เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 547
บทที่ 547 ความรู้สึกนั้นบ้าอำนาจ
หานชิงจ้องมองเธออยู่สักพัก แล้วเอ่ยปากพูดว่า “ฉันไม่ได้รู้สึกว่าตนเองทำร้ายโดนเธอยังไง”
“มี! คำพูดของนายเมื่อครู่นี้ทำร้ายจิตใจสาวน้อยอันเปราะบางของฉัน”
หานชิง “............”
“เอามา!” เสี่ยวเหยียนยื่นมือไปขอหานชิงด้วยความเชิดหยิ่ง หานชิงโดนเธอว่าจนไม่รู้จะตอบยังไง แต่ว่าพอเห็นแววตาที่มั่นคงของเธอ สุดท้ายจึงยื่นมือไปปลดกระดุมชุดสูทออก แล้วถอดเสื้อออก
เสี่ยวเหยียนรีบเสื้อมาแล้วสวมใส่ จากนั้นก็ขยี้ตาตนเอง แล้วเดินออกไปทางประตูเลย
“ให้ลุงหนานไปส่งเธอนะ”
“ไม่จำเป็น!”
เสี่ยวเหยียนเดินออกไปด้วยความเร็ว หานชิงยืนคิดอยู่ที่เดิม เมื่อครู่นี้เขาพูดอะไรผิดหรือ?
เขาก็แค่......พูดในสิ่งที่ตนเองคิดเท่านั้น
ณ บริษัท
หานมู่จื่อชงกาแฟให้ตนเอง หลังจากที่ดื่มไปไม่กี่คำ ก็หันไปมองที่นั่งที่ว่างเปล่านั้น
เมื่อคืนเธอได้ฝากฝังเสี่ยวเหยียนไว้กับพี่ชายของตนเองแล้ว แต่ไม่คิดว่าป่านี้แล้วกลับยังไม่มาบริษัท
พอนึกถึงตรงนี้ หานมู่จื่อก็ยิ้มที่มุมปากโดยไม่รู้ตัว
ปัง!
ประตูของบริษัทถูกเปิดออกกะทันหัน หานมู่จื่อเงยหน้าขึ้น ใบหน้าที่ไม่มีอารมณ์ใดๆ นั้นหลังจากที่เห็นเสี่ยวเหยียน รอยยิ้มบนหน้าของเธอก็สูญหายไปเลย
เสี่ยวเหยียนเข้ามาแล้วพุ่งเข้าไปที่นั่งของตนเอง จากนั้นก็นอนซุกอยู่ในแขนทั้งสองของตนเอง
พอเห็นฉากนี้ หานมู่จื่อก็ขยับปากเล็กน้อย วางกาแฟในมือลง แล้วเดินไปข้างๆ เสี่ยวเหยียน “เกิดอะไรขึ้นหรือ?”
ในตอนแรกนั้นหล่อนอยากจะแซวเสี่ยวเหยียนสักหน่อยเรื่องเมื่อคืน แต่พอเห็นเธอเดินเข้ามา แล้วเห็นว่าตาของเธอนั้นแดงก่ำ ราวกับว่าเป็นกระต่าย
เสี่ยวเหยียนทำตัวเฉยๆ ไม่ได้ตอบคำถามของหล่อน
หานมู่จื่อเองก็ไม่ได้ใจร้อนอะไร ดึงเก้าอี้มาหนึ่งตัวนั่งลงข้างๆ เธอ แล้วรอด้วยความอดทน
ประมาณ3-5นาที เสี่ยวเหยียนเงยหน้าขึ้น แล้วมองหล่อนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา
หานมู่จื่อรู้สึกกระตุกที่หัวใจ หยิบกระดาษมาเช็ดน้ำตาให้เธอ “อย่าร้องสิ มีอะไรก็พูด ถ้าพูดไม่ออก ฉันให้เธอหยุดหนึ่งวัน เธอกลับไปพักผ่อนเถอะ”
เสี่ยวเหยียนหันมากะทันหัน แล้วถามด้วยความน่าสงสาร
“มู่จื่อ ฉันหน้าตาทุเรศมากเลยใช่ไหม?”
หานมู่จื่ออึ้งเล็กน้อย มีเรื่องบางอย่างก่อตัวขึ้นในความคิด แต่หล่อนกลับส่ายหน้า “ไม่หรอก”
“ไม่ทุเรศ? งั้นก็แสดงว่าหน้าตาฉันไม่ดึงดูดคนใช่ไหม? หรือว่า เป็นเพราะว่าฉันจนเกินไป?”
เธอถามพลางน้ำตาไหลพลาง ดูแล้วแย่มาก
“จริงๆ แล้วเมื่อก่อนฉันไม่ชอบหานชิง แต่ว่าในอดีตตอนอยู่ต่างประเทศ เขามาหาเธอบ่อยมาก ฉันเห็นหน้าเขาทุกวัน จะไม่หวั่นไหวได้ยังไง? ถ้าเขาไม่โสดก็ค่อยยังชั่ว แต่เขากลับโสด ฉันเลยคิดเกินเลย แต่จนถึงตอนนี้ฉันถึงรู้ ว่าความคิดนี้มันช่างเกินตัวและตลกสิ้นดี.....”
หานมู่จื่อ “............”
เธอขยับปากเล็กน้อย อยากปลอบใจเสี่ยวเหยียน แต่กลับไม่รู้จะปลอบยังไงดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่