เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 329

บทที่328 เธอไปไหน

“โย่วโย่ว ทำไมแกถึงคิดแบบนี้? ไม่ใช่นะ! เสิ่นเฉียวกลายเป็นคุณหนูตระกูลหานนับว่าเป็นเรื่องที่ดีสำหรับแม่ เพียงแค่เธอบินไปเกาะอยู่บนกิ่งไม้ พวกเราตระกูลเสิ่นก็จะเป็นผู้มีบุญคุณของตระกูลหาน พวกเราก็จะสามารถได้รับประโยชน์ด้วย ต่อไปเราก็จะใช้ชีวิตสุขสบายแล้ว!”

“ไม่!” เสิ่นโย่วถอยหลังไป เธอปิดหูตัวเองเอาไว้ : “แม่ไม่เข้าใจอะไรเลยต่างหาก? เงินค่าขนมหนูแม่ไม่เคยให้พอหนูใช้เลย! แม้แต่ครั้งที่แล้วที่แม่เอาเงินของพี่มาให้หนูก็ยังไม่พอใช้ด้วยซ้ำ! แม่ หนูไม่เคยคิดเรื่องชีวิตพวกนี้เลย แม่รู้ไหมว่าพวกเพื่อนๆหนูมีเงินมากกันขนาดไหน? พ่อแม่ของพวกเขามีความสามารถกันขนาดไหน? หนู....หนูก็อยากเป็นเหมือนพวกเขา แต่.....ทำไมต้องเป็นแต่เสิ่นเฉียว?? ทำไมพี่ถึงแตกต่างไปจากหนูได้? ทั้งๆที่.....หนูเก่งกว่าพี่อีก”

พูดมาถึงตรงนี้แล้ว เสิ่นโย่วราวกับว่ารับการกระตุ้นนี้ไม่ไหวแล้วจึงกรีดร้องออกมา หลังจากนั้นเธอจึงหันหลังวิ่งออกไป

“โย่วโย่ว!”

คุณแม่เสิ่นเรียกเธอเอาไว้ แต่ถึงอย่างไรเสิ่นโย่วก็เป็นเด็กผู้หญิง วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เพียงแค่แวบเดียวก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอแล้ว

ช่างเถอะ เด็กผู้หญิงในใจจะรู้สึกไม่สมดุลก็คงเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว รอให้เธอคิดได้ก็จะรู้ว่านี่จะเป็นเรื่องดีสำหรับพวกเขา

คิดถึงหนี้พนันที่สามารถหาใช้คืนได้ อีกทั้งต่อไปยังสามารถได้รับประโยชน์จากตระกูลหานทำให้ตระกูลเสิ่นบินได้สูงขึ้นไปด้วยนั้น ในใจของคุณแม่เสิ่นก็รู้สึกดีใจยิ่งนัก

อีกทางด้านหนึ่ง เสิ่นเฉียวนั้นกำลังตกอยู่ท่ามกลางความทุกข์ยากลำบาก

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนโทรหาเย่หลิ่นหานแล้วนั้น ไม่นานเย่หลิ่นหานก็มาถึงสถานที่ที่เธอบอกเอาไว้

“คนล่ะครับไม่อยู่หรือ?” เย่หลิ่นหานเอ่ยถามด้วยสีหน้าจริงจัง

เสี่ยวเหยียนร้อนใจจนแทบจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว “เมื่อครู่นี้ฉันหาไปแล้วรอบหนึ่งแต่ไม่พบแม้แต่เงาของเธอเลยค่ะ ทั้งๆตอนที่ฉันโทรหาคุณเธอยังอยู่ ฉันกระพริบตาลงแค่นั้นก็ไม่เห็นแล้ว ฉันเองก็หาไม่เจอเหมือนกัน.....ฉันไม่รู้ว่าเธอไปไหน.....ขอโทษนะคะ ฉันดูเธอไม่ดีเอง ถ้าหากเธอเกิดอะไรขึ้น ฉันจะต้อง.....ไม่ยกโทษให้ตัวเองแน่ๆ”

เย่หลิ่นหานมองไปยังเสี่ยวเหยียน เห็นเธอร้อนใจเสียจนขอบตาแดงไปหมด น้ำตาแทบจะไหลออกมาอยู่แล้วนั้น คงจะเครียดมากเหมือนกัน จึงไม่ได้ตำหนิเธอ เพียงแต่เอ่ยขึ้นมาเบาๆ : “ใจเย็นๆหน่อยดีกว่าครับ ตอนนี้คุณใจร้อนไปก็ไม่มีประโยชน์ สิ่งที่สำคัญคือตอนนี้เราต้องหาเธอให้เจอก่อน คุณกับเธอสนิทกันขนาดนั้น คุณใจเย็นๆแล้วลองคิดดูก่อนนะครับว่ามีที่ไหนที่เธออาจจะไปได้บ้างหรือเปล่า?”

“สถานที่ที่เธออาจจะไปได้หรือคะ?”

ปัญหานี้ดูจะยากสำหรับเสี่ยวเหยียนแล้ว ถึงแม้ว่าเธอกับเสิ่นเฉียวจะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันก็จริง แต่ช่วงเวลาที่ทั้งสองคนรู้จักกันนั้นถือว่าไม่นาน เสิ่นเฉียวสำหรับเธอแล้วนั้นเธอก็ไม่ได้เข้าใจคนๆนี้ดีซักเท่าไรนัก

ถ้าหากพูดถึงสถานที่ที่เธอนึกได้นั้น เสี่ยวเหยียนยังคงนึกคำตอบไม่ได้จริงๆ

ถ้าหากมีคนที่จะเข้าใจเสิ่นเฉียวจริงๆล่ะก็ คาดว่าคงจะต้องเป็นหานเส่โยวแล้วล่ะ

ถึงแม้ว่าหานเส่โยวจะไม่ได้เป็นคนดีนัก แต่ในเมื่อเธอเสแสร้งต่อหน้าเสิ่นเฉียวมานานตั้งหลายปี ในช่วงเวลาหลายปีมานี้เธอคงจะรู้เรื่องอะไรของเสิ่นเฉียวบ้าง

ไปถามเธอคงจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด

แต่ หลังจากที่ทั้งสองคนทะเลาะจนกลายเป็นศัตรูหัวใจกันแล้วนั้น หากไปหาหานเส่โยวอีก ก็คงจะไม่เหมาะสมเท่าไรนัก เธอกลัวว่าหานเส่โย่วจะมีความคิดอะไรขึ้นมาอีก ถึงตอนนั้นหากทำให้เสิ่นเฉียวตกอยู่ในอันตรายมากกว่าเดิมจะทำอย่างไร?

เห็นเธอหน้านิ่วคิ้วขมวดเช่นนี้ เย่หลิ่นหานเดาได้ว่าเธอคงจะคิดอะไรไม่ออก เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้นจึงเอ่ยออกมาเบาๆ : “ถ้าหากนึกไม่ออก คุณก็อย่าเพิ่งรีบร้อนเลยครับ ผมจัดให้คนมาแล้ว พวกเขาจะช่วยกันหารอบๆนี้ก่อน ถ้ามีข่าวอะไรพวกเขาก็จะรีบมารายงานผมทันที”

เสี่ยวเหยียนมองเย่หลิ่นหานด้วยความซาบซึ้งใจ : “รองประธานเย่ ขอบคุณคุณมากนะคะ โชคดีที่คุณอยู่ ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร”

“เราไปหาบริเวณรอบๆนี้ก่อนดีกว่าครับ อย่าปล่อยให้พลาดไปแม้แต่มุมเดียว”

“ค่ะ”