เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1607

บทที่1606 รู้ความจริง

เธอเหมือนจะไม่ได้กินเนื้ออะไรเท่าไหร่นักมาเป็นเวลานานแล้ว ช่างคิดถึงวันวานที่ได้กินเนื้ออย่างเมื่อก่อนสุดๆ

ถางหยวนหยวนเพิ่งจะกินไปได้ไม่กี่คำ เก้าอี้ข้างๆก็ถูกดึงออก จากนั้นก็มีคนนั่งลง

เธอเงยหน้าขึ้นก็เห็นรูมเมททั้งสองคนของเธออย่างหยวนเย่าหันกับจางเสี่ยวลู่

“เอ๊ะ เย่าหันเสี่ยวลู่ พวกเธอก็มากินข้าวกันเหรอ?”

ถางหยวนหยวนยังนึกว่ามื้อนี้จะต้องกินเองคนเดียวแล้ว ก็เลยเหงาสุดๆ แต่ตอนนี้ถ้ามีรูมเมทสองคนมาอยู่ด้วย อย่างนั้นมันก็จะได้ครึกครื้นขึ้นมาสักหน่อย

สีหน้าของจางเสี่ยวลู่ดูไม่ดีนัก แต่ก็กลัวว่าเมิ่งเข่อเฟยจะหลอกเธอ เธอก็เลยอดทนไม่ได้แสดงโทสะออกไป ตัดสินใจว่าจะลองถามถางหยวนหยวนก่อน จัดการเรื่องมันให้ชัดเจนก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที

ถึงแม้ว่าคนเขาจะไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงๆ แล้วมันจะยังไง ขอเพียงแค่ถางหยวนหยวนไม่ได้คิดจะมาแย่งเขากับเธอก็พอแล้ว

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามที่จะให้ตัวเองเผยสีหน้ายิ้มแย้มออกไป

“พวกเรากินกันแล้ว”

“กินแล้ว?” ถางหยวนหยวนหลุดสีหน้าผิดหวังออกมา “งั้นพวกเธอ...”

“พวกเรามา ก็เพื่อจะถามเธอเรื่องหนึ่ง”

“เรื่องอะไรเหรอ?” ถางหยวนหยวนถามออกไปอย่างไม่รู้เรื่องราว

“เธอลดความอ้วนครั้งนี้ เป็นเพราะอะไรกัน? เมื่อก่อนไม่ใช่ว่ายังดีๆอยู่เลยไม่ใช่เหรอ ทำไมจู่ๆถึงลดความอ้วนขึ้นมาล่ะ?”

คำถามของจางเสี่ยวลู่ทำให้ถางหยวนหยวนรู้สึกลำบากใจขึ้นมาเล็กน้อย เธอไม่นึกเลยว่าอีกฝ่ายจะถามคำถามนี้ออกมา คิดอยู่นานกว่าจะตอบออกไป “ฉันคิดว่าตัวเองอ้วนเกินไปแล้ว ก็เลยอยากลดสักหน่อยน่ะ”

“แต่เมื่อก่อนเธอไม่เห็นจะคิดอย่างนี้เลยไม่ใช่เหรอ? ทำไมจู่ๆถึงได้คิดว่าตัวเองอ้วนขึ้นมาล่ะ?”

พูดมาถึงตรงจุดนี้ ถางหยวนหยวนก็นิ่งเงียบ

“ทำไมเธอไม่พูด?” จางเสี่ยวลู่ตบโต๊ะไปด้วยอาการเร่งรัดจะเอาคำตอบ หรือว่าเธอจะเป็นอย่างที่เมิ่งเข่อเฟยพูดมาจริงๆ ชอบยู่ฉือยี่ซูงั้นเหรอ? แค่ยัยอ้วนคนนึงคิดจะมาแย่งผู้ชายกับเธอ?

การเร่งเร้าจนเกินไปของเธอทำเอาถางหยวนหยวนไม่ค่อยจะเข้าใจเท่าไหร่นัก แต่ก็ยังเอ่ยพูดอธิบายออกไป “ตอนไปเที่ยวฉลองปีใหม่ ถูกคนรังเกียจเอาน่ะ”

“ถูกคนรังเกียจ?” หยวนเย่าหันหรี่ตาลง “ทำไมถึงรังเกียจเธอล่ะ?”

“หมายความว่าไง หรือว่าเธอถูกคนรังเกียจมาก็เลยอยากลดความอ้วน? ไม่ใช่เพราะสาเหตุอื่น?”

สาเหตุอื่นมันก็มี สาเหตุที่มากกว่านั้นก็คือเพราะพี่ชาย แต่เธอก็ไม่คิดที่จะเอาความคิดนี้บอกกับทั้งสองคนไป ถึงแม้ว่าจะรู้จักกัน และยังเป็นรูมเมทกัน แต่ถางหยวนหยวนก็ไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทกับพวกเธอทั้งสองคน

นี่จัดว่าเป็นความลับของเธอ เธอบอกแล้วว่าจะบอกแค่เมิ่งเข่อเฟยกับแม่แค่สองคน ไม่มีทางบอกคนอื่นอีกแล้ว

เธอก็เลยส่ายหน้าออกไป “ไม่ใช่”

จางเสี่ยวลู่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไปดีขึ้นมาทันที นึกไม่ถึงว่าถางหยวนหยวนจะปฏิเสธ

“งั้นที่ฉันได้ยินคนอื่นเขาพูดกันว่า เธอกับพี่ชายของเธอไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ เป็นความจริงเหรอ?”

ถางหยวนหยวนพยักหน้าออกมาอย่างไม่มีความลังเลใดๆ

“ใช่แล้ว เดิมทีพวกเราก็ไม่ได้เป็นพี่น้องแท้ๆกันหรอก”

“เธอว่าไงนะ?”

จางเสี่ยวลู่ลุกขึ้นยืนทันที มองเธอไปด้วยอาการขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ในเมื่อพวกเธอก็ไม่ได้เป็นพี่น้องกันแท้ๆ แล้วทำไมต้องโกหกฉันด้วยว่าเขาเป็นพี่ชายเธอ?”

ได้ยินอย่างนั้น ถางหยวนหยวนมีแววตาสับสนออกมา

“ฉันโตมากับเขาตั้งแต่เด็ก ก็เรียกเขาว่าพี่ชายมาตลอด”

“แล้วทำไมเธอถึงไม่บอกว่าเธอกับเขาไม่ใช่พี่น้องแท้ๆกันล่ะ?”

“พวกเธอไม่เคยถามฉันนี่”

“ส่งของขวัญ”

“ใช่แล้ว ฉันกับเย่าหันต่างก็ได้เตรียมของขวัญให้พี่ชายเธอกัน เธอก็ช่วยพวกเราส่งไปให้หน่อยก็ได้ ไม่ต้องทำอะไรอื่นหรอก”

ถ้าเพียงแค่ส่งของขวัญ เหมือนจะไม่มีอะไรล่ะมั้ง? ยังไงตอนนั้นเธอก็ไม่พูดอะไรไปก็ได้

คิดไปคิดมา ถางหยวนหยวนก็ไม่ได้ปฏิเสธคำขอของทั้งสองคน พยักหน้าออกไปอย่างน่ารัก

“งั้นก็ได้ ฉันช่วยส่งให้พวกเธอก็ได้”

“ดีจังเลย ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าหยวนหยวนเธอน่ะใช้ได้เลย งั้นพวกเราก็ไปเลือกของขวัญกันดีกว่า อีกสักพักเธอก็ช่วยพวกเราไปส่งของขวัญให้เขาด้วยนะ”

“ได้สิ”

สุดท้ายถางหยวนหยวนก็ตอบรับไปอยู่ดี หยวนเย่าหันกับจางเสี่ยวลู่จึงเดินออกไปอย่างพึงพอใจ

ต่อจากนั้นเอง ถางหยวนหยวนก็ได้รู้สึกว่าอาหารเย็นวันนี้มันไม่อร่อยแล้ว หลังจากที่เธอกินเข้าไปเพียงไม่กี่คำก็ไม่มีความอยากอาหารอะไรอีก จึงไม่ได้กินต่อ

เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทำไมอยู่ดีๆหยวนเย่าหันกับจางเสี่ยวลู่ถึงได้มาถามเรื่องที่ว่าใช่พี่น้องแท้ๆกันหรือเปล่า

กลางคืนก็ยังต้องออกไปเดินเล่น ดังนั้นแล้วหลังจากที่ถางหยวนหยวนเดินไปหลายรอบแล้วก็ได้กลับหอพักไป ตอนที่มาถึงหอ เมิ่งเข่อเฟยก็ได้หลับไปแล้ว

เพราะว่าเมิ่งเข่อเฟยนอนอยู่ชั้นบน ตอนที่ถางหยวนหยวนเข้าไป จางเสี่ยวลู่ก็ได้จงใจพูดประโยคหนึ่งออกมา

“เข่อเฟยไปห้องสมุดทุกวันก็เลยเหนื่อยมาก กลับมาล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็นอนไปเลย บอกพวกเราให้บอกกับเธอหน่อยว่าอย่าปลุกเธอ”

“อ้อ ได้” ถางหยวนหยวนก็ไม่ได้สงสัยอะไรอื่นอีก รีบพยักหน้ากลับไปอาบน้ำแปรงฟันทันที

จางเสี่ยวลู่เหลือบมองเมิ่งเข่อเฟยที่อยู่ข้างบนไปเล็กน้อย จงใจขึ้นเสียงสูงเอ่ยออกไปกับถางหยวนหยวน “หยวนหยวน พี่ชายเธอเขาชอบอะไรเหรอ? ฉันกับเย่าหันไม่รู้ว่าจะให้อะไรเขาดี เธอให้คำแนะนำพวกเราหน่อยสิ”

เมิ่งเข่อเฟยที่อยู่ข้างบนไม่ได้มีการเคลื่อนไหวอะไรเลยแม้แต่น้อย จางเสี่ยวลู่จึงพูดต่อออกมาอีกว่า “อย่างเช่นว่าปกติแล้วเขาชอบอะไรมากหน่อย พวกเธอโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก คงจะรู้สักหน่อยล่ะมั้ง?”