เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 660

บทที่659เตรียมของขวัญ

ปัง！

พอประตูรถพยาบาลปิดลง หานมู่จื่อจึงหันไปมองเสี่ยวหมี่โต้ว

“เป็นอะไรไป”

“ห๊า เป็นอะไรครับหม่ามี้”เสี่ยวหมี่โต้วเงยหน้าขึ้น มองไปที่หานมู่จื่ออย่างไร้เดียงสา ด้วยท่าทีของเด็กน้อยบริสุทธิ์

เห็นเสี่ยวหมี่โต้วเป็นแบบนี้ หานมู่จื่อรู้สึกงุนงงสงสัย แต่อย่างไรเสียก็คือลูกชายตัวเอง เธอจะไม่รู้ได้ไงว่าเขาเป็นยังไง

เธอยอบตัวลง ยื่นมือไปหยิกแก้มน้อยๆของเขา

“เมื่อกี้ลูก……จงใจหรือเปล่าจ๊ะ”

“หม่ามี้พูดอะไรน่ะครับ เสี่ยวหมี่โต้วไม่เข้าใจ”

“ไม่ต้องมาแกล้งไขสือจ๊ะ ทำไมลูกต้องบอกพี่พยาบาลด้วยว่าเราไม่รู้จักคุณอาเขา ทั้งๆที่ก่อนหน้าลูกเพิ่งกินเค้กอร่อยๆของคุณอามาเองนะจ๊ะ นี่เขาเรียกว่าคว่ำกระดานนะจ๊ะ”

“หม่ามี้！”เสี่ยวหมี่โต้วเบ้ปาก“เสี่ยวหมี่โต้วเคยคว่ำกระดานใครที่ไหน ผมแค่บอกกับพี่พยาบาลว่า คุณอาหานไม่ใช่ญาติเรา พูดผิดตรงไหนครับ หึ หม่ามี้บอกเองนี่นา หรือว่าคุณอาหานเป็นญาติเราล่ะครับ เสี่ยวหมี่โต้วผิดตรงไหนครับ ทำไมหม่ามี้ต้องว่าเบ่บี๊ด้วย”

หานมู่จื่อ “……”

เธอย้อนนึกดู เสี่ยวหมี่โต้วก็ไม่ได้พูดว่าไม่รู้จักเย่หลิ่นหานเสียหน่อย แค่บอกว่าเย่หลิ่นหานไม่ใช่ญาติเราก็แค่นั้นเอง

และคำพูดนี้ ก็เป็นความจริงนี่นา

พูดได้ดีมีเหตุผล เธอแทบจะเถียงไม่ออกเลยทีเดียว

“หม่ามี๊ว่ามาสิครับ ผมพูดผิดตรงไหน”

หานมู่จื่อได้สติคืนมา มองไปที่เสี่ยวหมี่โต้ว เธอส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ“ไม่ได้พูดผิดหรอกจ๊ะ แต่ว่าพี่พยาบาลเขาไม่รู้ไง เลยคิดว่าลูกน่าจะพูดถึงคุณอาที่ไม่รู้จักกันเลย ลองคิดดูนะ……ถ้าคุณอาได้ยินจะเสียใจแค่ไหน”

“เสียใจครับ”เสี่ยวหมี่โต้วคิดแล้วพูดขึ้น

“แล้วลูกยังพูดแบบนี้อีก”

“แต่ว่า คุณอาไม่ได้เป็นอะไรกับเสี่ยวหมี่โต้วจริงๆนี่ครับ แล้วทำไมเสี่ยวหมี่โต้วต้องสนใจด้วยครับว่าคุณอาจะเสียใจอ๊ะป่าว”

หานมู่จื่อ“……”

คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าลูกชายตัวจะคิดไม่เหมือนตัวได้ถึงเพียงนี้ หานมู่จื่อค้นพบว่าตัวเองไม่รู้จะตอบเสี่ยวหมี่โต้วอย่างไรดี

“หม่ามี๊หม่ามี๊！”เสี่ยวหมี่โต้วเขย่าแขนเธอ“หม่ามี๊บอกว่าจะหาแดดดี๊ให้เสี่ยวหมี่โต้ว เสี่ยวหมี่โต้วจะเอาแดดดี๊ ไม่เอาคุณอาหาน”

เขาพูดพลางอ้อนพลาง ร่างน้อยๆกับสีหน้าน้อยๆที่บ่นกระปอดกระแปดทำให้คนปฏิเสธ ไม่ลง

“ใกล้แล้วจ๊ะ ใกล้แล้ว”หานมู่จื่อได้แต่ทอดถอนใจ ขยี้หัวน้อยๆเบาๆ“บอกว่าจะหาแดดดี๊ให้ก็ต้องหาให้อยู่แล้วจ๊ะ”

“จริงๆนะครับ”เสี่ยวหมี่โต้วทำหน้าลิงโลด“แล้วผมจะได้เจอแดดดี๊เมื่อไหร่ครับ หม่ามี๊ไม่ดี ไม่ตั้งใจเลย ปล่อยให้เสี่ยวหมี่โต้วรออยู่ได้”

“หม่ามี๊ไม่ดีเอง หม่ามี๊จะรีบนะจ๊ะ ให้หม่ามี๊คิดก่อนว่าจะหาแดดดี๊มาให้ยังไง ดีไหม”

“ครับ แต่หม่ามี๊ครับ คุณน้าเสี่ยวเหยียนบอกว่าจะมารับผม แล้วอยู่ไหนครับ”

เพิ่งพูดจบ ก็ได้ยินเสียงทักทายมาพอดี

“เสี่ยวหมี่โต้ว มู่จื่อ มาอยู่นี่กันได้ไง”

ทั้งคู่มองไปตามทางเสียง เห็นเสี่ยวเหยียนวิ่งมาพอดี

“เสี่ยวเหยียน ยังไม่กลับไปอีกเหรอ”

“คุณน้าเสี่ยวเหยียน”

“แค่กแค่ก……”เมื่อเห็นหานมู่จื่อ เสี่ยวเหยียนจึงกระแอมเสียงขึ้น“ฉันคิดว่าเธอออกไปกับใครแล้วซะอีก คิดไม่ถึงว่ายังอยู่นี่ แต่กว่า……วันนี้เธอห้ามแย่งเสี่ยวหมี่โต้วกับฉันนะ ฉันตกลงกับเสี่ยวหมี่โต้วไว้แล้ว ว่าตอนบ่ายจะพาเขาไปหาหานชิง”

“ไปหาหานชิง”หานมู่จื่อตกตะลึง แล้วยิ้มขึ้นที่มุมปาก“นี่น่ะเหรอกุนซือของเธอ”

เสี่ยวเหยียนหน้าแดงก่ำ สุดท้ายจึงพยักหน้าอย่างว่าง่าย

“ความสัมพันธ์ของเขากับหานชิง เป็นกุนซือของฉันเหมาะสมที่สุดแล้ว”