เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 230

บทที่ 229 ผู้หญิงคนนี้เหมือนงูพิษ

เขาถาม

เสิ่นเฉียวไม่ตอบ แต่ส่ายหัวยังอยู่ในอ้อมแขน

อันที่จริงก่อนที่เขาจะมาเสิ่นเฉียวคิดอย่างใจเย็นว่าเธอไม่ได้ทำและก็ไม่ใช่เสี่ยวเหยียนเป็นคนทำ หากเธอต้องเผชิญหน้าก็จะไม่กลัว ท้ายที่สุดเธอจะรับมือทุกอย่างคนเดียว

แต่ตอนนี้เย่โม่เซินรีบวิ่งมาหาเธอ ดวงตาสีดำคู่นั้นเต็มไปด้วยความวิตกกังวลที่มองเธอ ทำให้ความคับแค้นใจของเธอระเบิดออกมา

เธอคิดว่าเธอไม่อาจจัดการดูแลทุกอย่างได้เพียงลำพัง เธอต้องอธิบายทุกสิ่งให้ชัดเจน

แต่ ... ถ้าซือฉีนเป่าโชคร้ายจริงๆล่ะก็ ... เรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับพวกหล่อนเป็นแน่

หลายคนในที่เกิดเหตุไม่พอใจเธอทั้งนั้นและอาจมีหลายคนที่จะใช้โอกาสนี้จัดการเธอ

หลินเจียงรีบมาหลังจากที่เขาได้รับข้อความจากเสิ่นเฉียวแจ้งว่าเกิดเรื่องกับซือฉีนเป่า จึงรีบตามมาใครจะรู้ว่าจะเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ภรรยาเก่าของตัวเองกำลังอยู่อ้อมกอดของผู้ชายคนอื่น นี่ทำให้เขารู้สึกโกรธและพูดด้วยความโกรธ "คุณส่งข้อความมาเพื่อแสดงให้ผมเห็นสิ่งนี้หรือ"

เมื่อได้ยินเสียงของหลินเจียง เสิ่นเฉียวตื่นจากภวังค์ ข้างหน้าของเธอคือกลิ่นอายที่คุ้นเคยของเย่โม่เซินเพราะเมื่อสักครู่ตกอยู่ในความกลัว ตอนนี้กลับสู่ความเป็นจริง

เธอลุกขึ้นยืนช้าๆ แต่เมื่อเธอกำลังจะตอบกลับศีรษะของเธอก็ถูกรั้งลง

เย่โม่เซินกดเธอกลับเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและพูดอย่างเย็นชาว่า “ไปให้พ้น”

ออร่าที่ทรงพลังบนร่างของเขาแผ่ออกไปทำให้หลินเจียงกดดันแทบจะยืนไม่อยู่ เขามองไปที่เย่โม่เซินจากนั้นก็พูดอย่างสั่นๆว่า “ไม่ใช่ว่า ...ผมอยากจะมาเอง ... เธอส่งข้อความมาและให้ผมมาที่นี่”

เมื่อได้ยินแล้วริมฝีปากบางๆเย่โม่เซินก็ตอบกลับอย่างเย็นชา"จริงเหรอ"

เสิ่นเฉียวดิ้นรนในอ้อมแขนของเขาและในที่สุดก็พูดเสียงอู้อี้ “ฉันโทรหาเขา”

หลินเจียงรู้สึกภาคภูมิใจทันที “เห็นมั้ย คุณดูสิเธอยอมรับแล้ว”

ดวงตาของเย่โม่เซินเย็นชาเล็กน้อย ในที่สุดเสิ่นเฉียวก็ดิ้นออกจากอ้อมแขนของเขาแล้วมองไปที่หลินเจียง “จุดประสงค์ของฉันคือให้ไปเฝ้าที่ห้องฉุกเฉิน ฉันเขียนอะไรลืมที่ฉันบอกไปหรือเปล่า”

เมื่อได้ยินแล้วหลินเจียงก็นึกถึงข้อความดังกล่าวบอกว่าซือฉีนเป่ามีบางอย่างผิดปกติ

เสิ่นเฉียวมองไปที่ห้องฉุกเฉิน หลินเจียงนึกขึ้นได้ “เธอหมายถึงเป่าเอ๋ออยู่ในห้องฉุกเฉินเหรอ”

เสิ่นเฉียวไม่พูด ถือว่ายอมรับ

หลินเจียงเปลี่ยนสีหน้าและชี้หน้าอย่างโกรธเกรี้ยวใส่เสิ่นเฉียว “เกิดอะไรขึ้นกับเป่าเอ๋อ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเด็ก ฉันจะต้องเอาเรื่องเธอให้ถึงที่สุด ทำไมเธอแย่แบบนี้ เธอลงมือเหรอ ถ้าเด็กเป็นอะไรเรื่องไม่จบง่ายๆแน่”

เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากล่างของเขาและพูดอย่างเย็นชา “นายไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงหาว่าฉันเลว”

“นี่ยังต้องคิดอะไรอีก หลังจากหย่ากับฉันเธอต้องเสียใจเธออิจฉาที่เป่าเอ๋อท้อง เธอเลยอยากจะทำร้ายเธอเพราะเราไม่มีลูกกันมาก่อน เธอจึงอยากฆ่าลูกคนเดียวของฉัน เสิ่นเฉียว คิดไม่ถึงว่าจะเป็นผู้หญิงแบบนี้ ... ผู้หญิงแบบนี้ใจคอโหดเหี้ยม คุณก็ระวังถูกเธอหลอก”