เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 266
บทที่ 265 ฉันอยากกอดคุณ
“ชอบ….ชอบเย่โม่เซิน? ” เสิ่นเฉียวคิดว่าคำถามนี้ยากแล้ว กะพริบตาอยู่นาน ส่ายหน้า : “ไม่ ฉันไม่ชอบเขา! ”
“เหอะเหอะ โกหก! ”
เสี่ยวเหยียนว่าเธอโดยไม่ลังเล หัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า : “เธอชอบเขา! ”
“ไม่! ฉันไม่ชอบเขา! ” เสิ่นเฉียวลบคำพูดของเสี่ยวเหยียนด้วยความโกรธ ยังไงก็ไม่ยอมรับเรื่องที่ตัวเองชอบเย่โม่เซิน
ถึงแม้ตอนนี้เธอจะเมาแล้ว แต่ในจิตใต้สำนึกของเธอ เรื่องที่ชอบเย่โม่เซินเป็นความลับของเธอ เธอรู้สึกว่า…..ชีวิตนี้ต้องซ่อนเอาไว้ ไม่ให้คนอื่นรู้
หลังจากนั้น ชอบเย่โม่เซินมองจากมุมคนอื่นเป็นเรื่องที่น่าขำมาก
เพราะเธออะไรก็ไม่มีอ่ะ อีกอย่างเธอก็ดีไม่พอสักนิด ไม่เหมาะสมกับคนที่สูงส่งอย่างเย่โม่เซิน คนที่มีตำหนิอย่างเธอไปชอบเขา ช่างน่าหัวเราะจริงๆ
คิดถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวทนไม่ไหวหัวเราะออกมา มีน้ำตา ภายใต้แสงไฟ ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาราวกับมหาสมุทรอันกว้างใหญ่
“เอ่อ ฉันเหมือนกับดูมหาสมุทร! ” เสี่ยวเหยียนอุทานออกมา จากนั้นยื่นมือไปจับเสิ่นเฉียว
ไม่ระวังไม่จับโดนผมของเสิ่นเฉียว เสิ่นเฉียวเจ็บจนอุทานออกมา “โอ๊ย เธอจับโดนผมของฉันแล้ว”
“ใช่หรอ? ขอโทษนะ ” เสี่ยวเหยียนเอามือกลับมา “แต่ว่าเมื่อกี้ฉันเห็นทะเลจริงๆ …...เห้อ”
พูดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนก็สะอึกเหล้า
เสิ่นเฉียวรู้สึกหดหู่จับไปที่หนังศีรษะที่ถูกดึงจนเจ็บ จากนั้นนอนฟุบลงบนโต๊ะ ในสมองก็คิดถึงภาพเย่โม่เซินหน้าที่หล่อเหลาขึ้นมา
เขาน่ารำคาญจริงๆ ทำไมต้องมาทำให้ตัวเองรำคาญตอนนี้? จริงๆ ตัวเองก็อยากจะหย่ากับเขาอยู่แล้ว แต่เธอทำไมยังคงคิดถึงเขาล่ะ?
หรือว่า…..เธอชอบเย่โม่เซินมากกว่ารำคาญหรอ?
“ติ้งติ้งติ้ง——”
ทันใดนั้นโทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น ดังอยู่นานก็ไม่มีคนรับสาย ผู้หญิงสองคนดื่มจนเมาขนาดนี้ ชนแก้วทุกแบบ โทรศัพท์ก็ดังแล้วเงียบ เงียบแล้วดังอยู่ตรงนั้น
“เอ่อ! ดังจะตายอยู่แล้ว! ” เสี่ยวเหยียนสุดท้ายโกรธจนด่าออกมา จากนั้นเอาขวดเหล้ามาทุบโต๊ะ ลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์มารับสาย “นี่ใครอ่ะ? ”
โกรธมากๆ!
เย่โม่เซินได้ยินเสียงนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
เก็นได้ชัดว่าไม่ใช่เสียงของเสิ่นเฉียว เขาเม้มปากเสียงเย็นชาถามไปว่า : “เธอเป็นใคร? ”
“หืม? ”เสี่ยวเหยียนได้ยินเสียงนี้ค่อนข้างคุ้นเคย “ฉันเป็นใครเกี่ยวอะไรกับนายล่ะ? นายไม่ได้จะโทรหาฉันหรอ? เห้อ! ยังจะมีหน้ามาถามว่าฉันเป็นใคร ตัดนายให้ตาย! ”
เย่โม่เซิน：“……”
หลังจากนั้นไม่นาน เสียงเย็นชาก็สะท้อนกลับมา : “เธอคือเสี่ยวเหยียน? ”
“เอ๊ะ นายรู้ชื่อของฉันได้ยังไง? ”
“เสิ่นเฉียวอยู่ที่ไหน? ”
“เสิ่นเฉียว…..เสิ่นเฉียวเป็นใคร? ” เสี่ยวเหยียนพูดไปก็สะอึกเหล้า พูดจาเห็นได้ชัดว่าหัวไม่ตรงกับหาง ไม่รู้สึกตัว
ถึงตอนนี้เย่โม่เซินสามารถสรุปได้ ว่าเสี่ยวเหยียนเมาแล้ว แล้วเธอก็เอาโทรศัพท์ของเสิ่นเฉียวมาพูดเพ้อเจ้อ ก็ไม่แน่ว่าเสิ่นเฉียวก็…...
คิดถึงตรงนี้ เย่โม่เซินลมปราณบนร่างกายก็เย็นยะเยือกทันที ขนาดน้ำเสียงในการพูดก็แข็งขึ้น : “บอกฉันมาเธออยู่ไหน ไม่อย่างนั้น…..โบนัสสิ้นปีของเธอก็จะไม่มีแล้ว”
เสี่ยวเหยียนเห็นแก่เงิน แม้ว่าจะเมา แต่ก็มีแฝงอยู่ในจิตใต้สำนึก ได้ยินเรื่องเงินๆ ทองๆ ก็มีการตอบสนองกลับมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่