เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 385

บทที่ 384 รู้จักตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว

“ออเหรอ?” หานมู่จื่อยักคิ้ว: “พูดต่อสิ”

เสี่ยวเหยียนพูดต่อ: “เธอกับจ้าวยี่หรูไม่ใช่เดินแนวเดียวกันจ้าวยี่หรูแสดงละครเรื่องหนึ่งแล้วก็โด่งดังกะทันหัน แต่ว่าเป็นซีรี่ส์เกี่ยวกับความรักวัยรุ่น พูดได้ว่าไม่ค่อยมีความน่าสนใจเท่าไหร่ แค่เอาไว้ฆ่าเวลาเท่านั้น แต่ว่าหลังจากที่ดูจบแล้วไม่มีอะไรน่าจดจำในนั้น แต่หลินซิงหั่วคนนี้ไม่เหมือนกัน เธอเป็นนักแสดงมาตั้งแต่เด็ก ตัวละครที่แสดงส่วนมากเป็นตัวเด่นของเรื่อง โดยทั่วไปแล้ว คนที่เดินทางสายนี้จะไม่ค่อยดัง ไม่ค่อยมีความน่าติดตาม แต่เธอกลับไม่เหมือนกัน เพราะเธอเป็นคนสวยมาตั้งแต่เกิด บวกกับที่เธอแสดงเก่งมีฝีมือ ดังนั้น......สามารถพูดได้ว่ามีงานตลอดอย่างไม่ขาดสาย”

ได้ยินเสี่ยวเหยียนพูดแล้วหานมู่จื่อได้รู้และเข้าใจ

“ที่สำคัญคือ ได้ยินมาว่าดาราหญิงคนนี้ยังเป็นลูกสาวคนตระกูลใหญ่ คุณสมบัติและนิสัยดีมาก ไม่เคยจะดูถูกเหยียดหยามหรือประจบสอพลอ ไม่เหมือนจ้าวยี่หรูคนนั้น”

ฟังแล้วหานมู่จื่อหันไปมองเสี่ยวเหยียน: “ดูแล้วแกท่าทางจะพอใจลูกค้าใหม่ของเราคนนี้มากเลยนะ?”

“พอใจสิ ต้องพอใจอย่างแน่นอน! แกไม่รู้ว่าฉันดีใจแค่ไหน เราต้องชนะใจลูกค้าคนนี้ให้ได้ ให้จ้าวยี่หรูคนนั้นอกแตกตายไปเลย”

หานมู่จื่อ: “ตื่นๆ เรื่องจ้าวยี่หรูมันผ่านไปแล้ว เราจะเอาชนะใจลูกค้าคนนี้เพื่อชื่อเสียงของบริษัท นี่เป็นออเดอร์แรกนะ อย่าไปคิดถึงความรู้สึกส่วนตัวให้มากนัก รู้ไหม?”

ถูกหานมู่จื่อว่าเช่นนี้ เสี่ยวเหยียนถึงจะรู้ตัวว่าใช้อารมณ์ส่วนตัวมากไป

“ก็ได้ ฉันรู้แล้ว”

ติง ——

ทั้งสองคนเดินออกจากลิฟต์ หานมู่จื่อเดินไปด้วยพูดไปด้วยว่า: “เตรียมงานต่างๆให้พร้อมก่อน อีกสักพักเราก็คงได้เจอหน้าแล้ว”

เวลาที่ทั้งสองฝ่ายนัดกันคือสิบโมง

อีกฝ่ายมีเวลาอีกแค่สิบห้านาที

ตอนเวลาสิบโมง ได้มีรถตู้สีดำคันหนึ่งมาจอดอยู่ชั้นล่าง ตอนที่ใกล้ถึงเวลาแล้ว เสี่ยวเหยียนและหานมู่จื่อลงไปรอชั้นล่าง เตรียมจะไปต้อนรับด้วยตนเอง

หลังจากที่ประตูรถเปิดออก ผู้จัดการส่วนตัวลงจากรถก่อน

จากนั้นเขามองดูรอบๆด้วยความระวัง เมื่อมั่นใจว่าไม่มีนักข่าวตามมาก็แจ้งเข้าไปด้านใน

“ซิงหั่ว ลงมาได้แล้ว”

หานมู่จื่อและเสี่ยวเหยียนมองดูภาพนี้อยู่ข้างๆ

มีคนๆหนึ่งที่ปิดหน้าปิดตาไว้อย่างเข้มงวดออกมาอยู่ตรงหน้าของเสี่ยวเหยียนและหานมู่จื่อ

มีผู้หญิงลงมาจากในรถ เธอสวมหมวก ตั้งแต่หัวจรดเท้าปิดมิดชิด เห็นแต่ดวงตาที่สวยๆหนึ่งคู่

หานมู่จื่อและเสี่ยวเหยียน: “......”

“ว้าว ที่นี่ก็คือบริษัทของดีไซน์เนอร์คนนั้นเหรอ? ดูแล้วไม่เลวนะเนี่ย!”

ผู้จัดการของหลินซิงหั่ว: “......ซิงหั่ว เข้าไปข้างในบริษัทก่อน เดี๋ยวจะถูกขโมยถ่ายรูป”

“ออ”

หลินซิงหั่วเดินไปเรื่อยๆจนถึงด้านใน มองข้ามหานมู่จื่อและเสี่ยวเหยียนที่ยืนอยู่ข้างประตู

ผู้จัดการเหมือนจะรีบร้อนตามเข้าไป เสี่ยวเหยียนก็เรียกเขาไว้: “สวัสดีค่ะ ท่านคือผู้จัดการเฉิน ใช่ไหมคะ?”

ผู้จัดการเพิ่งจะเห็นข้างประตูมีคนยืนอยู่สองคน เห็นพวกเธอแล้ว จึงถามด้วยความสงสัย: “พวกคุณ......”

เสี่ยวเหยียนเอ่ยปากแนะนำ: “นี่คือดีไซน์เนอร์ Shelly ฉันคือผู้ช่วยของคุณ Shelly ฉันชื่อเสี่ยวเหยียน”

ได้ยินดังนั้นแล้ว ผู้จัดการเฉินจึงเข้าใจทันที “ที่แท้นี่ก็คือดีไซน์เนอร์ Shelly สวัสดีครับ ผมชื่อเฉินเฟย เป็นผู้จัดการส่วนตัวของคุณหลินซิงหั่ว”

“สวัสดีค่ะ” หานมู่จื่อยื่นมือไปหาเขา

ทั้งสองคนจับมือกัน เฉินเฟยบอกว่า: “ซิงหั่วเข้าไปแล้ว เราก็รีบเข้าไปกันเถอะ”

หลังจากที่เข้าไปแล้ว หลินซิงหั่วแอบอยู่ด้านหลังเสา เห็นเฉินเฟยเดินเข้ามา จึงโผล่ออกมาและพูดว่า: “เฉินเฟย ทำไมตั้งนานยังไม่เข้ามา? สองท่านนี้คือ?”

หลังจากที่มองเห็นหานมู่จื่อ หลินซิงหั่วลืมตาโต

“คุณก็คือ Shellyเหรอ?”