฝันดี

มือคู่นั้นที่ทั้งนุ่มทั้งเนียนกอดรัดแขนของเขาไว้ พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา จนทำให้เซียวซู่นอนตัวเกร็ง จนขยับไม่ได้

“นายไม่ได้ยินเหรอ?” เจียงเสี่ยวไป๋เห็นเขานอนไม่ขยับ จึงยื่นมือออกไปผลักเขา “คนอื่นคบกันก็มีจูบฝันดีกันหมดไม่ใช่เหรอ?”

เซียวซู่รู้ดีว่าถ้าตัวเองไม่ทำตามสิ่งที่หล่อนอยากให้ทำ เจียงเสี่ยวไป๋คงจะกอดรัดตัวเองไว้และพูดบ่นไม่หยุด

จากนั้นเขาจึงหลับตาลง และลืมตาขึ้นมาอีกครั้งด้วยความเหนื่อยใจ “จูบตรงไหน?”

“นายยอมแล้วเหรอ?” เจียงเสี่ยวไป๋ชี้ไปที่หน้าผากของตัวเอง “จูบฝันดีต้องจูบตรงนี้สิ จะให้จูบที่ไหนล่ะ?”

เซียวซู่หันหน้าไปมองหล่อน ยกแขนขึ้น ค่อยๆโน้มตัวเข้าไป

มองดูเขาค่อยๆโน้มตัวใกล้เข้ามา ใจของเจียงเสี่ยวไป๋เต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา กลิ่นเฉพาะตัวของผู้ชายโอบล้อมตัวของหล่อนไว้

แม้ว่าเมื่อวานทั้งสองจะมีความสัมพันธ์กันแล้ว แต่เจียงเสี่ยวไป๋กลับคิดไม่ออกเลยว่าตอนนั้นเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น เพราะหล่อนดื่มจนเมา จึงลืมเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น

จนตื่นขึ้นมาตอนเช้าเพิ่งจะรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ตอนนี้เซียวซู่เป็นฝ่ายเข้ามาใกล้หล่อน เจียงเสี่ยวไป๋จึงเริ่มรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

แต่หล่อนไม่ได้แสดงออกมา เพราะหล่อนไม่อยากทำตัวขี้ขลาดต่อหน้าเซียวซู่ มือที่ซ่อนอยู่ในผ้าห่มจับผ้าปูที่นอนไว้ มองหน้าเซียวซู่ที่โน้มตัวเข้ามาจูบบนหน้าผากหล่อนด้วยสีหน้านิ่งเรียบ