เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1654

บทที่1653 ชิงช้าสวรรค์

ตอนแรกเธอยังอยู่บนม้าหมุนดีๆอยู่ พอลงมาแล้วกลับพุ่งเข้ามาถามยู่ฉือยี่ซูอย่างโมโห

“ทำไมเหรอ?”

ถางหยวนหยวนเบะปาก พูดอย่างโมโหว่า: “พี่บอกว่า ในสายตาพี่ฉันเป็นเด็กน้อยตลอด”

“อืม ทำไมเหรอ?” ยู่ฉือยี่ซูไม่รู้ว่าคำนี้มีปัญหาเลย ดังนั้นจึงไม่เข้าใจว่าถางหยวนหยวนโมโหตัวเองเรื่องอะไร

“พี่ลืมไปแล้วเหรอ ก่อนหน้านั้นที่เคยตกลงอะไรกับฉันไว้น่ะ?”

“อืม?”

ถางหยวนหยวนอยากพูดเรื่องนี้ แต่ก็ไม่กล้าพูดให้มันชัดเจน เพราะยังไงอายุก็พึ่งเท่านี้ เธอยังไร้เดียงสาอยู่มาก แม้ต่อมาจะรู้เรื่องความรักแล้วบ้าง แต่ก็ยังรู้สึกเขินอายอยู่ดี

เธอจ้องมองยู่ฉือยี่ซู ไม่ได้พูดอะไร

“เรื่องอะไร? เธอรีบพูดสิ”

ยู่ฉือยี่ซูก็ดีดหน้าผากสาวน้อยดังเปาะ “ทำไมไม่พูดแล้วล่ะ?”

ถางหยวนหยวนพอถูกแตะแบบนี้ รู้สึกอึดอัดใจอย่างมาก เธอเงยหน้าขึ้นมาพูดว่า: “พี่ลืมไปแล้วเหรอ งั้นฉันพูดอีกจะมีความหมายอะไรล่ะ?”

พูดจบ สาวน้อยก็กลับหลังหันเดินหนี แต่กลับถูกยู่ฉือยี่ซูคว้าข้อมือไว้

“ทำไมถึงไม่มีความหมายแล้วล่ะ? และฉันลืมอะไรเหรอ? คำสัญญาของฉันทำได้แล้วไม่ใช่เหรอ?”

พูดถึงตรงนี้ ยู่ฉือยี่ซูก็หยุดพูด และเสียงเบาลงมาก

“ตอนนี้ฉันก็ยังโสดอยู่ ถ้าจำไม่ผิดละก็ ตามคำขอของเธอ ก็คือก่อนที่เธอจะโต พี่จะมีแฟนไม่ได้ไม่ใช่เหรอ?”

ได้ยินดังนั้น ถางหยวนหยวนอึ้ง

เหมือนตอนนั้นจะพูดกันแบบนี้จริง เธอคิดว่าพี่สาวคนสวยคนนั้นเป็นแฟนของพี่ชาย ตอนนั้นก็เลยไม่ยอมให้พี่ชายหาแฟน ส่วนเรื่องที่ก่อนที่เธอจะโตห้ามมีแฟน แบบนี้ก็ยุติธรรมกับเธอหน่อย

เหมือนจะยังไม่ลืมสินะ

“ใช่ไหม?” เห็นเธอเงียบอยู่นาน ยู่ฉือยี่ซูก็ไล่ถามต่อ

ถางหยวนหยวนพยักหน้าอย่างเขินอาย

“ดังนั้นเธอบอกว่าพี่ลืมแล้ว หมายความว่ายังไงกัน? อธิบายได้ไหม? หืม?”

เงียบอยู่นานสองนาน ถางหยวนหยวนก็เงยหน้าขึ้นถาม: “เมื่อกี้พี่บอกว่า ในสายตาพี่ หยวนหยวนเป็นเด็กตลอด หมายความว่าหยวนหยวนจะไม่มีโอกาสแล้วใช่ไหม?”

ถามหน่อย ใครจะมาชอบเด็กคนหนึ่งกัน?

อาจจะแค่ชอบ แต่ชอบเด็กก็คงไม่ใช่ความชอบแบบนั้นแน่ ดังนั้นถางหยวนหยวนเลยรู้สึกอึดอัดใจ

“เพราะคำนี้เหรอ?”

“ก็เพราะคำนี้แหละ? พี่คิดว่าคำพูดนี้ยังไม่พอเหรอ?”

“ทำไมเหรอ? พี่เอ็นดูเธอเหมือนเด็กน้อยไม่ได้เหรอ?” ยู่ฉือยี่ซูยื่นมือไปอย่างเหนื่อยใจ อยากจะลูบหัวเธอ พึ่งจับหัวเธอ ก็เห็นทรงผมของเธอในวันนี้ ถ้าลูบแรงละก็อาจจะทำให้ทรงผมยุ่งได้ จึงต้องเอามือลง และลูบผมยาวสลวยของเธอแทน

“และใครบอกว่าเธอไม่มีโอกาสล่ะ?”

คำพูดสุดท้าย ถางหยวนหยวนเบิกตาโพลงโต ยังอยากจะพูดอะไร แต่กลับถูกยู่ฉือยี่ซูจับมือไปที่อื่นแทน “ไปเถอะ ไปเล่นเครื่องเล่นต่อไปกัน”

ถางหยวนหยวนขมวดคิ้ว กัดปากตัวเองอย่างช่วยไม่ได้

พี่หมายความว่าอะไรอีกนะ? ทั้งที่บอกแล้ว แต่ก็ไม่ให้เธอพูดตอบ

“เครื่องเล่นต่อไปอยากเล่นอะไร?”

ถางหยวนหยวนดูไปดูมา ไม่มีอะไรอยากเล่นเลยจริงๆ แต่พี่ชายบอกว่าวันนี้จะพาเธอเล่นทั้งวัน เธอคิดไปคิดมาแล้ว กำลังจะพูด

“ไปเล่นชิงช้าสวรรค์ไหม?”

ได้ยินดังนี้ สีหน้าถางหยวนหยวนซีดไปทันที และส่ายหน้าอย่างเร็ว

“ไปเถอะ ฉันไปซื้อตั๋วเอง”