เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 468

บทที่ 467 ห้องใหม่

ห้องอยู่ใกล้กับโรงเรียนของเสี่ยวหมี่โต้ว ข้างล่างตึกอยู่ตรงข้ามกับโรงภาพยนตร์ เดินไปทางซ้ายประมาณห้านาทีจะเจอห้องสมุด แล้วถ้าเดินไปอีกประมาณหกถึงเจ็ดนาทีจะเจอร้านสะดวกซื้อ ด้านขวามีสถานบันเทิงขนาดใหญ่อยู่ไม่ไกล ใกล้ๆ สถานบันเทิงยังมีถนนที่ขายของกินอยู่อีกด้วย

สรุปแล้วเป็นถนนที่สะดวกสบายเป็นอย่างมาก

แต่มันก็บ่งบอกถึงราคาที่สูงเช่นกัน ใครๆ ก็อยากได้รับความสะดวกสบาย

“คุณหาน คุณได้ดูห้องแล้วเป็นยังบ้าง” คนที่มาต้อนรับเธอเป็นหญิงวัยกลางคนดูท่าทางมีเมตตา และมีเด็กผู้หญิงวัยรุ่นยืนอยู่ข้างเธอ ดูเหมือนกำลังเศร้าอยู่

หญิงวัยรุ่นคือเจ้าของห้อง ส่วนหญิงวัยกลางคนคือนายหน้าที่เธอหามา

หานมู่จื่อ มองไปรอบๆ ห้องเป็นแบบสองชั้น มีชั้นล่างและชั้นลอย การตกแต่งใกล้เคียงกับที่เธอจินตนาการเอาไว้ ถ้าราคาเหมาะสมและสามารถซื้อได้ก็ถือเป็นเรื่องที่ดี

“เรื่องราคาล่ะ” หานมู่จื่อ หันไปมองนายหน้าพลางถามขึ้น “อีกเรื่องหนึ่งคือก่อนหน้านี้มีคนอยู่ห้องนี้หรือเปล่า ถ้าซื้อแล้วจะมีเรื่องวุ่นวายอะไรหรือเปล่า ฉันอยากให้คุณพูดเรื่องพวกนี้ให้ชัดเจน อีกอย่างห้องที่รีบขาย อาจจะ…”

“คุณหาน เข้าใจผิดแล้ว ห้องนี้เป็นห้องที่สามีของฉันซื้อให้ตอนที่หลังจากคบกันได้ไม่นาน แต่ต่อจากนั้นเราก็ซื้อบ้านพักตากอากาศอีก ดังนั้นห้องนี้เลยว่างมาตลอด หลังจากที่ตกแต่งเสร็จก็ไม่ได้มาอยู่เลย แต่ฉันให้คุณป้ามาทำความสะอาดอย่างสม่ำเสมอ คุณป้าเป็นคนซื่อสัตย์ ไม่ทำเรื่องอะไรผิดๆ แน่นอน แต่ฉันก็ไม่อายที่จะบอกคุณว่า ตอนนี้สามีของฉันทำธุรกิจล้มเหลว ทำให้หมุนเงินในบริษัทไม่ทัน ดังนั้นฉันจึงคิดจะขายห้องนี้”

หานมู่จื่อ ฟังจบ คิดว่าที่เธอพูดมามีเหตุผลจึงเอ่ยขึ้นมาว่า “ฉันพอรู้เรื่องราวโดยรวมแล้ว ส่วนเรื่องอื่นเราค่อยคุยกัน ฉันขอกลับไปคิดดูก่อน”

หญิงวัยรุ่นพูดอย่างเคร่งเครียด “คุณหาน ฉันต้องการเงินจริงๆ ในสองวันนี้ ถ้าคุณจะซื้อห้องนี้ ฉันยอมลดราคาให้ 10%”

หานมู่จื่อ： “……”

เสี่ยวเหยียนได้ยินดังนั้นก็สูดหายใจลึกอย่างอดไม่ได้

เมืองเป่ยเป็นเมืองใหญ่ แถมที่นี่ยังเป็นทำเลใจกลางเมือง ห้องนี้อย่างน้อยๆ ก็สิบล้านขึ้น เขายอมลดราคาให้ 10 % เขาจะขาดทุนขนาดไหนกัน

ผู้หญิงที่เป็นนายหน้าไม่ได้สนใจอะไร เพราะถ้าขายห้องได้เธอก็ได้เงิน จึงไม่สนว่าจะขายถูกหรือขายแพง เรื่องสำคัญคือการเจรจาให้สำเร็จ

ดังนั้นเธอจึงยิ้มแล้วพูดว่า “โอ้โห เจ้าของห้องเขาลดราคาให้ขนาดนี้ คุณซื้อมันคุณจะได้รับทันที ไม่เชื่อคุณลองดูห้องบริเวณนี้สิ จะไปหาห้องที่ถูกขนาดนี้ได้จากที่ไหนอีก การที่เธอรีบขายห้อง มันเป็นโชคชะตาของพวกคุณแล้วนะ”

เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด มุมปากของ หานมู่จื่อ ก็กระตุกอย่างอดไม่ได้

คนทำธุรกิจนี่พูดได้ทุกอย่างจริงๆ

แน่นอนว่าเธอคงไม่ไปถกกับคนทำธุรกิจอย่างแน่นอน เธอยิ้มนิ่งๆ “ขอบคุณความหวังดีของคุณมากนะคะ แต่ว่าการซื้อห้องเป็นเรื่องใหญ่มาก ถึงฉันจะยอมซื้อห้องนี้แต่จำเป็นต้องใช้เวลาคิดก่อน อีกอย่างราคาจะลดไปถึงไหนมันไม่ใช่ปัญหา”

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของหญิงวัยรุ่นก็ไม่สู้ดี

“งะ งั้นคุณต้องใช้เวลาคิดนานเท่าไร” สุดท้ายเธอจึงกัดริมฝีปากแล้วถามขึ้นอย่างติดๆ ขัดๆ

หานมู่จื่อ เห็นท่าทางร้อนรนของเธอ คิดๆ ดูแล้วอีกฝ่ายคงมีความจำเป็นในการใช้เงินจริงๆ แต่เธอไม่ใช่คนที่มีเมตตาขนาดนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะซื้อห้องอย่างรวดเร็วเพราะอีกฝ่ายต้องการใช้เงิน เธอก็เลยส่ายหน้า “ใช้ขอกลับไปคิดสองสามวัน เมื่อถึงตอนนั้นฉันจะตอบกลับไป”

แม้จะไม่พอใจ แต่ก็ไม่มีทางเลือก อีกฝ่ายไม่อยากซื้อ เธอจะไปบังคับอีกฝ่ายให้ซื้อได้อย่างไรกันล่ะ

ตอนที่กำลังจะกลับ หญิงวัยรุ่นยังไปส่งเธอที่ลิฟต์อย่างมีมารยาท จากนั้นจึงมองตามเธอจนลับสายตา

ทั้งสามคนเดินไปบนถนน เสี่ยวหมี่โต้วสังเกตบริเวณรอบๆ “คุณแม่ ผมคิดว่าห้องนั้นดีมากนะ พวกเราซื้อเลยดีกว่า”

ได้ยินเช่นนั้น ฝีเท้าของ หานมู่จื่อ จึงชะงักไป จากนั้นจึงใช้นิ้วสะกิดศีรษะของเสี่ยวหมี่โต้ว “ชอบขนาดนั้นเชียวเหรอ”