บทที่ 479 ผู้ชายที่ใจแคบ
ดวงตาของเย่โม่เซินเยือนเย็น ทำให้พยาบาลอดไม่ได้ที่จะสั่นสะดุ้งเล็กน้อย สงสัยว่าเมื่อกี้ตัวเองมองผิดไปหรือเปล่า
แต่เมื่อมองดูดีๆ หลังจากที่พบว่าเย่โม่เซินจับมือผู้หญิงข้างๆไว้แน่น เธอก็เข้าใจในทันที
มีแฟนอยู่เคียงข้างหลังได้รับบาดเจ็บ ไม่แอบดีใจถึงจะแปลก
พยาบาลก็เลยแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง หันไปจัดการกับเรื่องอื่นแล้ว
เมื่อมาถึงโรงพยาบาล เย่โม่เซินถูกเข็นเข้าไปในห้องฉุกเฉิน เพราะบาดแผลที่หลังของเขาสาหัสเกินไป จึงต้องเข้ารักษาในห้องฉุกเฉิน
ส่วนห้องฉุกเฉินนั้น หานมู่จื่อไม่สามารถเข้าไปได้ ดังนั้นหลังจากที่เย่โม่เซิน เข้าไป เขาก็จำเป็นต้องปล่อยมือเธอ
ดวงตาสีดำสนิทจ้องมองเธอ พูดสะกดทีละคำ “รอฉัน”
หานมู่จื่อไม่ได้ตอบกลับเขา เขาก็ถูกเข็นเข้าไปในห้องฉุกเฉินแล้ว
ปัง!
ประตูห้องฉุกเฉินถูกปิดลง
หานมู่จื่อยืนอยู่สักพัก ก็ค่อยๆหันเดินออกไปข้างนอก
ในเวลานี้ บริษัทต้องตกอยู่ในความวุ่นวายแน่นอน และเรื่องทางหลินชิงชิงก็ต้องจัดการ เย่โม่เซินมาถึงโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว ให้หมอทำบาดของเขาก่อน
เธออยู่ที่นี่ ก็ไม่มีประโยชน์
ดังนั้นหานมู่จื่อจึงรีบกลับไปที่บริษัท ตำรวจมาถึงแล้ว เสี่ยวเหยียนกำลังเล่าสถานการณ์กับพวกเขา หลังจากที่หานมู่จื่อมาถึง ก็ได้แจ้งเหตุการณ์ที่ตัวเองเห็นในเวลานั้น ให้กับตำรวจอย่างคร่าวๆ
“คุณหาน สถานการณ์โดยรวมเราเข้าใจแล้ว แต่ยังต้องรบกวนคุณกับผู้บาดเจ็บไปที่สถานีตำรวจทำบันทึกประจำวัน หากผู้บาดเจ็บอาการสาหัสเกินไป เราสามารถรอผู้บาดเจ็บฟื้นขึ้นมาแล้วค่อยคุยกัน สำหรับผู้ร้ายที่จงใจทำร้ายคนที่คุณพูดถึง พวกเราจะไปดูกล้องวงจรปิด แล้วติดตามต่อไป”
สีหน้าของหานมู่จื่อไม่แสดงอารมณ์ใดๆ “กล้องวงจรปิดเป็นหลักฐาน แต่ฉันก็ยังจะขอให้ควบคุมตัวเธอตอนนี้เลย เธอมีน้ำกรดอยู่ในมือ ฉันกังวลว่าเธอจะทำร้ายคนอื่นอีก”
พูดอย่างนี้ ก็หมายความว่า หลินชิงชิงเป็นตัวอันตราย พวกตำรวจมองหน้ากันแล้วพยักหน้าด้วยความเข้าใจ
“ได้เลย พวกเรารู้แล้ว”
“ขอขอบคุณ”
หลังจากนั้นหานมู่จื่อก็ไปที่สถานีตำรวจเพื่อทำบันทึกประจำวัน เมื่อออกมาก็เห็นหานชิงและเสี่ยวเหยียน เสี่ยวเหยียนยืนอยู่ข้างๆหานชิง พูดอย่างอึดอัดเล็กน้อย “เรื่องนี้ใหญ่มากเกินไป ดังนั้นฉันคิดไปคิดมา เลยบอกพี่ชายของคุณ”
หานมู่จื่อ “......”
ปวดหัว เธออาจจะต้องโดนดุอีกแล้ว
เป็นไปตามคาด หานชิงมองเธอด้วยสายตาเย็นชา “เป็นเพราะเขาใช่ไหม?”
หานมู่จื่อ “พี่ชาย”
“อยากเลิกเกี่ยวกับเขาอีก คุณบอกว่าจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง แต่ตอนนี้กลับถูกเขาทำให้หนี้เสน่ห์มาหาถึงบ้าน ยังเกือบจะโดนสาดน้ำกรด”
“คนที่โดนสาดน้ำกรดไม่ใช่ฉัน คือตัวเขาเอง ตอนนี้เขาอยู่ในโรงพยาบาลแล้ว”
“นั่นคือเขาสมควรได้รับ” หานชิงพูดอย่างไม่เคารพ “เขาก่อหนี้ด้วยตัวเอง ก็ต้องใช้คืนด้วยตัวเองอยู่แล้ว แต่คุณล่ะ? คุณไม่รู้อะไรเลย มู่จื่อ อย่ายุ่งเกี่ยวกับเขาอีก”
หานมู่จื่อครุ่นคิดสักครู่ กะพริบตาและพูดว่า “พี่ชาย ตอนนี้เขาอยู่ในโรงพยาบาล ได้รับบาดเจ็บสาหัส”
“นั่นเป็นเรื่องของเขา” หานชิงพูดด้วยเสียงเคร่ง แล้วจับมือของเธอกะทันหัน “กลับบ้านกับฉัน”
“พี่ชาย!” หานมู่จื่อสีหน้าเปลี่ยนไปทันที “ตอนนี้ฉันกลับไปกับคุณไม่ได้”
หานชิงดึงเธอเดินออกมา ได้ยินเช่นนี้ หันหน้ากลับไปทันที แววตามีความข่มขู่ “ทำไม? หรือว่าคุณยังอยากจะไปโรงพยาบาลเยี่ยมเขาอีก?”
“ใช่!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่