เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 834

บทที่ 833 หรือว่าเขาฟื้นความทรงจำแล้ว

หลังจากที่ตวนมู่เสว่ออกมาจากห้องทำงาน สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที ไม่ได้ท่าทางอ่อนแอเหมือนเมื่อกี้ ที่อยู่ในห้องทำงาน เธอยกกระโปรงของตัวเองไว้ เดินกะเผลกไปข้างหน้า

เห็นด้านข้างมีห้องน้ำ เธอเดินตรงเข้าไปด้วยความโกรธ

เธอพลางเดินไปพลางเช็ดน้ำตาไป ในแววตาส่องแสงอย่างประหลาด

เย่โม่เซิน ถึงกับทำแบบนี้กับเธอ

เธอล้มจนมีสภาพแบบนี้แล้ว เขาก็ยังคงไม่มองเธอเพิ่งแม้แต่สักนิด ซ้ำยังถอดชุดสูทที่ตัวเองเคยแตะออกอีก!

ในใจของตวนมู่เสว่ เกลียดแค้นยิ่งนัก ตกลงเธอไม่ดีตรงไหนกันแน่? ทำไมถึงไม่เคยอยู่ในสายตาของเย่โม่เซินได้เลย

แต่เธอเป็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลตวนมู่ เธอจะไม่ให้คนพวกนี้หัวเราะเยาะเย้ยตัวเธอ จึงต้องเข้าไปในห้องน้ำ จัดเสื้อผ้าให้เป็นระเบียบ แล้วค่อยออกจากที่นี่อย่างสวยสดงดงาม

หลังจากที่ตวนมู่เสว่เข้าไป หยิบแป้งพัฟของตัวเองออกมาเติมหน้าตรงกระจก เมื่อเห็นว่าริมฝีปากถูกตัวเองกัดจนแตก เธอเจ็บจนหายใจด้วยความตกใจ ดวงตาก็คับแค้นใจตาม

ในห้องน้ำ มีเสียงกดชักโครกดังขึ้น ตวนมู่เสว่ ก็หันกลับมามองด้านหลังอย่างระแวงในทันที

“ใคร??”

คงจะไม่มีใครเห็นความอัปลักษณ์ของเธอในตอนนี้ใช่มั้ย?

เสียงกดชักโครกค่อยๆหายไป ประตูห้องน้ำเปิดออก ตวนมู่เสว่ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง เดินออกมาจากข้างใน

หลังจากที่เห็นใบหน้าของเธออย่างชัดเจน แววตาของตวนมู่เสว่ ก็สั่นไหวอย่างรุนแรง

ทำไม...... ถึงเป็นเธอ?

เมื่อเห็นหานมู่จื่อเดินออกมาจากด้านในอย่างสงบ ตอนที่สบตาเธอ เหมือนไม่รู้สึกแปลกใจเลย ตวนมู่เสว่ บีบแป้งพัฟแต่งหน้าในมือจนผิดรูป จ้องมองเธอด้วยสายตาเคียดแค้น

“คุณนั้นเอง!”

หานมู่จื่อยิ้มเบาๆ สายตาเรียบเฉย

ท่าทางที่ไม่แยแสเช่นนี้ ดูเหมือนจะไม่มองเธออยู่ในสายตาเลย ตวนมู่เสว่เกลียดแค้นจนกัดฟันแน่น แล้วพูดว่า “ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ ??”

เจอหานมู่จื่อที่นี่ คือสิ่งที่ตวนมู่เสว่ ไม่เคยคาดคิด

เพราะยังไงเรื่องของเย่โม่เซินนั้นเธอรู้ดี เรื่องที่คุณปู่ยู่ฉือทำ เธอรู้ทุกอย่าง แต่คุณปู่ยู่ฉือไม่รู้ว่า เธอรู้จัก เย่โม่เซินมาก่อน ดังนั้นเมื่อคุณปู่ยู่ฉือ ทำเรื่องทั้งหมดนี้ ตวนมู่เสว่ไม่ได้พูดอะไรเลย

ตอนนั้นเธอรู้สึกว่า แม้แต่พระเจ้ายังช่วยเธอ เย่โม่เซินสูญเสียความทรงจำ และคุณปู่ยู่ฉือก็ลบประวัติทั้งหมดของเขาในอดีต นี้ก็คือเพื่อให้เธอได้มีโอกาสเข้าใกล้เขาอีกครั้งไม่ใช่หรือ?

เพียงแค่เธอไม่คาดคิดว่า เย่โม่เซินที่สูญเสียความทรงจำแล้ว ก็ยังคงเป็นเหมือนเมื่อก่อน ไม่ว่าเธอจะทำอะไร เขาก็ยังมีท่าทางดื้อดึงมีทิฐิสูง

แม้ว่าเธอจะโกรธแค้นโมโหมาก แต่เธอก็ยังไม่คิดที่จะยอมแพ้เธอจะต้องหาวิธีได้ตัวเย่โม่เซินแน่นอน

แต่ตอนนี้ล่ะ?

เธอถึงกับเห็นหานมู่จื่ออยู่ที่นี่

หัวใจของตวนมู่เสว่ ก็กระวนกระวายขึ้นมาทันที เพราะยังไงความสัมพันธ์ระหว่างหานมู่จื่อและเย่โม่เซิน ตวนมู่เสว่รู้ดี

“คำถามนี้ คุณไม่ควรถามฉัน” หานมู่จื่อตอบเธออย่างเรียบเฉย เธอโน้มตัวลงเล็กน้อยเพื่อล้างมือ จากนั้นก็ไปเป่าแห้งที่เครื่องเป่ามือ เสียงเป่าลมก็เติมเต็มห้องน้ำที่เงียบสงบในทันที

แต่ทันใดนั้น ตวนมู่เสว่ก็เดินย่ำเท้าไปหาเธอ