เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1467

บทที่1466คุณรักฉันหรือเปล่า

“ไม่เป็นไรค่ะ!”เหลียงหย่าเหอผายมืออย่างละมุนและพูดด้วยรอยยิ้ม:“เด็กผู้หญิงแบบนี้ถึงจะมีชีวิตชีวา อีกอย่างผู้หญิงก็ต้องประคบประหงมอยู่แล้ว นิสัยของเสี่ยวไป๋ แค่ดูก็รู้ว่าถูกพวกคุณที่เป็นพ่อแม่ปกป้องได้เป็นอย่างดี ต่อไปหน้าที่ของเซียวซู่ก็คือต้องปกป้องเธอให้ดีกว่า ประคบประหงมอย่างไม่มีกฎเกณฑ์ค่ะ!”

เพราะตัวเองก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน อีกอย่างเมื่อก่อนเหลียงหย่าเหอก็เคยถูกแม่สามีปฏิบัติไม่ดีใส่ ดังนั้นเธอจึงเข้าใจความลำบากของผู้หญิงมาก

เมื่อก่อนตอนที่เธอถูกแม่สามีปฏิบัติตัวไม่ดีใส่ก็คิดอยู่ว่า ต่อไปถ้าเธอมีลูกสะใภ้แล้ว เธอจะเอ็นดูลูกสะใภ้ให้สุดๆแน่นอน เป็นแม่สามีที่ใครๆก็ชื่นชมและอิจฉา

ลูกสาวของคนอื่นๆเลี้ยงดูอย่างประคบประหงม ทำไมมาถึงที่คุณก็ได้รับความกล้ำกลืนซะงั้นล่ะ? ไม่ได้แต่งงานมาเป็นแม่บ้านสักหน่อย ดังนั้นจะต้องปฏิบัติดีกับคนอื่นแน่นอนใจ

นี่ก็คือความคิดของเหลียงหย่าเหอ ตอนนี้เธอก็อยากลงมือปฏิบัติอย่างจริงจัง

ตู้เซียวหยู่ไม่รู้เพราะอะไร ถึงได้รู้สึกซึ้งมาก เธอจับจมูกและพูดเสียงเบา:“คิดไม่ถึงเลยค่ะว่าพวกคุณจะดีกับเสี่ยวไป๋ขนาดนี้”

เหลียงหย่าเหอเอาหน้าชิดเข้ามา:“ใช่มั้ยล่ะคะ? คุณตู้เซียวหยู่ หรือไม่เราคุยเรื่องแต่งงานกันหน่อยมั้ยคะ?”

ตู้เซียวหยู่: “.......”

。

ทางฝั่งของเซียวซู่กว่าจะพาเจียงเสี่ยวไป๋กลับมาถึงบ้านและอุ้มเธอเข้าห้องได้ไม่ใช่ง่ายๆ

หน้าผากเขามีเหงื่อซึมออกมา ร่างกายเหมือนมีไฟเผาไหม้ ตอนที่เข้าบ้านฝีเท้าค่อนข้างโซเซ เกือบจะล้มไปด้านหน้า

ในห้องไม่ได้เปิดไฟ มืดมนไปหมด มีแค่แสงจันทร์ที่ส่องเข้ามาจากนอกหน้าต่าง

เขาควรจะรู้สึกโชคดีที่ตัวเองฟังคำพูดของอาวุโสที่พาเจียงเสี่ยวไป๋กลับบ้าน

ไม่งั้น ทีนี้ก็จบเห่แล้ว

เพราะตอนที่อยู่ในรถ เจียงเสี่ยวไป๋ก็ไม่นวดหูของเขาแล้ว แต่ได้กอดเขาไว้ จากนั้นก็ทำปากจู๋บอกว่าจะจูบตลอด

ตอนแรกเซียวซู่เพื่อป้องกันเธอเอะอะโวยวาย ก็เลยจูบตามใจเธอไป

แต่พอจูบครั้งแรกยังมีครั้งที่สองอีก จูบไม่นานเธอยังไม่พอใจอีก นั่นมันอยู่บนรถเชียวนะ เซียวซู่ก็ยังรู้สึกได้ถึงความเก้อเขินจนทำอะไรไม่ถูกของคนขับเลย

ดังนั้นต่อมาเซียวซู่ก็ได้กดเธอไว้ในอ้อมกอดตัวเอง ไม่ให้เธอเอะอะโวยวายอีก

แต่ใครจะไปรู้เจียงเสี่ยวไป๋ได้เอามือล้วงเข้าไปในเสื้อเชิ้ตของเขา ตอนที่เธอสัมผัสโดนจุดของเขา เซียวซู่รู้สึกหลอดเลือดดำของตัวเองก็จะกระตุกขึ้นมาแล้ว

ได้แต่กัดฟันควบคุมตัวเองและกดมือของเธอไว้“เสี่ยวไป๋ หยุดเอะอะโวยวายได้แล้ว กลับไปค่อยโวยวาย อื๊ม?”

“ไม่”เจียงเสี่ยวไป๋ส่ายหัว และลงมือกับเขาต่อ ก้มหน้าไปกัดกระดุมของเสื้อเชิ้ตเขา

ถึงแม้ท่าทางอย่างนี้ไม่ได้สัมผัสโดนผิวของเธอโดยตรง แต่หัวของเธอใกล้มาที่ตรงหน้าของตัวเองและคอยถูไถที่ร่างกายตัวเอง ท่าทางแบบนี้ก็เพียงพอให้เซียวซู่บ้าคลั่งแล้ว

ก็ขัดขวางเธอไว้แบบนี้ตลอด พอถึงเวลาลงรถ ก่อนที่คนขับจะไปยังได้พูดกับเขาด้วยรอยยิ้ม:“พี่ชาย แฟนไม่เลวหนิ ต้องรักและทะนุถนอมดีๆนะ”

จากนั้นก็คือตอนนี้เลย หลังจากผลักประตูเข้าห้อง เซียวซู่ก็ไม่ได้ขัดขวางเธออีก ดังนั้นตอนนี้เสี่ยวไป๋ยิ่งกำเริบเสิบสาน

ไฟทั้งหมดในตัวเซียวซู่ได้ถูกเธอปลุกเร้าขึ้นมา เพราะฉะนั้นตอนเข้าห้องถึงได้โซซัดโซเซ

เขาจับสาวน้อยบนตัวที่ปลุกไฟในตัวไปมั่ว หิ้วเธอขึ้นมาและถามด้วยเสียงแหบแห้ง:“พอเมาเหล้าก็จุดไฟไปทั่วใช่มั้ย? รู้หรือเปล่าว่าแบบนี้จะก่อให้เกิดผลอะไร?”

แรงของเขาเยอะมาก เจียงเสี่ยวไป๋ตัวเล็ก ถูกเขาหิ้วขึ้นมาไม่เปลืองแรงเลยสักนิด มือทั้งสองของเจียงเสี่ยวไป๋คอยทุบตีไปมั่ว“ปล่อยฉันลงมา ฉันจะจูบ จะกอด”

ไม่นานเซียวซู่ก็คุ้นชินกับความมืดมน ท่ามกลางความมืดมนจ้องมองโครงร่างที่สะสวยของเธอ ก้มหน้าแนบชิดกับหน้าผากของเธอ:“วันนี้แสดงเป็นตัวละครตัวไหนอีกล่ะ?”

“หืม? ตัวละคร? ฉันไม่ได้แสดงเป็นตัวละครสักหน่อย ไอ้คนเลว คุณไม่รู้จักฉันแล้วใช่หรือเปล่า?”

“คุณคือใคร?”เซียวซู่ถามด้วยเสียงแหบแห้ง

“อื้อ คนเลวคนเลว คุณไม่รู้จักฉันจริงๆด้วย ฉันเป็นเบบี๋ที่คุณอุ้มกลับมาเมื่อยี่สิบปีก่อนไง”