เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1634

บทที่ 1633 ไม่ใช่แฟนของฉัน

เรื่องนี้ช่างน่าขายหน้าเหลือเกินจริงๆ

ยู่ฉืยี่ซูเดินไปข้างๆเธอ เสียงเบาลงเล็กน้อย

“ไม่บอกใครก็ได้ แต่เธอต้องรับปากฉันเรื่องหนึ่ง”

“เรื่องอะไรเหรอ”

ถางหยวนหยวนเงยหน้ามองอย่างสงสัย สบตาเข้ากับดวงตาลึกล้ำของยู่ฉือยี่ซูพอดี

มือของยู่ฉือยี่ซูกดลงบนศีรษะเธอ พูดเบาๆว่า“อย่าไม่สนใจไยดีพี่”

ได้ยินดังนั้น ถางหยวนหยวนหัวใจเต้นสั่นระรัว ตอนที่สบตากันหน้าของเธอแดงอย่างน่าอาย หลังจากนั้นครู่หนึ่งก็ก้มหน้า เอ่ยอย่างน้อยใจว่า“ฉันไม่สนใจพี่ที่ไหนกัน”

“ช่วงหลายวันมานี้ไม่ใช่ว่าไม่สนใจเหรอ”

“ฉันบอกแล้วไง ว่าเรียนหนัก ไม่ใช่ว่าตั้งใจไม่สนใจ”

ยู่ฉือยี่ซูไม่พูดอะไร ทั้งสองคนเข้าสู่ความเงียบ

หลังจากนั้นพักหนึ่ง ถางหยวนหยวนพูดเบาๆว่า“ถ้าพี่ไม่มีเรื่องอื่น อย่างนั้นฉันกลับก่อนนะ ฉันยังต้องกลับไปทำการบ้านอีก”

ที่โต้ตอบเธอ ก็คือความเงียบงัน ถางหยวนหยวนมองไปที่ยู่ฉือยี่ซู เขากำลังจ้องมองเธออย่างจริงจัง เม้มริมฝีปากแน่น

“ถ้าพี่ไม่พูด อย่างนั้นหยวนหยวนก็จะคิดว่าตกลงแล้วนะ”

พูดจบถางหยวนหยวนสะพายกระเป๋าหนังสือหมุนตัวเตรียมจะวิ่ง ผลสรุปวิ่งไปได้สองก้าว กลับพบว่าขาของตนเองก้าวไม่ออก

ถางหยวนหยวนก้าวไปข้างหน้าอีก พบว่ายังก้าวไม่ไป

ดังนั้นเธอจึงหันกลับมาดู จึงเห็นว่ายู่ฉือยี่ซูยื่นมือมาดึงสายกระเป๋าเธอเอาไว้ด้วย

“พี่”

ยู่ฉือยี่ซูถอนหายใจเฮือกใหญ่“เรียกเธอออกมาคุย เธอก็รีบร้อนขนาดนี้ แล้วจะพูดอะไรต่อยังไง”

ถางหยวนหยวนกัดริมฝีปากล่างพูดว่า

“รูปที่ฉันใส่ไว้ในกระเป๋าสตางค์ก่อนหน้านี้ล่ะ”

ทันใดนั้น ยู่ฉือยี่ซูก็ถามคำถามที่ค่อนข้างน่าอายออกมาหนึ่งคำถาม

ถางหยวนหยวน“……รูปอะไร

ฉันไม่รู้”

รูปภาพนั้น ถูกเธอหยิบออกไปแล้ว เพราะในภาพมีตัวเธอเองด้วย สาเหตุที่เธอเอาไปมีสองข้อ หนึ่งคิดว่าในเมื่อพี่ชอบคนอื่นแล้ว อย่างนั้นตนก็ไม่ต้องมาปรากฏตัวต่อหน้าเขาอีก ไม่เพียงแค่ตัวคน แม้แต่รูปถ่ายก็ไม่ต้อง

เธอก็จะได้หายสาบสูญจากชีวิตเขาไปเลย

ข้อสองสาเหตุก็คือ ในเมื่อเธอต้องการจะหายสาบสูญไปจากชีวิตเขา เอารูปไปก็สมควรแล้วนี่

“ไม่รู้เหรอ”

มือของยู่ฉือยี่ซูที่ดึงสายกระเป๋าหนังสือเธออยู่นั้น ค่อยๆดึงเธอให้ใกล้เข้ามาทีละนิดๆ จากนั้นก็ล็อคไหล่เธอเอาไว้ พลิกตัวเธอหันมามาหาตนเอง

“วันนั้นกระเป๋าสตางค์อยู่ในมือเธอ หลังจากกลับมารูปถ่ายก็หายไป เธอบอกว่าเธอไม่รู้เหรอ”

“ฉันไม่รู้จริงๆ ฉันไม่รู้เลยว่าในกระเป๋าสตางค์พี่มีรูปถ่ายด้วยซ้ำ พี่ทำหล่นหายเองหรือเปล่า”

“เป็นไปไม่ได้”

ยู่ฉือยี่ซูพูดประโยคนั้นออกมาอย่างหนักแน่น“ฉันไม่มีทางทำรูปนั้นหล่นหายไปเด็ดขาด”

“ยังก็ไม่ใช่ฉันที่เอาไป”

ถางหยวนหยวนกัดฟัน ปฏิเสธหัวชนฝา

ยู่ฉือยี่ซูไม่พูดอะไรแล้ว จ้องเธออยู่นาน ทันใดนั้นก็พูดอย่างอดขำไม่ได้ว่า“หยวนหยวน เธอเอารูปพี่ไปทำอะไร

จะเอาไปซ่อนไว้ใช่มั้ย

อยากจะมองพี่นานๆเหรอ”

“เพ้อเจ้ออะไรของพี่”

ถางหยวนหยวนหน้าแดงเถียงว่า“ฉันไม่ได้จะทำแบบนั้นสักหน่อย ! ในภาพนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะมีแค่พี่คนเดียว……”ยังพูดไม่ทันจบ ถางหยวนหยวนก็พบว่าตัวเองเข้าไปติดกับเขาแล้ว

แววตายู่ฉือยี่ซูมีรอยยิ้มเปล่งประกายวิบวับ น้ำเสียงอ่อนโยน“ยังบอกว่าไม่ได้เอาไปอีก”