เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1567

บทที่1566 ถูกใจฉันที่สุด

เด็กสาวทั้งสามคนนั่งอยู่ตรงจุดเดียวกัน

ชายทั้งสี่คนทำได้เพียงรออยู่ข้างๆ สาวน้อยมั้ยล่ะ เลี่ยงไม่ได้ที่มารยานิดๆหน่อยๆ ทุกคนก็ทำไปด้วยความเต็มใจกันแล้ว

กว่าจะดื่มเสร็จ ก็ได้พักกันไปประมาณนึงแล้ว ทุกคนก็ได้ออกเดินทางกันอีกครั้ง

เดินๆหยุดๆกันอย่างนี้ พักกันไปสองสามครั้ง ในที่สุดทุกคนก็มาถึงยอดเขากันเสียที

อากาศบนยอดเขาดีมาก อีกทั้งยืนอยู่สูงจนเมืองดูเล็กลงไปถนัดตา แม่น้ำภูเขาที่มองลงไปแล้วก็ดูงดงามอย่างมาก

เมิ่งเข่อเฟยมาที่แบบนี้เป็นครั้งแรก เธอจึงอดไม่ได้ที่จะหันไปดูภูเขาแม่น้ำแสนสวยนั้น ภายในใจก็รู้สึกตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก

แต่ก่อนเธอจะไปมีโอกาสอย่างนี้ที่ไหน มาตอนนี้กลับสามารถมองเห็นภาพวิวอย่างนี้ได้ ภายในใจจึงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อย มีความรู้สึกอะไรก็แทบจะพรั่งพรูกันออกมา

“ตอนกลางคืนเธอจะพบว่าที่นี่มันสวยกว่านี้อีกนะ ดวงดาวส่องสว่างมาก รอบๆเงียบสงบ ถึงขนาดที่ไม่มีเสียงจิ้งหรีดร้องเลย”

จงฉู่เฟิงเหมือนกับว่าสามารถรับรู้ได้ถึงอาการตื่นตะลึงในใจของเธอได้ก็ไม่ปาน จึงได้เข้ามาพูดกับเธอ

“หลังจากนั้นพอถึงวันพรุ่งนี้ ตอนที่ทุกคนออกไปดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน เธอก็จะตะลึงขึ้นมาอีกครั้ง”

“ดูพระอาทิตย์ขึ้น?”

“ใช่แล้ว พวกเราทุกคนมาเพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้นกัน พระอาทิตย์ขึ้นของที่นี่สวยมากเลยนะ”

ตามมาพร้อมกับทุกคน ตอนที่มาครั้งแรกๆกลับไปขาก็ล้าไปหมด คืนนี้ทางที่ดีเธอก็แช่ตัวนวดตรงช่วงขาให้ผ่อนคลายสักหน่อย พรุ่งนี้จะได้ไม่ปวดตอนเดิน”

พอพูดมาอย่างนี้แล้ว เมิ่งเข่อเฟยเองก็เข้าใจดี เพราะถึงยังไงพวกเขาก็เดินขึ้นมา

“ได้ค่ะ ขอบคุณพี่ฉู่เฟิงที่เตือนนะคะ”

“ขอบคุณฉันก็แสดงความจริงใจออกมาสิ รีบบอกฉันมา ว่าตกลงแล้วที่โรงเรียนหยวนหยวนมีเด็กผู้ชายมามองเธอหรือเปล่า?”

คำถามนี้อีกแล้ว เมิ่งเข่อเฟยอึดอัดใจอย่างมาก

“พี่ฉู่เฟิง นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของหยวนหยวนนะคะ ฉันไม่ค่อยแน่ใจจริงๆ ถ้าพี่อยากรู้มากนักล่ะก็ ไม่ลองไปถามเธอเองดีกว่าล่ะคะ? พี่ดีกับหยวนหยวนขนาดนี้ เธอจะต้องบอกพี่แน่”

“ชิส์ เด็กคนนี้นี่ ช่างเถอะๆ” จงฉู่เฟิงยิ้มออกมาอย่างจนใจ ไม่ได้พูดอะไรอีก

เพราะว่าเดินกันมานาน เรี่ยวแรงของพวกสาวๆก็ประคับประคองกันจนไม่ไหวแล้ว ทุกคนจึงไปยังที่ที่ได้จัดเตรียมกันเอาไว้

คนงานที่วิลล่าแห่งนี้เห็นยู่ฉือยี่ซูและคนอื่นๆมากันแล้ว จึงเข้ามาด้วยความเคารพนอบน้อม

“คุณชาย ห้องได้จัดเตรียมเรียบร้อยแล้วค่ะ”

ยู่ฉือยี่ซูเม้มริมฝีปากออกมาเล็กน้อย “ครั้งนี้เพิ่มมาคนนึง ยังมีห้องว่างอีกมั้ย?”

“มีค่ะ พวกเราจะรีบไปจัดเตรียมเดี๋ยวนี้”

เมิ่งเข่อเฟยฟังออกว่ากำลังพูดถึงตัวเองอยู่ จึงเอ่ยออกไปทันที “ไม่ต้องหรอก ฉันนอนกับหยวนหยวนก็ได้”

“นอนห้องตัวเองไปสิ โตขนาดนี้แล้วยังต้องนอนด้วยกันอีก?” จงฉู่เฟิงเอ่ยเย้าออกไปประโยคนึง “อย่าไปสนใจเธอ รีบไปเตรียมเถอะ”

“ค่ะ”

หลังจากที่ที่พักได้จัดเตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้ว ถางหยวนหยวนกลับไปถึงห้องก็เหนื่อยจนปีนขึ้นไปเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียง จากนั้นก็กอดหมอนไม่ยอมปล่อย เพียงไม่นานก็นอนหลับไป

เมิ่งเข่อเฟยถูกจัดให้พักในห้องเดี่ยวห้องหนึ่ง โชคดีที่อยู่ห้องติดกับจงฉู่เฟิงพอดี