เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1464

บทที่1463อวยกันไปมา

เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ใช่เพิ่งจะเจอพ่อแม่ของเซียวซู่เป็นครั้งแรก เพราะปกติคุยวีแชทกับแม่ของเขาอยู่เป็นประจำ แม่ของเขาดีกับตัวเองมาก ทำให้เจียงเสี่ยวไป๋ไม่มีความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยเลยสักนิด

ดังนั้นสำหรับเรื่องที่ครั้งนี้พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายเจอกัน เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ตื่นเต้นเลยสักนิด

เพราะสำหรับเธอแล้ว คนพวกนี้ล้วนเป็นคนกันเอง

แต่เซียวซู่ก็ไม่ค่อยเหมือนกันแล้ว เขาไม่ได้เผชิญหน้ากับพ่อแม่ตัวเองทุกวันเหมือนเจียงเสี่ยวไป๋ กับคนในครอบครัวของเจียงเสี่ยวไป๋ก็เคยเจอกันแค่ครั้งสองครั้ง ครั้งนี้เจอกันอย่างเป็นทางการ ถึงแม้ภายนอกเขาดูไม่ออก แต่แท้จริงแล้วรู้สึกตื่นเต้นและอึดอัดนิดหน่อย

ห้องVIPในโรงแรม

พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายพูดคุยกันอย่างคึกคักเร่าร้อน

นิสัยของตู้เซียวหยู่กับเหลียงหย่าเหอคล้ายคลึงกันมาก ต่างก็มีนิสัยชอบพูดคุย อีกอย่างผู้หญิงทั้งสองคนยังรักสวยรักงามมาก และเป็นคนยอมทุ่มมาก แค่เจอหน้ากันก็ซื้อของขวัญให้ฝ่ายตรงข้ามแล้ว

ตู้เซียวหยู่เอากำไลหยกที่ตัวเองซ่อนไว้หลายปีออกมา เหลียงหย่าเหอก็เอาหยกแขวนชิ้นสุดท้ายที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษออกมา ทั้งสองฝ่ายต่างก็เป็นคนเข้าใจเรื่องหยก พอเห็นของที่ฝ่ายตรงข้ามเอาออกมา ก็รู้ความจริงใจของฝ่ายตรงข้ามทันที ดังนั้นก็เลยเข้ากันได้ดีมาก

ไม่นานทั้งสองก็นั่งพูดคุยอยู่ด้วยกัน ชายวัยกลางคนที่เหลือทั้งสองต่างก็มองหน้ากันไปมา

พ่อของเซียวซู่เซียวหมิงจื้อจับเคราใต้คางของตัวเอง จากนั้นได้เงยหน้ามองเจียงเหย็นเคอที่อยู่ข้างๆ“มาๆๆ ดื่มเหล้าครับ ดื่มเหล้า”

พ่อของเขาเป็นขี้เหล้า ชอบดื่มเหล้า อีกอย่างเขาในฐานะพ่อของฝ่ายชายต้องพูดคุยก่อนแน่นอน แต่เซียวหมิงจื้อเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง ไม่รู้จะพูดอะไร ดังนั้นได้แต่พูดกับฝ่ายตรงข้ามโดยการดื่มเหล้า

ที่จริงปกติเจียงเหย็นเคอไม่ค่อยชอบแตะเหล้า เพราะภรรยาของเขาไม่ค่อยชอบให้เขาดื่ม แต่วันนี้เป็นวันพิเศษ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ปฏิเสธ ไม่นานทั้งสองก็ได้ชนแก้วกัน

ผู้ชายน้อ พอดื่มเหล้าก็ถือว่ารู้จักกันแล้ว ดังนั้นต่อมาทั้งสองก็เริ่มพูดคุยกันอย่างคึกคักเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

ส่วนแม่ทั้งสองของฝั่งนี้กลับพูดคุยกันถึงเรื่องแต่งงานแล้ว

“เซียวซู่เด็กคนนี้ ปกติเป็นคนแข็งทื่ออย่างกับท่อนไม้ เมื่อก่อนไม่เคยมีแฟนเลย ก็เอาใจผู้หญิงไม่ค่อยเป็น คุณตู้เซียวหยู่ต้องให้อภัยเขานะคะ ต่อไปฉันจะสั่งสอนเขาให้มากๆเองค่ะ!”

ตู้เซียวหยู่ผายมือ ใบหน้าประดับด้วยสีหน้าที่รังเกียจกว่าเหลียงหย่าเหอ:“นี่ดีออกไม่ใช่เหรอคะ? ไม่เคยมีแฟนเลยแสดงว่าให้ความสำคัญกับเรื่องงาน กลับเป็นเสี่ยวไป๋ลูกฉันน่ะสิคะ ข้อด้อยเพียบเลย วันๆเอาแต่อยู่หน้าจอคอม ก็ไม่รู้จักออกไปเดินเล่นรู้จักคนให้มากๆ แถมยังขี้เกียจจะแย่ ก็ไม่รู้เธอหาแฟนได้ยังไง”

“หนูเสี่ยวไป๋ดีมากเลยค่ะ ทั้งสวยทั้งน่ารัก แถมยังเป็นเด็กดีเชื่อฟังมาก เซียวซู่ได้แต่งงานกับเสี่ยวไป๋ เป็นบุญกุศลที่บรรพบุรุษของเราได้สั่งสมมาเลยค่ะ”

ตู้เซียวหยู่สำรวจคำพูดและน้ำเสียงที่เหลียงหย่าเหอพูด ดูออกว่าเธอชอบเสี่ยวไป๋จากใจจริง ดูท่าพวกเธอคงสนิทสนมกันมากแล้ว

“คุณตู้เซียวหยู่ คุณมีเคล็ดลับอะไรหรือเปล่าคะ?”

“หืม?”

“คุณดูสิคะคุณดูแลตัวเองได้ดีขนาดนี้ ใบหน้าไม่มีริ้วรอยเลยสักนิด แต่ไม่นึกเลยว่าคุณจะเป็นแม่ของเสี่ยวไป๋แล้ว ถ้าคุณบอกว่าเป็นพี่น้องกับเสี่ยวไป๋ ฉันก็จะไม่สงสัยสักนิดเลยค่ะ!”

“ที่ไหนกันคะ”ตู้เซียวหยู่ดีใจหัวเราะจนริ้วรอยตรงหางตาออกมาแล้ว“คุณดูสาวกว่าเยอะเลยค่ะ สาวๆอายุสิบกว่าก็ขาวใสสู้ผิวของคุณไม่ได้เลยค่ะ”

เหลียงหย่าเหอฟังแล้วก็ยิ้มแก้มปริตลอด

ผู้ชายวัยกลางคนทั้งสองที่อยู่ข้างๆได้ยินคำพูดนี้แล้ว หันหน้าพร้อมๆกันอย่างควบคุมไม่ได้ มองดูผู้หญิงสองคนที่หัวเราะจนมีริ้วรอยตรงหางตาอวยกันไปมา

จะทำยังไงได้ล่ะ?

ใครใช้ให้เป็นภรรยาของตัวเองล่ะ?

ระหว่างหัวเราะ เหลียงหย่าเหอก็พูดว่า:“คุณตู้เซียวหยู่คะ วันนี้เราเจอกัน ฉันก็ถามโดยตรงเลยนะคะ คุณว่างานแต่งของเสี่ยวไป๋กับเซียวซู่จะจัดเมื่อไหร่ดีคะ?”