เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1573

บทที่ 1572 เสียใจ

ตอนที่ถามคำถามนี้ เมิ่งเข่อเฟยเธอก็ตกใจ

“เธอ ทำไมจู่ๆเธอถึงถามคำถามอย่างนี้?”

ถางหยวนหยวนพิงอยู่บนโต๊ะ ค่อนข้างขี้เกียจ “เฟยเฟย เธอรู้ไหม รีบบอกฉันเร็ว”

“ฉัน ฉันไม่รู้ ฉันจะรู้เรื่องนี้ได้ไง?” หน้าของเมิ่งเข่อเฟยแดงระเรื่อ รีบส่ายหัวปฏิเสธ

แต่ทว่าเมิ่งเข่อเฟยยังคงสงสัย “ทำไมจู่ๆเธอถึงถามล่ะ นี่เธอมีคนที่ชอบแล้วเหรอ?”

ถางหยวนหยวนจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้เมิ่งเข่อเฟยฟัง

แค่เมิ่งเข่อเฟยได้ฟัง สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

“มีพี่สาวที่สวยมากๆคนหนึ่ง กำลังจีบพี่ชายเธอ?”

“พี่ฉู่เฟิงบอกฉัน เขาบอกว่าพี่คนสวยคนนั้นชอบพี่ฉัน อยากจะเป็นว่าที่พี่สะใภ้ของฉัน”

“แล้ว แล้วพี่เธอว่ายังไง?” ตอนที่เมิ่งเข่อเฟยถามคำถามนี้ ก็ขาดความมั่นใจไปมากแล้ว ราวกับร้อนรนอย่างนั้น

“พี่ฉัน......” ถางหยวนหยวนนึกถึงสถานการณ์ตอนนั้นครู่หนึ่ง ค่อนข้างเลือนราง ตอนนั้นเธออยู่บนหลังของพี่ จึงมองไม่เห็นสีหน้าท่าทางของเขาเลย

เห็นใบหน้างงๆของเธอ เมิ่งเข่อเฟยจึงเข้าใจแล้ว ถางหยวนหยวนไม่เข้าใจว่าความรักคืออะไรกันแน่ เธอแค่ถามขอคำชี้แนะเท่านั้น

“เธออย่าคิดมากเลย งั้นฉันถามเธอตรงๆ พี่ชายเธอยอมรับว่าพี่สาวคนนั้นเป็นพี่สะใภ้ของเธอไหม?”

ฟังแล้ว ถางหยวนหยวนก็ส่ายหน้า : “ไม่ได้ยอมรับนะ”

“ในเมื่อพี่เธอไม่ได้ยอมรับ งั้นเธอก็สบายใจได้ เป็นไปได้มากว่าเขาไม่ได้สนใจพี่สาวคนนั้นหรอก”

ในใจของเมิ่งเข่อเฟยก็ผ่อนคลายไปด้วยในเวลาเดียวกัน เบื้องบนรู้อยู่แล้วว่าตอนที่ได้ยินถางหยวนหยวนพูดคำเหล่านี้ทั้งหัวใจก็กังวลขึ้นมาทันที

“แต่ พี่ก็ไม่ได้ปฏิเสธนะ” ถางหยวนหยวนนึกถึงสถานการณ์ตอนนั้น พี่แค่ห้ามไม่ให้พี่ฉู่เฟิงพูดจาเหลวไหล แต่ไม่ได้บอกเธอว่าเรื่องนี้ไม่จริง แล้วพี่สาวคนนั้นก็ทั้งสวยทั้งอ่อนโยน

พี่......อาจจะชอบเธอ?

“หยวนหยวน ไม่ปฏิเสธไม่ได้แสดงว่ายอมรับนะ แต่ถ้าไม่ยอมรับ ก็เป็นไปได้มากๆว่าไม่ใช่ความจริง พี่เธอรักใคร่เอ็นดูเธออย่างนี้ คงไม่มีแฟนเร็วขนาดนั้นหรอก”

เมิ่งเข่อเฟยตบที่มือของถางหยวนหยวนเบาๆ ปลอบใจเธอ : “ดังนั้นเธอไม่ต้องคิดมากหรอก”

“แต่ถึงพี่จะรักหยวนหยวนขนาดไหน ช้าเร็วเขาก็ต้องมีแฟนสินะ?” ถางหยวนหยวนพิงอยู่บนโต๊ะ เอียงหัวมองเมิ่งเข่อเฟย : “ใช่ไหมล่ะ?”

“อืม” ประเด็นนี้เมิ่งเข่อเฟยกลับไม่ปิดบังเธอ พยักๆหน้า แล้วอธิบาย : “พี่เธอถือว่าอายุไม่น้อยแล้ว ต่อให้มีแฟนก็เป็นเรื่องปกติ โรงเรียนพวกเราจริงๆผู้หญิงหลายคนก็มีแฟนแล้วนะ เธอรู้ไหม?”

“จริงเหรอ?” ถางหยวนหยวนประหลาดใจ ดวงตาใสแป๋วราวกับลูกแก้ว “ไม่ควรรีบมีความรักไม่ใช่เหรอ? เรื่องเรียนสำคัญมาก แม่บอกว่าถ้ามีแฟนแล้วจะส่งผลต่อการเรียนนะ”

เมิ่งเข่อเฟยโดนตอกหน้าจนสะอึก เธอมองถางหยวนหยวนแล้วพูดขึ้น : “เธอไม่มีแฟน ก็ไม่เห็นว่าผลการเรียนของเธอจะดีเท่าไหร่เลยนะ”

“ใช่สิ” พูดถึงเรื่องนี้ ถางหยวนหยวนก็ทำตัวไม่ถูกขึ้นมาทันที แม้เธอจะไม่มีความรัก แต่ทุกวันนี้นอกจากกินก็คือนอน เรื่องเรียนโดนเธอทิ้งไปนานแล้ว โชคดีที่พี่ชายฉลาด ก่อนที่เธอจะครุ่นคิดได้ก็สอนเพิ่มเติมให้เธออยู่บ่อยๆ แต่แม้จะเป็นเช่นนี้ ถางหยวนหยวนก็ยังคงไม่เรียนรู้ที่จะเข็ดหลาบ

คงจะเป็นเพราะมียู่ฉือยี่ซู จึงรู้สึกว่าไม่มีอะไรต้องกลัว

“เอาหน่า เธอไม่ต้องคิดมากแล้ว”

แม้เมิ่งเข่อเฟยจะบอกให้ถางหยวนหยวนไม่ต้องคิดมาก ปากเธอก็ตอบตกลงแล้ว แต่ตอนนอนถางหยวนหยวนกลับฝันเสียได้