เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 812

บทที่811 หัวใจถูกควักออกมาจากร่างกาย

ห้องรับรองสุดหรูตกอยู่ในความเงียบ จนได้ยินแต่เสียงหายใจของทั้งสองคน

หานมู่จื่อมองตวนมู่เจ๋อที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ดวงตากลมโตจ้องมองเขาที่นั่งอยู่ท่ามกลางแสงไฟที่สอดส่องลงมา ทำให้เขาดูเฉิดฉายมาก แต่สิ่งที่เขาเพิ่งจะพูดออกมาเมื่อตะกี้…

เธอยิ้มบาง “แล้วยังไงคะ”

“หืม”ตวนมู่เจ๋อย่นคิ้ว “คุณรู้เรื่องพวกนี้แล้วเหรอครับ”

หานมู่จื่อเม้มปากไม่ตอบกลับ สีหน้าของเธอดูไปแล้วเหมือนจะไม่ใส่ใจ แต่ริมฝีปากของเธอกลับซีดเซียวแล้วเล็กน้อย

“ก็ได้ครับ งั้นเรามาคุยกันในเรื่องที่คุณยังไม่รู้ดีไหมครับ” ตวนมู่เจ๋อยกยิ้มกริ่ม เหมือนกำลังกระตุ้นความอยากรู้ของหานมู่จื่อ “ตระกูลยู่ฉือกับตระกูลตวนมู่มีสัญญาเรื่องการแต่งงานเชื่อมตระกูลกันอยู่ คุณรู้เรื่องนี้ไหมครับ”

ตวนมู่เจ๋อมองเห็นความผิดปกติในแววตาของเธอ จึงยิ้มออกมา “ดูเหมือนว่า ผมจะพูดถึงเรื่องที่คุณยังไม่รู้เรื่องแล้วสินะครับ งั้นวันนี้ผมก็ไม่ได้มาเสียเที่ยวแล้วล่ะ”

เขาไม่รู้เลยว่า มือของหานมู่จื่อที่อยู่ใต้โต๊ะกำลังกำหมัดแน่น เธอเดาไม่ถูกจริงๆว่าตวนมู่เจ๋อคิดจะทำอะไรกันแน่

“ตอนที่พวกเราเจอกันครั้งที่แล้ว คุณถามฉันว่าทำไมไม่เชิญคุณมาดื่มเหล้ามงคลในงานแต่งงานใช่ไหมคะ”

“ใช่ครับ”

“ในตอนนั้น คุณยังไม่รู้เรื่องพวกนี้เหรอคะ”

ตวนมู่เจ๋อยักไหล่ “ผมไม่รู้ครับ ผมเดินทางไปทำธุระ จึงไม่มีเวลามาสนใจเรื่องทางฝั่งนี้เลย อีกอย่าง ผมไม่มีความสนใจเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว และผมก็ไม่ได้ติดตามข่าวสารทุกวันด้วย”

หานมู่จื่อมองหน้าเขา ก่อนจะคลายมือลง ริมฝีปากที่ซีดเซียวยิ้มออกมา

“แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงกันคะ ว่าสิ่งที่คุณพูดมาเป็นเรื่องจริง เพราะยังไงซะพวกคุณก็เป็นคนครอบครัวเดียวกัน ใครจะไปรู้ว่าพวกคุณจะยืนอยู่ฝั่งเดียวกันหรือเปล่า”

พอพูดจบ หานมู่จื่อก็ลุกขึ้นยืน “เอาล่ะค่ะ วันนี้หยุดการพูดคุยกันแค่นี้เถอะค่ะ นี่ก็เย็นมากแล้ว ฉันต้องกลับแล้วค่ะ”

เธอพูดจบก็เดินออกจากห้องไป แต่เสียงของตวนมู่เจ๋อก็ดังขึ้นมา

“แน่นอนว่าผมต้องยืนอยู่ฝั่งเดียวกับน้องสาวอยู่แล้ว แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะเห็นด้วยกับการตัดสินใจของเธอ ถึงแม้เย่โม่เซินจะเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยมมาก แต่เขาไม่ได้รักน้องสาวของผม เพราะฉะนั้นผมจะไม่ยอมให้น้องสาวของผมแต่งงานกับเขาแน่นอน”

หานมู่จื่อหยุดเดิน แต่ก็ไม่ได้กลับมา

“ดังนั้น…”

“ดังนั้นคุณไม่อยากให้น้องสาวของคุณแต่งงานกับเขา แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วยคะ”

หานมู่จื่อพูดขัดขึ้นมา ก่อนจะหันกลับมา “คุณคงไม่คิดจะขอให้ฉันช่วยคุณหรอกนะคะ แต่น่าเสียดายที่ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอกค่ะ และมันก็ไม่ใช่หน้าที่ของฉันด้วย”

พอได้ยินแบบนี้ ทำให้เขาเข้าใจ ว่าผู้หญิงตรงหน้าพูดจาได้ไร้เยื่อใยมาก ตวนมู่เจ๋ออดที่จะขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้

“หรือคุณอยากจะให้พวกเขาหมั้นกันจริงๆ เย่โม่เซินเขาเป็น…”

“คุณตวนมู่คะ”หานมู่จื่อพูดขัดขึ้นมา ไม่ให้เขาพูดต่อ ก่อนจะพูดเสียงเรียบนิ่ง “ถึงแม้ฉันกับเย่โม่เซินเกือบจะได้แต่งงานกันแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้แต่งงานกันจริงๆ เขามีอิสระ ตอนนี้เขาสูญเสียความทรงจำไป สิ่งที่ฉันต้องทำ ก็คือทำให้เขาจำฉันได้ ไม่ใช่บังคับให้เขายอมรับในตัวฉันค่ะ ถ้าหาก… เขาต้องการจะหมั้นกับคนอื่นจริงๆ งั้น… ฉันก็ไม่มีอะไรจะต้องอาลัยอาวรณ์”

อย่างน้อยในสายตาของเธอ เธอให้ความสำคัญกับความรักในครั้งนี้มาก

และเธอเชื่อมาตลอด ว่าความรักสามารถเอาชนะอุปสรรคทุกอย่างได้ ขอแค่มีความเชื่อใจที่เพียงพอ ไม่อย่างนั้น… ช่วงนี้เย่โม่เซินคงไม่เข้าใกล้เธอบ่อยๆแบบนี้

เพราะก้นบึ้งในจิตใจของเขา ยังคงมีเธออยู่ในนั้น

ถ้าหากเขาในตตอนนี้ ยังติดจะไม่แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น

งั้นเธอ ก็ไม่มีอะไรต้องอาลัยอาวรณ์อีกแล้ว